Wiechu J. K.

Pozdrawiam Michale :-)))

Czytając twój wiersz przypomniało mi się co powiedział Jezus na temat pokory i gościnności: Skromność 7 Potem opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich: 8 Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. 9 Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: "Ustąp temu miejsca!"; i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. 10 Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: "Przyjacielu, przesiądź się wyżej!"; i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. 11 Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony. pozdrawiam

"...że już nigdy więcej nie posunie się w gniewie do wyniszczenia ludzkości." (wodami potopu) a tak jest napisane w Biblii: 9 Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie 10 z wszelką istotą żywą, która jest z wami z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. 11 Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię. 12 Po czym Bóg dodał: A to jest znak przymierza, które ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: 13 Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią. 14 A gdy rozciągnę obłoki nad ziemią i gdy ukaże się ten łuk na obłokach, 15 wtedy wspomnę na moje przymierze, które zawarłem z wami i z wszelką istotą żywą, z każdym człowiekiem i nie będzie już nigdy wód potopu na zniszczenie żadnego jestestwa. 16 Gdy zatem będzie ten łuk na obłokach, patrząc na niego, wspomnę na przymierze wieczne między mną a wszelką istotą żyjącą w każdym ciele, które jest na ziemi. 17 Rzekł Bóg do Noego: To jest znak przymierza, które zawarłem między Mną a wszystkimi istotami, jakie są na ziemi. Księga Rodzaju Rozdział 9 wersety 9 do 17. (Biblia Tysiąclecia) Wiesławie, aż mi dech zaparło...właśnie tak! Udokumentowałeś interpretację Sylwestra i głębsze przesłanie wiersza zakryte z pozoru banalną szatą prostoty. Czyż może być większa radość dla autora? Takie komentarze uskrzydlają i upewniają, że siła prostoty jest ogromna, tylko trudna do odkrycia. Bardzo dziękuję. Serdecznie pozdrawiam :):) Z całą prostotą serca kłaniam się serdecznie :))))

apokalipsa czyli tylko dwa drogowskazy: szeroka droga na zatracenie i ta wąska do raju utraconego.... serdecznie pozdrawiam

a kto tam tak mówił? pozdrawiam :)))

Dziękuję Krysiu za komentarz. Spróbuję coś z tym zrobić, ale nie wiem jeszcze kiedy :))) pozdrawiam p.s. kto z rodziny tam walczył...jeśli można się zapytać?

"...że już nigdy więcej nie posunie się w gniewie do wyniszczenia ludzkości." (wodami potopu) a tak jest napisane w Biblii: 9 Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie 10 z wszelką istotą żywą, która jest z wami z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. 11 Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię. 12 Po czym Bóg dodał: A to jest znak przymierza, które ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: 13 Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią. 14 A gdy rozciągnę obłoki nad ziemią i gdy ukaże się ten łuk na obłokach, 15 wtedy wspomnę na moje przymierze, które zawarłem z wami i z wszelką istotą żywą, z każdym człowiekiem i nie będzie już nigdy wód potopu na zniszczenie żadnego jestestwa. 16 Gdy zatem będzie ten łuk na obłokach, patrząc na niego, wspomnę na przymierze wieczne między mną a wszelką istotą żyjącą w każdym ciele, które jest na ziemi. 17 Rzekł Bóg do Noego: To jest znak przymierza, które zawarłem między Mną a wszystkimi istotami, jakie są na ziemi. Księga Rodzaju Rozdział 9 wersety 9 do 17. (Biblia Tysiąclecia)

