Mirosław_Butrym

Wiersz uważam za dobry, bo temat jest na czasie. cywilizacja leci na przód, a o dekalogach coraz bardziej się zapomina. 2 tys. lat temu ludzie bardziej wierzyli, masz rację.

Jak dla mnie wiersz jest wielkim bluźnierstwem, obrarza Boga i katolików którzy wierzą naprawdę, to zwykły chłam.

Panie Coolt, nie jestem jakimś wielkim znawcą, ale wiersz bardzo mi się spodobał, dlatego oceniam jako bardzo dobry.

Napisałem tekst i mam problem, bo wydaje mi się, że czytałem to milion razy tylko gdzie i kiedy?. A może mi się tylko wydaje. Jak widzieliście coś podobnego to podajcie autora i tytuł. Bo jak ma coś z plagiatem wspólnego będzie trzeba usunąć.

Gdzie Jesteś mój Aniele, Z Ojca Świętości Krainy i Jutrzenki Pana. Przyleć na Bożych skrzydłach, Gdy Modlitwa Syna z moich ust wypłynie, Ona Koronę Mu Przyozdobi, Jego Chwalić Będzie Przenajświętsze Imię, Cenniejsze od diamentów, Szlachetniejsze. Często spoglądam w niebo nocą, Gdzie jest raj wtedy myślę, być może na końcu wszechświata, tak daleko, nieskończoność od ziemi. Kiedyś widziałem lot w powietrzu gołębi, pomyślałem białe, Symbol Ducha Pokoju, czują wolność przestworzy, bliżej nieba ode mnie, lecz są tylko ptakami, tego wiedzieć nie mogą. A Ty pewnie już Czuwasz obok mnie, Myślisz Jestem, z Bogiem w Sercu przy tobie.

jżeli ci nie idzie, poczytaj Szymborskiej, to moja ulubiona poetka. W jej wierszach oprucz poezji znajdziesz, też wielką głębię, jej filozofię. Polecam tomik Koniec i początek

Jasiu doznałem olśnienia i zajrzałem do warsztatu, teraz niewiem po co jest i kto to czyta przecież nie wszystko da się poprawić kiedy z doliny poetyckiej wyszło.

Jasiu mam nadzieję, że ta aluzja nie do mnie, nie tak dawno pisałem po winie i publikowałem. Wiersz wywindował z z do p ale nie ma obawy, bo napisałem wiele lepszych i się tym nie przejmuje.

Dla czego z mgieł powiewnych powstała jej postać hehe.

Słuchaj Jasiu oni mają swoje kółko adoracji, jak mnie ktoś skrytykował, nie mściłem się, ale są tacy, którzy to robią, sam miałem takie wrażenie jak skrytykowałem obiektywnie jedną osobę, nie będę mówił kto jest tą osobą, bo nie jestem mściwy.

Lepsza stłumiona nienawiść, niż jej propaganda, a co do zasad mesjanizmu, nie są takie złe.

Przesłuchałem dwie wasze piosenki, spoko, ale skoro chcecie tekst do piosenki powinniście dać przesłuchać muzykę pod którą ma być ułożony tekst, bo to łatwiej niż układać tekst pod coś co macie dopiero stworzyć.

Jaki jest sens pisać końcówkę czegoś niedokończonego, lepiej napisać całość. Podaj temat niech, każdy pisze, bo przecież każdy na ten sam temat napisze inaczej i podaj czas do napisania, nie każdy ma wenę od zaraz.

Gdyś w rozterce wielkiej, co z boleści twoje myśli szarga, jak chorągwią wicher batalionu zgrozy, który w głowie spokój do niewoli bierze. Jesteś w dole wtedy swoich niepowodzeń zapewne, aż stanąłeś w czasie utrapiony. Lecz w nim tylko nie myśl jak w okopie śmierci, po co i dlaczego?, łatwiej jest przecież zapomnieć, by zabliźnić rany. Sens twój życia, to dla bliskich istnieć, choć sam go czasem trudno dostrzec możesz. Zatem w ruinach beznadziei nie grzeb, co jak sen wariata, który śmierci chce uczynić zadość.

Prawie dobre .

"Nie o taką prosiłem wściekłość" ta końcówka wydaje mi się zbyteczna, po za tym tekst podoba mi się.

Tak, naiwny i prosty. Jak go przeczytałem, uśmiech wdarł się siłą woli nie do powstrzymania, 12 latek napisał pomyślałem.

Dlaczego bez tytułu?, nieładnie.

Ja w tym widzę prozę nie poezję, prozę podzieloną na wersy, ale nie wiem czemu, już nie chodzi o metafory których brakuje ale o styl i barwne opisy.

Za dużo tych trzykropków, niedopowiedzeń moc. Ale wszystko do zrozumienia.

Nadmiar wykrzykników daje do myślenia. Czy nie chciałeś czasem na ich miejsce wstawić epitetów?

O kurde, jaja w tych zaawansowanych, hehe zartownisiów nie brakuje, ale wolę jaja na twardo pozdro Miron

Dzięki panie Romanie za rady, to zastanowiło mnie i pomyślałem, że może coś w tym wierszu należy udoskonalić, ale muszę to zrobić sam, bo inaczej to nie będzie w całości mój wiersz,a wtedy moje ambicje zamienią się w gruzy.

Geniuszu są dzieci, to im słońce świeci, Zabłysły jak gwiazdy na niebie. Wciąż tworzą teorie i nową historię, Potomnym by żyć mogli lepiej. Bariery przekroczą i tym w przyszłość wkroczą, Bo chlubą i solą są ziemi. Przez wieki żyć będą, gdy sławę zdobędą, Bo wryją się w naszej pamięci. Ich myśl zawsze złota, a w czynach tkwi cnota, Bo umysł nie stawia im granic. W ich rękach nadzieje i nasze są dzieje, Idei nie oprą się za nic.

Dobry wiersz, to lubię, chwalę rzadko bo jestem wybredny, ale twoje wiersze polubiłem