Alicja_Wysocka

Macieju, napisz czasem rymem. Bardzo fajnie Ci wyszło, bedę czekała :)

Dziękuję Waldku, Macieju i Ewciu - dziękuję za scenografię :)

Aż się usmiechnęłam do Twojego wiersza, to chyba też przy okazji do Ciebie. Zawsze wydawo mi się, że rymowane wiersze piszą ci, którzy potrafią śpiewać. Czytałam z przyjemnością, pozdrawiam :)

ach panie mój i władco tak czekam audiencji nocą, już stroje zalotne rozdziewam, a niech się rumieńce kłopoczą. gdy mnie zawezwiesz do siebie na boso przybiegnę w pokoje, pod szatą królewską mnie skryjesz z gronostajowych pojęć w ogrodach przypałacowych z tobą, właśnie tej nocy, dotknę pierwszy raz kwiatu, co kwitnie w kolorze szczebiocym. ach panie, chcę z tobą zostać! bo życie mam szare takie... tam ciebie nigdzie nie widzę tam ciągle te figi z makiem. 03.03.2005.

Dziękuję Jacku i Kasiu, pozdrawiam deszczowo :)

lubię przyglądać się drzewom tej ich przychylonej zgodzie, na los, i na tę spokojność cienistą i chłodną na drodze. gdy w bieli śmieją się niemej na nieba błękitnych przełęczach, lub płaczą złotymi łzami zmawiając jesienne zaklęcia. i na te nagie, i śpiące kiedy doń czulą się szrony, mam dla nich sentyment z muślinu i obraz w zachwycie zeszklonym. 20.05.2005.

Jacku, jeśli motyle, to tylko tęczowe. Nie zapomnij otworzyć okien, wiatr fantazji przecież wieje. Twoje wiersze czytam z przyjemnością, chyba już wiesz o tym, pozdrawiam :)

Darku, powyższy komentarz jest wielce poetycki. Jak dla mnie, to wiersz. Dziękuję za to wyznanie, schowam w serduszkowej kieszonce :)

Krawat? Podoba mi się, nawet bardzo. Każdy facet w nim, wyglada na porządnego. Dobrze więc, włóż ten krawat, tylko zdejmij "pani" :)

Warto Cię czytać Leszku, oj warto. Ty na temat poezji prze duże "P" wiesz absolutnie wszystko!

Darku, jeśli władasz piórem, jestes mi bratem. A gdyby nawet tak nie było, to pewnie kochasz poezję. Myślę, że łączy nas nas coś tak pięknego i wziosłego, że moglibyśmy darować sobie to: pan, pani - zgoda? :) Jeśli zyskałam kolejnego czytelnika, to właśnie to jest dla mnie najwiekszą nagrodą :) Ewunia - dziekuję. Dziękuję, za Twoje dobre serduszko :) Jacku - masz na imię jak mój braciszek. Aj, mam sentyment do tego imienia. W ogóle mnie nie było nad żadnym stawem. Znaczy byłam, tylko myślą. Pozdrawiam cieplutko :)

zapóźnioną nocą jesienną to było schodził księżyc łąką wykąpać się w stawie a za nim szły gwiazdy panny świtezianki nieśmiertelnie piękne cichło najwyraźniej zapomniałam kroków bo z duszy ćmy złote wszystkie mi do oczu wskoczyły tak chciwie ani się napatrzyć nie mogłam do syta ani napamiętać manowcowcych nadziwień 03.12.2005.

Jacku, - haft skojarzył mi się z uwielbiającym spojrzeniem, nie myl proszę z maślanym. Maślanym, patrzy się naprany :) Pozdrawiam :)

Ludzieńki, dziękuję! Przez dwa dni nie miałam netu, w dodatku sama sobie komp zablokowałam. Muszę chyba wyjść za informatyka :P Dzie wuszko - w cieście będzie waniliowo? :)

Leszku, prawdziwie bajeczny Twój obraz. Przysiadł mi na powiekach, a ja się temu nie sprzeciwiam. :)

- nie boisz się wcale jesieni? - och nie, bo jest złota i cicha, bo rzewność mi mgłami przybiera trzask iskier w kominku słychać - to znaczy, że lubisz? - o bardzo latarnie płoną nastrojem i to wino z głogów i ty haftem patrzysz się w oczy moje - wiesz, w chłodzie rosną preteksty, okazje do przytulania - i bardziej czuje się serce, więc się jesieni nie wzbraniam

Jacku, sprawiłeś mi wielką przyjemność. A teraz wyznanie najszczersze oczy rozbłysły mi wierszem - dziękuję :)

Aaa... podoba mi się, dzięki :)

Całkiem fajny! A przy okazji na dyktadno dobry.

dzie wuszko, a skąd ta panna liściasta? ślicznie dziękuję Wszystkim za "kwiatki", pozdrawiam :)

Tak wiele można wyrazić kwiatami. Leszku, musi być z Ciebie elegant jak się patrzy. Wszystkie Twoje wiersze są z górnej półki, pozdrawiam :)

Dziękuję Kochani, nie mam netu. Mam nadzieję, że to chwilowe, pozdrawiam.

wiem, że nie lubisz jesieni ale to pierwsza, nasza przejdziemy przez nią za ręce niech cię już nie przeraża. sypią nam złote pieniążki drzewa, ślubnym orszakiem na miesiąc miodny, na jutro, na sny upojne, jednakie. a kiedy już zwisną łzawo z gałązek sople najpierwsze. to zaplątani w kocu będziemy się kochać wierszem 28.10.2004.

Ech, ile tęsknoty w Twoim wierszu. Zobaczyłam te buty chętne do włóczegi, mapy porozkładane, klucze ptaków, sady, bluszcz w kominie... wreszcie Ciebie w tramwaju. Aż i ja zatęskniłam za włóczegą. Wszystko to ze smakiem, winszuję :)

Od Ciebie takie slowa, Leszku... Oprawię je sobie w ramki :)