Owinąłem się smutkiem jak kołnierzem W sam środek serca żalem mierzę Smutek mnie często w swe szpony bierze Czy w niego wierzę, czy nie wierzę Gdy byłem chłopcem chciałem być żołnierzem... Teraz już nie chcę być żołnierzem Żołnierz ze śmiercią chodzi w parze Teraz już o czym innym marzę Marzenia moje innym poszły szlakiem I nie tak prosto lecz zygzakiem Pola obsiane czerwonym makiem A ja tak myślę, czego są znakiem Znaki czerwone makiem oblepione Czy upieczone, czy też kupione Makowe smutki czerwienią się żalem A może życie jest karnawałem A może toczy ono się balem Tańcząc ze śmiercią kawał za kawałem Więc tańczmy razem, tańczmy wesoło Jedna połowa z drugą połową I ze zdziwienia potrząsając głową Aż obudzimy się na nowo Więc tańczmy wszyscy, tańczmy w koło Życie jest bezustanną szkołą Jawa ze snem poszły więc w tany Dudniąc wokoło jak tarabany Smutek z radością tańczą jak szalone Lecz dziwne pary tworzą one Życie ze śmiercią tańczą jak opętane Lecz bardzo dziwny jest to taniec Teraz już wiem dlaczego maki Czerwienią swoją dają nam znaki Czerwień jest przecież życia symbolem Czerwień jest przecież najżywszym kolorem I wbrew wszystkiemu, wszystkiemu wbrew Zawsze czerwienić będzie się krew 2001

gdy przestanie padać, rozhuśtamy tęczę ciekawy tytuł, miły dla oczu wiersz pozdrawiam

Sekstyna 1. zwrotka złożona z sześciu wersów jedenastozgłoskowych 2. forma stroficzna złożona z sześciu zwrotek sześciowersowych i końcowej trzywersowej Do not worry my dear friend Weak beginning but strong end Obiecuję i nad rytmem popracuję Chociaż jak to echo niesie w górach i po lesie Obiecanki cacanki zamiast rymu pojedziemy do Rzymu :) Cóż za anachoniczny tekst! Cóż to jest takiego: anachoniczny tekst? pozdrawiam

popracuję nad tym płoniaście a jakże :)))

zobaczymy co da się zrobić :) dzięki i pozdrawiam

To co odeszło inne jest W oddali słyszę szczekanie psa A smutek prawdy wszędzie jest Sam nie wiem czy to ciągle ja Istnienie byciem dziwnym jest I w nocy bywa jak za dnia Szczęście i radość – co to jest? Dokąd podążasz duszo ma? Wszystko wydawać się inne jest Tamtędy droga, a może to droga ta Krzyżowe życie takie jest Pokrzyżowane znaczenie ma I już nie słyszę szczekania psa A smutek usnął – poduszką jest Wtulił się w spanie nawet za dnia Więc dobrej nocy, dobrego spania Tak to już właśnie jest

Przeczytałem i podoba się!

Waldku, taki wymowny w swojej nieskomplikowanej formie wierszyk, podoba się :) pozdrawiam Wiechu

Moje gratulacje Stanisławo :)))

Ciekawy komentarz! Plus za niego. ;) Pozdrawiam.

A niech to! Ale poprawiłem już ;) pozdrawiam

Dzięki Lecter! pozdr.

„Gdyż stworzenie zostało poddane znikomości, nie z własnej woli...” „Wiemy bowiem, że całe stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd”. nieoczekiwane spotkanie dorodny kot z ptakiem w pysku mój ulubieniec raczej nic nie mogłem moje prośby jak nic uderzyły w niego niezdecydowane przypadek skazany na straty od zarania momentu a potem wątpliwości w spokoju sumienia 2009r.

A żarcik "nagi" i "goły" - fajny bo wesoły :))) pozdrawiam

Ale nie taki jak Twoje ;(... pozdrowionka :) Moni, twoje wiersze są inne, a moje inne i tak jest dobrze :) pozdrawiam serdecznie

Witam cię Sylwester! Napewno jest sporo racji w twoim komentarzu. Fajnie, że przeczytałeś. pozdrawiam

Witam Alino :) Chciałem aby powtórzenia nie było, dlatego Ewa jest tam "goła" :) pozdrawiam

moni mada, dziękuję za komentarz i odwiedziny :) pozdrawiam