Bea.2u

Ładna karykatura kościoła :) napisane z pazurem, demonicznie, sugeruje pozormność sił dobra i zła. podobnie brzmiała piosenka Maleńczuka, ta o diabolicznym księdzu. .. jak owieczki prowadzone na rzeź. niebezpieczne rewiry, Koko ! piąteczka ;)

Ja to pisałam? nawiedzona byłam,czy co? przesadziłęś w dosadności, jak na mój gust nie odpowiem na to wyzwanie. sorrki

to błąd nie można być wieszczem nie będąc sobą do szpiku kości.. tylko prawda porywa, trzeba się identyfikować z wlasnymi słowami Skąd wziąłeś tę ideę poświęcenia własnego ja? Jeśli misje, to własne, osobiste !

no, no, z tą dedykacją całkiem inaczej brzmi!!! Tak mnie widzisz, jako obląkanego przekazem prawdy aktora na scenie, takiego w satrym stylu, co na deskach przed widownią kona zbierając gromkie brawa? Odrobina akceptacji choćby ze strony przygodnej widowni? Przesadziłeś mnie z wygodnego krzesełka widza na scenę? Utożsamiłeś się odrobinę ze mną?? Jesteśmy na tej scenie razem? Choć, zagramy pod publikę !! "pokaż mi swoje serce - wyrywam z piersi i podaję na dłoni okruchy szkła .... " - to z moich zwierzeń klowna :) "... i nic, tylko teatralna łza skrywa tę prawdziwą... " Dzięki, Koko :)

"na katafalku niewiedzy" Andrzeju, piękny wiersz Jestem pod wrażeniem :)

Czuję się uprzedmiotowiona podwojnie! przydałby się rewanżyk, może jakaś niewiasta odpowie?

Gubi? Czyżby? Misją poety - spełnienie w słowach w szeptach w krzyku wykrzykników by jak huragan - porwać by zakręcić, zanucić rymem poświęcić, rzucić swe dzieło choćby piekło jęknęło! i c o d a l e j ?

manifest huraganu ! chcesz porwać, czy wystraszyć? piąteczka :)

No to ja się nie wyrożniam...

zupełnie, jak moje życie w sieci.. abstrakcyjne skojarzenie, zdumiewające...

Mojej to chyba raczej nie zechcesz... ;)

Andrzeju, Każde słowo, każdy wers, jeden po drugim każe podążać za sobą i urzeka. Miło czytać Twój komentarz :)

Spotkałam się już z poezją poirakijska na innym portalu Byłam ciekawa, czy dobrze odbieram. Sorrki za to Lindowskie "a co ty wieesz o ...", poniosło mnie, bu

Twoim, KOKO, strzeż się !!

KOKO, Za głęboko zajrzałam czasem mi się zdarza ... Wydaje mi się tylko, że ta religijnośc stała się ucieczką przed a nie w. Wygląda to tak, jakby ktoś niesamowicie wrażliwy na piękno stworzenia, sam tworzący światy wyobraźni, wytworzywszy obraz idealny, tak bardzo bał się utraty tego daru, że poszukuje zbawienia i zmartwychwstania przez oddanie się wierze. Prawda, niespełnienie, tęsknota. Ktoś tu nie chce się do czegoś przyznać przed samym sobą... Ale nie przejmuj się, jedne, co pewne, że nie jesteś sam. Pozdrawiam

Jakaś sympatyczna gwiazdka zabłysła nad tą pustynią ;) :))

Dzięki za słowa wsparcia. Zawsze jesteś krok do przodu.. To nawet nie empatia, to empatii ci dalszy, Czuję się podbudowana... :)

:) walczyłeś do końca...

Tak, też mam rosnąca listę lektur nie do przeczytania.. Ale fajnie, że wpadłeś, Niemy Krzyku :))) KOKO, wcale Ci nie współczuję !! Raczej zazdroszczę !! Weź do ręki tę książkę a pochłonie Cię, zobaczysz :)

Po prostu go nie czuję, nie przemawia do mnie. Te wszystkie wyszukane związki "antonomiczne" sklepienie oczu - mrozi skojarzeniem z oczodołami !!!! zakręcisz ciszę - fajne ;) błyskawic czernie ?? ust alabastry - to akurat rozumiem, zmarźluch jestem i usta miewam zimne i blade... poranek nagłym wrzaskiem... rany!! Chcę tylko powiedzieć, że to zbyt dziwaczne wszystko dla mnie i dlatego nie przemawia, nie ma w tym jakiejś jednolitej temperatury, wspólnego obrazu. Nie rozumiem, przecież Miś nieżle radzi sobie z przekazem wyobraźni. Ale nie wykluczone, że nie jestem odpowiednim odbiorcą. To jak romans z martwą muzą.. No nie wiem...

No dobra, mnie się go czytało źle. Trudno podziwiać kwiat w połowie wyjedzony przez robaczki Miś zawarł w nim kilka przesympatycznych metonimów jak zwykle obrazowych i urzekających synonimow Zabawa słowami, antonimizacja. Chyba nie kryje się za tą szaradą nic więcej jak tylko to, że bliskość bywa równie daleka.

Dlaczego nikt inny nie komentuje wierszy Misia??

Chyba trafnie to ująłeś :) zawsze jesteś krok do przodu..

Odnoszę wrażenie KOKO, że zawsze wyciągasz za daleko idące wnioski, nie jestem tak myśląco skonstruowana, raczej czuję, niż rozumiem wiersze, raczej czuję mentalnie piszacego niż zadaję sobie pytanie, co mówi wiersz, sama często nie mam pojęcia o czym piszę. Dla mnie wiersz, to malowany słowem nastrój, refleksja, myśl, odczucie. Jesteś typowo męski w swoich ocenach i lubię czytać Twoje komentarze. Nie skomentowałeś mojego Anioła, co mnie martwi... taki marny?? , że napisany na przerwie śniadaniowej w pracy... ;) Basiu, nie bardzo rozumiem, po co te drobne poprawki szał-ciał i ta pierś pojedyncza ???

Ja raczej widzę mniej, że sedno sprawy tkwi w szczegółach, ktore trzeba zauważyć. Nie każdy chce je widzieć. Śmierć przez niedojedzoną kromkę chleba i nieruchomy cień spod rzęs. Chwila już miniona. Nasz Miś maluje niezwykle przenikliwe obrazy :) i milczy... /bea