Alicja_Wysocka

tej kawiarni tak naprawdę przecież nie ma między zwrotki wmurowałam cztery ściany gdy deszcz pada albo zimnem liżą mrozy to gdzieś spotkać przecież trzeba się z kochanym w artystycznej klimat iście poetycki tam kanapę ściska w cieniu mały kątek jest cieplutka i pluszowa jak twe ręce my wtuleni do dwudziestej chyba piątej kiedykolwiek nam jest zawsze tam po drodze starczy stęsknić zaraz jesteś właśnie wchodzisz w oczach niebo w sercu kocham i nikt nie wie takie szczęście nie do wiary jacy młodzi tej kawiarni tak naprawdę przecież nie ma między zwrotki wmurowałam cztery ściany gdy deszcz pada albo zimnem liżą mrozy to gdzieś spotkać przecież trzeba się z kochanym 26.11.2006.

Aleś się Piaściuku rozgaworzył na cudno :) Tak to już bywa, że chciałbysie pozawijane są w nibyzłotka. Rączki i nóżki, oczka, serce, wszystko do nich wyciągasz i chwycić trudno. Ale są potrzebne dorosłym jak dzieciom zabawki. Ja mam pełno takich :) Pozdrawiam wszystkich miłych gości i dziękuję :)

Witam, witam, zadowolonych i znudzonych :)

kiedy sięgasz po migdały te z obłoków jak marzenia zawinięte w nibyzłotka w świecidełka po zachceniach wtedy zjadaj ile możesz niebieściutkie chciałobysie połóweczki nawet ćwierci mgiełki rozpachnionych przysięg zbieraj radość kiedy sama wprost na usta ci się turla bo się przyda jakby znalazł na zasmutniach i zachmurniach 18.11.2006.

Dziękuje Natko i Stasieńko. Pozdrawiam Was niedzielnie :)

Posiedzę i posłucham, spodobało mi się... :)

Beenie M - dziękuję Darku, wzajemnie :)

Aniu - dziękuję :)

Witaj Michaś, zawsze łaskawie mnie oceniasz, dziękuję :) Wiersz jest ripstą na wiersz Leszka Niepoety A jednak Stary wóz z dyszlem połamanym, chociaż mu sprawne koła w osiach tkwiły, stał niewzruszony, nigdzie nie pojechał. Minione chwile beznamiętnie liczył. Nawet w marzeniach opisany zamysł nie ruszył go z miejsca. Pomimo tego dotknięty impulsem przesunął ciało niepewnie, powoli. Doznał z pamięci wyrzuconych wzruszeń, świat ujrzał jego roziskrzone oczy Przy tej okazji kłaniam się grzecznie Panu Pomysłowi i dziękuję :)

wóz, co dyszel miał złamany życia kawał był mu zminął... tak rozmarzył się skrzypiąco za bieluśką limuzyną gdy tymczasem starą wierzbę los na garaż mu przeznaczył, wiór za wiórem, beznadzieja jak tu życie odinaczyć? tępa piła aż w stodole zardzewiałe zęby szczerzy, to paradne, to ci romans pewnie nikt by nie uwierzył... jak to chodzi po tym świecie miłość durna, czasem ślepa, jednym rzuci złota garście innym daje z marzeń klepak. 09.11.2006.

A może to Stefciu w przebranku? :)

Dziękuję Perełko :)

Witaj Słoneczko :)

Dziękuję za odwiedzinki Piaściku, pozdrawiam :)

Widzisz jaki z niego kotek znów zmalował jakąś psotę :)

momencik, jeszcze dopowiem, że kota mam - ale w głowie on wierszowany jest cały z rymami, bez białej plamy. :)

he he, ja nie mam kota, mam rybki. Myślałam raczej o fisiu :) Dzień dobry i dziękuję pięknie.

ludzie, czy to jest normalne że wierszem bez przerwy gadam? a w życiu, nie uwierzycie nic mi się nie chce poskładać. i cóż ja na to poradzę że w rymach się zakochałam, lecz chyba zawsze tak było ta Ala to kota miała! 11.10.2006.

Stefciu, brzmi jak rozmowa telefoniczna z jednej strony :)

Tutaj nie ma 'marcinków' tylko pociąg gwiżdże na mnie. Trzymam wciąż ten kamyk zielony... Cieplutko pozdrawiam :)

Jacku, Ty zawsze mnie rozpieszczasz rynowanym komentarzem. Wiesz, że uwielbiam Twoje pychotki. Mam trzydniowy urlopik, oddałabym Ci w całości na wiersze. Pozdrawiam serdecznie :)

O, dzień dobry Michaś! Pozdrawiam jesiennie :)

Ależ ja nie jestem wypadek! Mnie można przez wszystkie przypadki odmieniać :P Pozdrawiam na Ty :)

Ej, chyba daleko nie odeszła, kokietujesz :) Jedyne co mi deczko przeszkadza w Twoim wierszu, to ten "smród" spalin. Pomyśl, co?

A wiesz, te słowa nieodkryte są jak 'zdrapka' trzeba się dobrze nadrapać żeby trafić na właściwe :)