Wiesław J.K.

marianna ja: problemy spoleczne, problemy zewnętrzne, problemy osobiste, problemy wewnętrzne - prowokowane czy nie, wszystkie są tą poetyką. ;-) "Wszystko jest poezją"... „Wszystko jest poezją, każdy jest poetą” ...

tak naprawdę, czym ta dobra poezja jest......może to sprawa gustu, odczucia... dziękuję i pozdrawiam

Dobrze powiedziane :) pozdrawiam

"Wszystko jest poezją"... muzyk powie, świat jest muzyką malarz, że składa się z obrazów itd. a co z prozą poetycką?? hmm...?? proza poetycka albo poetycka proza...nie unikniemy filozofii :)

marianna ja: problemy spoleczne, problemy zewnętrzne, problemy osobiste, problemy wewnętrzne - prowokowane czy nie, wszystkie są tą poetyką. ;-)

Nic dodać nic ująć, po prostu pisać :)

a. mrozinski: Niewątpliwie, pisanie prozy wymaga talentu i czasu. Poezja wymaga więcej intensywnego przemyślenia aby opisać coś w skrócie i dobitnie. Tak myślę! Pozdrawiam!

przekształcić myśl w słowo zrozumiałe dotknąć serce wrażliwością poruszyć umysł nową ideą spojrzeć na byt z innej perspektywy zapisać parę linijek przeczytać je zapamiętać nauczyć się zapomnieć dalej żyć pozdrawiam

Ugryzłem się w piętę celem był paznokieć dużego palca u lewej nogi (z przymrużeniem oka ;)

Czy opisanie rożnych aspektów życia z sensem w kilku, kilkunastu czy też w kilkudziesięciu słowach jest naprawdę takie proste? Niedawno znalazłem na forum prozy wypowiedz jednego z czytelników: „Tylko u poetów ruch, bo co to za problem nawalić parę linijek beleczego i vice versa przeczytać je?” www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=70009#dol

Dzięki Bea jak zawsze za konstruktywny komentarz :))) Właściwie to nie zmieniłem nic, mam po prostu dwie wersje tego wiersza. Pozdrawiam!

przyznaję NIEkompletna "tandeta", wolę pana krytykę wszakże, ciętą lecz 'konstruktywną' i w granicach przyzwoitości. pozdrawiam plusowo ;-)

Strofko :)))) Mały prezencik za ciekawy wiersz (+), uśmiechnij się i pisz więcej. :))))

niby wynikanie i za karę plusiaczek :)

Jak zły sen co... "następnego dnia nie pamiętam nic". "+" ;-)

miło mi Eliaszu :)

Na horyzoncie życia żagiel rozwinął płachtę znużenia patrząc w odkryte jakby nagie dzieło boskiego stworzenia Oczy otwarte zmącone są wypatrywaniem tęsknoty dna ktoś tam przystanął szukając odpowiedzi do cna Badając duszy przestrzenie rozległych horyzontów myśli kolorowych wciąż nowych jeszcze nieodkrytych szlaków życiowych 2008 Dziękuję wszystkim za słowa ostrej krytyki i przedstawiam nową wersję wiersza.

Na horyzoncie życia żagiel rozwinął płachtę znużenia patrząc w odkryte jakby nagie dzieło boskiego stworzenia Oczy otwarte zmącone są wypatrywaniem tęsknoty dna ktoś tam przystanął szukając odpowiedzi do cna Badając duszy przestrzenie rozległych horyzontów myśli kolorowych wciąż nowych jeszcze nieodkrytych szlaków życiowych 2008

Plus!!!

Plus!!!

Na horyzoncie życia żagiel rozwinął płachtę znużenia patrząc w odkryte jakby nagie dzieło boskiego stworzenia Oczy otwarte zmącone są wypatrywaniem tęsknoty dna ktoś tam przystanął szukając odpowiedzi do cna Badając duszy przestrzenie rozległych horyzontów myśli kolorowych wciąż nowych jeszcze nieodkrytych szlaków życiowych

"Figa z makiem"...

Plus i to wielki!

Nie łatwo być krytykiem...a więc krótko mówiąc podoba mi się i już...plus :)

Marlett, niewątpliwe schody są po to aby w dól i w górę jak potrzeba :-) Taki rozrachunek z przeszłością jak skomentowała ten wiersz Bea, dodam jedynie z przeszłością w zakamarkach piwnicy. Pozdrawiam.