Marek_Stasiuk

dezodorant można także rozumieć jako środek łagodzący okaleczone stopy, czyli także jako symbol poszukiwania przez R swojej ukochanej (w iluż to miejscach już nie był)... oko wytrawnego komentatora powinno to wyśledzić... bez urazy, ale nie takie trudne.

Nareszcie jakaś jazda...mam w głowie mała korbe...idę na miasto, takie gówno na kocich łbach...

Jesień już. Zimno jak w psiarni. Archipelag wciąż SOS. Romeo żyje siłą tęsknoty - w aptece kupił dezodorant do stóp. Na wylocie z miasta bije głową w ślad opon po twoim wyjeździe.

proponuję wszystkim uczestnikom tego portalu, abyśmy spotkali przy Chińskim Murze i pluli na ścianę, aż do zmieszania ślin - tak wyrazimy nasze intymne spotkanie... z humorem oczywiście pozdrawiam

ślina, ze swej natury, nie jest symbolem intymnego spotkania, ale wynika to stąd, że ktoś jej takowy symbol nadał... uzdrawianie przez Jezusa Chrystusa (Jezusów wówczas było wielu) przy pomocy śliny znaczyło coś innego, otóż przez swoje czyny i gesty Jezus odnosił się do czynności ówczesnych uzdrowicieli, nadając im inny sens i znaczenie. Czynił tak, nie przez wzgląd na siebie, ale na tych, w których gesty te miały wzbudzić wiarę...

nic co ludzkie nie jest nam obce.... jednak, kiedy mężczyzna patrząc na kobietę redukuje to spojrzenie do czysteego pożądania, to jest w tym coś bardzo niskiego... kobieta jest tajemnicą do odkrycia, nie obiektem lubieży li tylko, stąd ludzi o odczuciu owej dzikiej pożądliwości zaliczam do grona motłochu (tu jako symbol powszechnej mentalności, która mocno nacechowana jest nasza współczesna kultura) - ślina, korek na wodzie.....

czego symbolem jest żółć? krwi, istotnego dla życia człowieka układu pokarmowego w tym wierszu użyłem tego wyrazu, aby przekazać coś co przenika aż do najgłebszych pokładów ludzkiej istoty... "żółć kipiąca" to wzburzenie tkanki ludzkiego organizmu, nie tylko organicznie, ale także duchowo - zaburzenie naturalnego (wolnego) funkcjonowania świadomości, która jest niejako skrępowana pożądaniem. Tym pożądaniem człowiek karmi sam siebie. Myślę, że nikomu nie jest obcy stan "chodzenia w pożądaniu"... Pozdrawiam

Gdybym napisał tu swój pierwszy wiersz, który w zyciu napisałem to nie pozostałoby mi nic innego, tylko się odstrzelić... poważnie śmiertelnie

patos, jak woda, powietrze i ogień, jest częścią życia... dlaczego tak bać się patosu, skoro on tu jest i dochodzi do głosu?

Dziękuję za miły kom pozdrawiam

dziewczyna wsparła się o mnie jak omdlały motyl - myśl ma zgubiona w jej łonie odtąd żółć kipiąca wśród prądów asfaltu zaiste ziemia jest dziedzictwem motłochu

Dzięki... już myślałem że ludzie mają zanik poczucia piękna pozdrawiam

rozśmieszył mnie świetnie potrafisz z humorem podejśc do poważnej sprawy pozdrawiam

tak zgadza się ale zaraz chtoniczne to także kult, oddawanie czci i autor to robi, a także jako symbol śmierci brak tej kobiety jest dla autora doświadczaniem braku, a cechą śmierci jest brak jednocześnie ta kobieta była (ponieważ używa czasu przeszłego) dla autora kimś w rodzaju bogini życia, zradzała w nim miłość pozdrawiam

"wszystko jest poezja" jednak to sprawa estetyki i jej kanonów, pisania tekstu tak, aby przy pomocy słów bardziej oddać to, co czujemy, niż w słowach może być zawarte... poezję najmocniej czuć pomiędzy wersami... dalej oczywiście sposób takiego ułożenia wersów, aby najsilniej i najgłebiej oddać myśl. Czasami więcej mówimy, kiedy nie robimy tego wprost - duże znaczenie symboli. Jest jeszcze coś. Kiedy czytam dobry wiersz, to ta poezja wprowadza pewien stan napięcia mojego umysłu i wtedy noszę w sobie i przeżywam to co dał mi autor. tytuł wiersza? hm "bóstwo chtoniczne" (?)

ciekawe... prosze o więcej skorzystam

jasne, dlatego nie gram w te bierki

to był mój debiut dostałem trochę po kościach ale zawsze krytyka więcej uczy niż pochwały pozdro

Dobra Nowina Pośpieszcie wiersze nad brzeg pomruku fali Pośpieszcie wiersze spragnionym przedmieściom Pośpieszcie narodzić się w kołyskach drzew Pośpieszcie obudzić uśmiech na ustach dziecka. Biegnijcie wiersze wieszcze nareszcie wskrzeszać narody Biegnijcie pierwsze wywołać w nich duchy Biegnijcie wznosić świątynie z sadzy ciała, fosforu kości Biegnijcie wbrew rdzawej wodzie intelektu Biegnijcie czystość przywrócić źródła. Pośpieszcie wiersze nakarmić zgłodniałe piękna Pośpieszcie wiersze odnaleźć zagubione prawdy Pośpieszcie serca wydobyć z pyłu Pośpieszcie strumieniem krwistym napełnić pieśni – Roznieście Miłość, Która na wieki ukoi łaknienie – Biegnijcie uderzać w dzwony Dobrej Nowiny Biegnijcie solą ziemi przydać smaku Biegnijcie oświecić ciemności kresu Biegnijcie wiersze tańcem życia spętać śmierć Biegnijcie – Moje powierzam wam stopy.

proszę zaproponować koniec... chętnie zobaczę pozdrawiam

sinego nieba kostka zwichnięta na lodzie już powracają ptaki wpięte w białe płótno nieba archeologiczne motyle dźwigają z horyzontu rozbudzone niedźwiedzie powieki jałowej twarzy o poranku słońce całuje ziemię

nie, nie chodziło o grę słów, ale o efekt echa... 2 x śmierci, to tylko wzmocnienie prawdy o jej roli i sile a jednocześnie jej tryumf jest jej porażką pzdr

no comment

emocje - to lubię... nie potrafię jeszcze powiedzieć czego mi tu brakuje pozdrawiam

idziemy w uścisku dłoni nieśmiertelni ty dla mnie i twoje święto moja oda miłości niepodległej czasom wołam twe imię i krwią napływają pieśni niesłychane epoki idziemy wśród kart historii twoje oczy wyłowią nas o zmroku o śmierci! gdzie twój oścień? - o śmierci! moje serce pęknięte wnętrze ma głębsze.. wnętrze