Wiesław J.K.

ah, dwa trolle....

Pani Cogito, Niemy Krzyk, Marta Mil...dziękuję :-)

poeta to... wrodzony talent duchowy tkacz słów wymownych przetwórca myśli nieskładnych słuchacz uważny krytyk rozważny umysł otwarty i spostrzegawczy poeta to człowiek stworzony z krwi i kości z filozofii natchnionym myśleniem odrodzony smutnym i radosnym poetyckim prawdziwym prostym i złożonym poeta to... ten co duszą gra na strunach strof Październik 2008

odpowiem wierszem: Poeta (część druga) poeta to... wrodzony talent duchowy tkacz słów wymownych przetwórca myśli nieskładnych słuchacz uważny krytyk rozważny umysł otwarty i spostrzegawczy poeta to człowiek stworzony z krwi i kości z filozofii natchnionym myśleniem odrodzony smutnym i radosnym poetyckim prawdziwym prostym i złożonym poeta to... ten co duszą gra na strunach strof Październik 2008

Mur cierpienia, postęp duszy...mogę się podpisać pod tym wierszem zrozumieniem, na pewno nie całkowitym, jednakże wiem, ze w cierpieniu dojrzewania i poza jego murem rodzi się nowy człowiek...czasami lepszy, czasami gorszy. Pozdrawiam!

Nareszcie coś na wesoło! Podoba mi się ten wiersz, w dzień moich urodzin przywołał mi uśmiech na twarzy, dziękuję K. :-) Postaram się znaleźć w moim zbiorku wierszy coś na wesoło.

Piękny wiersz o jesieni! pozdrawiam

Na zrudziałym od korozji żelazie ktoś położył odłamane bazie tylko nie wiem kto je tam położył i dlaczego albo w jakim celu może zrobił to bez celu tak sobie odłamał popatrzył potem położył i odszedł zapominając o zżeranym przez korozję żelazie o usychających przedwcześnie baziach o przemijającym czasie 1982

Patrz! Czy patrzysz? Oknem wicher poniewiera jakby chciał je... nie wiem, może ostrzec, może wyrwać... na burzę się zbiera Ach! Czuję wzrastający strach, czy to samo czujesz? Zamknę okno... już bezpieczniej i spokojniej. Piorun rozdarł niebo niedaleko, lepiej przymknij też powieki. Przytuleni... o tym wiemy zbliża się już czas jesieni. 1982

świat sam nigdy się nie uleczy, popatrz ile wieków minęło, technologia ulepszyła życie, a człowiek się nie zmienił ...Bóg tylko może zmienić obecny stan rzeczy, tak wierzę i czy nie lepsze będzie wieczne życie pod panowaniem Wiekuistego dobra

osobiscie nie widze powodu do usuniecia tego wiersza...fizykiem nie jestem i wiele tych slow brzmi dla mnie "obco"...sprawdzilem co prawda w slowniku i enyklopedi na interku i znaczenie znam...szczerze mowiac nie przypadaja mi do gustu nazwy z fizyki, chemii i innych scislych nauk w poezji, ale to sprawa smaku i gustu....

nie za bardzo...ale to fajne :)

tak

Bea! Chcialbym przeczytac ten zrzucony wiersz!

Witam Cię Zofka na forum. Oryginalnie to ujęłaś....i jak to się mówi na miłość nigdy nie jest za późno. Gratuluję ! :-)

Niemy Krzyk, rozumiem ten wiersz prośbę – modlitwę z głębi serca....taki niemy krzyk o zbawienie....czy czytałeś wiersz Aluny „Odchodzę”, twój jest podobny w treści. Wiersze takie są smutne, ale zawierają tak głęboką prawdę ukrytą w naszych duszach...bez Boga ani do proga.

Marto, twoje Rajskie Drzewo jest świetną kontynuacją wszystkich wierszy o raju zamieszczonych na tym forum i dopełnia tą wizję wspaniale. Wszystkie te wiersze są naszą ludzką interpretacją ciekawie ujętą w słowie pisanym.

Dziękuję Marto! Pisząc o uzdrowicielu, miałem na myśli Chrystusa i ja wierzę, że On jest tym doktorem, który już w niedługim czasie uleczy nas i naszą chorą planetę :-)

Dziękuję uprzejmie! :)

Liryzm jesienny i ten zakochany wiatr...brawo Grzegorz!

Dokładnie tak i mam ich w swoim dorobku kilkadziesiąt. Zaczynam właśnie je ponownie czytać i trochę retuszować, a wybrane przeze mnie na pewno zamieszczę na tym forum. Takie szperanie w przeszłości antyków szkolnego pisarczyka ;-)

Droga Aluno, ależ skądże, mój wiersz nie jest odpowiedzią na twój. Przykro mi, że tak to odebrałaś, jeśli byłaby to odpowiedż, to zapewniam cię odpowiedziałbym pod twoim wierszem. Lubię twoją twórczość i cieszę się, ze jesteś tutaj. Proszę pisz jak najwięcej!

Sięgam myślą w głąb człowieka co on myśli, na co czeka Jego czyny niezbadane, myśli wciąż nieokiełzane Spokojny, cichy, nieosiągalny groźny poeta, lecz nie banalny. Bronią jego prawda i szczerość. Rozbija w pył nią kłamstwo i fałsz. Na nic tu przemoc na nic groźby i na nic klątwy, podstępne prośby. Bo w prawdzie jest już taka moc choć zaciemniona zwycięży i noc. 1982

Dziękuję Pani Cogito! Jak zapewne pani zauważyła wiersz ten napisałem prawie 30 lat temu, mając wówczas 20 lat właśnie tak odczuwałem :-)

Kruche są podstawy moich młodych poczynań zbudowanych na twardym gruncie życia Walą się Przy byle podmuchu załamania i braku odwagi Niby beton a w gruzy burzy się gliniany mur niedoświadczeń Trzeba czasu glina betonem będzie a człowiek doświadczonym 1979