onyx

http://www.youtube.com/watch?v=yUCSqY8zh8Q Być może to?

klik klik schrupana kolejna chwila

A ja "bardziej to czuję niż wiem" - choć to nie z Górniak ;) Dzięki za przeczytanie :)

czarownie rozczarowana obezwładniona dniem beznadziejnie nadziana czekaniem jabłko nie - winne chłonie obraca w prochy sen

Piękny. Dziękuję, pozwoliłaś mi oswoić troszkę moje własne emocje. Pozdrawiam.

Szczególnie trafia do mnie obrazowość pierwszej i czwartej strofy i wspaniale - moim zdaniem - komponuje się z nimi puenta. Najmniej podoba mi się strofa druga, jakoś jest dla mnie najmniej czytelna. Dodaję do ulubionych, stanowczo lubię takie klimaty. I pozdrawiam, rzecz jasna :)

w samotnej skrzynce list zatrzepotał zalotnie

Dziękuję za opinię :) Decyzja zapadła, 3 strofa do demontażu / przemeblowania :) Pozdrawiam!

Dwie pierwsze strofy najbardziej czuję. Plus plus :)

Celny :) Już dawno pulubiłam smutek, więc - po lekturze - nie czuję się osamotniona w swej kłapouchowatości. Pozdrawiam i plusikuję :)

A ja - w II i III strofie pominęłabym zwrot "wiersz powinien być". Podmiot i tak jest oczywisty, a jakoś tak mniej monotonnie wybrzmiewa przy czytaniu :) Puenta świetna :) Pozdrawiam, P.

Dziękuję i pozdrawiam równie serdecznie :) Paula

No i wszystko jasne :) Niedobór magnezu mnie dopadł i zwoje się przegrzały :) Pozdrawiam :)

Urokliwe, mimo drobnej nieścisłości związanej z sukienką / sukienkami (?) Czepiam się po babsku. Podoba mi się. Pozdrawiam :)

z chlebowej piętki łódź głodnym kaczkom nadzieja

Dziękuję i obiecuję, że ... pogłówkuję :)

poznane po połówce jabłka niedojedzonej przed świtem zakrzepłej plamie wina na wargach nieskorych do zwierzeń cieniach skulonych jak kamienie milowe w zaułkach przyczajonych wyściełanych brukiem ulicach życie tnie brzytwą tu i teraz nigdy na zapas i nie na kredyt

Dziękuję za czytanie i życzliwość. Pozdrawiam, oczywiście - wczesnojesiennie ;)

Dziękuję i pozdrawiam :)

haust haust dwa kroki naprzód woda utleniona spojrzeń jabłko jem chrupię zaburzam monotonną harmonię poranka dysonans wypełza ze mnie i kłuje mżawką pytań zatęchłe od stagnacji twarze haust haust dwa kroki naprzód dłonie nieprzepisowo wybijają rytm na przekór

Wczesna jesień - ciepła, subtelnie niedopowiedziana. Ładny. Pozdrawiam, onyx

Dziękuję - zabawne, kilka z tych punktów pokrywa się z odczuciami autorki :) Wiem zatem, na czym się skupić :) Pozdrawiam, onyx

Gdybyś ją gonił walczyłaby z wiatrakami Twoich ramion. Milczysz i obły kształt pełznie ku Tobie wraz z rytmem oddechu. Wdech. Ona zasklepia w spojrzeniu wiatr. Wydech. Wypuszcza ku Tobie służalczo drżące dzidy palców. Całuj mnie, całuj, póki się boję. W snach urywkami rodzi się piekło. Osiatkowany świat osznurowane jak moje usta dziś niebo.

Witaj, dziękuję za opinię. Tutaj miały podkreślić znużenie i lęk - być może faktycznie mogłabym to oddać zręczniej. Pomyślę. Pozdrawiam, onyx

Wizyta II Zastanawiam się czy ta kobieta w nazbyt misternej peruce daleko nasuniętej na uschnięte czoło o policzkach z marmuru i powiekach ciężkich jak owoce, choć niezręcznie jest mówić o owocach, kiedy w łonie gnije macica i rakowieją jajniki zatem głęboko rozmyślam siedząc na wprost na krzesełku Ikea z elementami metalu, medytuję i dumam czy stała się już moim omenem. Patrzy mi w oczy bezwstydnym spojrzeniem na chwilę być może ocalonej. W kolejce do gabinetu jestem pierwsza. Nie wiem, czy tylko w tej.