Bolesław_Pączyński

Marcinie wiosna w wierszu to i kłosy zielone.

Dobry wiersz ślicznie to ukazałeś nie mam się do czego przyczepić, tylko przyklasnąć, barwny pejzaż, tafla jeziora, widzę Krzywe i ten dzwon Jakubowy który przemawia, bardzo dobra puenta rozdzwoniona znana mi i bliska Olsztyńska starówka z Barczewa mojej mieściny przysłowiowy rzut beretem. Miłego:)

Ok. Wiesz że twoje uwagi zawsze są mi pomocne i nie ma żadnej obrazy, tylko ja raczej nie znajdę tych błędów u ciebie:) Pozdrawiam:)

Dzięki Bajago, miłego:)

Od Szczytna ciągną się te lasy świerkowe ale dużo też jest mieszanych i ten teren pagórkowaty. Dziękuje i pozdrawiam:)

Dobry wiersz dyktowany podszeptem serca, każdy z nas odnajduje matkę w sobie. Pozdrawiam:)

Wiersz jakby z nutką żalu nostalgii, kłębiące się myśli jakby stały na rozdrożu, najlepiej słuchać podszeptu serca.

Piaszczysta wstęga polnej drogi pagórków zieleń, krzew tarniny, pola uprawne i odłogi, popegeerowskie rozpadliny. Kapliczka barwnie przystrojona w kępie kwiecistych lila bzów, jakby pełniła tu patronat, krzewiąca wiarę, przeciwko złu. Leszczyny szpaler nad parowem wzdłuż drogi zrytej koleiną, poprzeplatany tarką, głogiem, wysmukłą brzózką, jarzębiną. Zagajnik gamą ptasich treli rozbrzmiewa głusząc koncert świerszczy jakby chciał lekcji im udzielić, który jest koncert, najpiękniejszy. W lesie kukułka zakukała pieniążek mocno ściskasz w dłoni, dziecięcy przesąd się wyzwala, może grosiwem trzos zadzwoni. Po lazurowym nieboskłonie pierzasty obłok wolno płynie, promienne słońce wnet zasłoni cieniem się kładąc na dolinie. Wiosna przytula się do lata oni ze sobą zawsze w zgodzie, szaty ich barwne, całe w kwiatach, porządek musi być w przyrodzie. 06.02.2018r.

Trzy słowa które nam towarzyszą przez cale życie, ciężko gdy ten żal, smutek jest skryty zżera od środka lepiej go wyrzucić z siebie, wypłakać, przynosi ulgę. Pozdrawiam Waldemarze:)

Dobry wiersz z taką antyczną bryzą, świetna kompozycja. Niech na zawsze utrwalą się chwile płyń swą łajbą ku nowej przygodzie, stopy wody - co najmniej, pod kilem gdy żeglujesz to czujesz się młodziej. Pozdrawiam:)

Ogólnie dobry wiersz, podoba mi się, odbiega od tych twoich z rymem ale fajnie. Miłego:))

Podoba mi się wiersz. Idziemy ocierając się o politykę, chcemy czy nie, od tego nie da się uciec, chociaż chwilowo w plenerze jest to jakaś odskocznia od tej naszej rzeczywistości natura daje odprężenie. Pozdrawiam:)

Podoba mi się wiersz, każdy z nas na pewno spotkał się z takimi odczuciami i dobrze jak się o nich pisze, jest lżej. Z pozdrowieniem:))

Nie chciała Zuzanna z Bytomia I Janusz już o tym zapomniał. Bo stać przestało gdyż wykapało. Był jurny lecz szybko spokorniał.

Oxyvio też się staram unikać tej zakłamanej polityki, dziś i w rodzinie są odmienne poglądy a one nieraz skłócają ludzi, wiersz napisałem bo na czasie, ale osobiście wolę o innej tematyce. Miłego:)

Oczywiście też miałem takie odczucie wahałem się czy go tu wrzucić ale teraz tak o tych obozach bębnią ze coś tam naskrobałem. miłego.

Też się z tobą zgadzam Janko i pozdrawiam.

Właśnie i mój wiersz dotyczył obozów. Dzięki Waldemarze,z pozdrowieniem.

Masz rację Oxyvio i prawdy nikt nie zatrze dotyczy wiersza. Zgadzam się z tobą że i od Polaków żydzi doznali krzywd ale to są jednostki różne instynkty nimi kierowały chociażby obawa o życie własnej rodziny i nikt temu nie zaprzecza, byli i folksdojcze i odwrotnie dużo polaków pomagało z narażenie m życia i nie każdy Niemiec czy Rosjanin itp. Był antychrystem bo tak mogę nazwać tych co zabijają z sadystyczna przyjemnością. Pozdrawiam.

Dzięki, pozdrawiam.

Dzięki Marcinie rozumie, nie każdy ma takie same odczucia. Z pozdrowieniem.

Wszyscy Polacy prawdę znają i czyje te obozy śmierci i niech nam bredni nie wciskają zamorscy mędrcy i eksperci. Pozdrawiam.

Chyba każdy zna tę historię. Z pozdrowieniem.

Dobry wiersz z tą nutą nostalgii, czyta się go z napięciem, wyzwala wspomnienia. Zagubiony w gąszczu wspomnień do przyszłości się przedzieram, dziś już nie ma cię koło mnie, marzeniami świat swój wspieram. Pozdrawiam:)

Miłość ulega gdy jest grzecznie, tulić do serca ją też trzeba, kiedy dbasz o nią, jest bajecznie, przychyli nawet rąbek nieba. Niestety miłość ma swoje chimery. Pozdrawiam Waldemarze:)