seweryna żuryńska

czerwienią chmur poranek wstaje jakby się złościł wąs podkręcał to jakieś nowe obyczaje a gdzie łagodność rosy przędza chłodnawą ciszą brzask zakwita jakby w bezdechu zatrzymany czy sprawdza dnia radosny finał a może przyprze nas do ściany uśmiechem świt spokojny witam gderliwość spraw smakuję cicho poranna kawa już wypita chodź życie niech cię porwie licho

tyś też Messalinie taki ... biegający po falach słów niezwykłych obrazów tajemnych co porywają w swój jasyr lubię twe ujarzmienia pozdrawiam serdecznie seweryna

witam lubię pytania o sens i ostateczność tak na wstępie... wyrzuciłabym pytajniki są zbędne i stwarzają jakąś dysharmonię odczytu mnie przeszkadzały pytania ważkie i prawdziwe odpowiedź wydaje się dyskusyjna nie wolno żyć nieżyciem, bo i tak ... koniec nieuchronny życie dla mnie to taniec to tango, walc i passo doble to zmaganie się z losem i jego wyrokami to jednak głód wrazeń i smakowanie rzeczy urokliwych to milość i zapewne nie tylko... pozdrawiam i dziękuję seweryna

dziękuję gościom czytającym i ... piszącym chylę czoło przed chwilami życia tutaj pozostawionymi nie lubię komentować tak dobrych, jak i ostrych słów jestem wyrodną matką daję dziecięciu życie i każę samemu dalej iść niech się pokraka broni sama powiem tak zawsze można lepiej i inaczej jako powiadał kiedyś Wańkowicz "Nie podoba się, napisz pan sam" to nie w sensie przytyku, tylko każdego z nas spowija inna aura słów, w różnych tonach i kolorach chadzamy i dobrze i bardzo dobrze moje wiersze to taka zabawa z życiem ja swoje bytowanie nie tylko przeżywam, ja je sobie maluję, by nie uciekało tak szybko, by przytulic mocniej uwielbiam tę aurę przekomarzania się ze słowami, kiedy każde się ciśnie, chce zaistnieć, o łapkę się ociera a ja strzepuję te nie na dziś, te na jutro może i zabieram najtrafniejsze ot ... piaskownica słowom niestety nadaję właściwą wedle mnie rangę, miejsce w szeregu stąd zapewne ten krnąbny szyk, pokraczność stylistyczna ale mnie wolno poukładać wyrazy dowolnie, mnie wolno, bo ja chcę nimi coś namalować zaśpiewać i te nutki powinny brzmieć harmonijnie, tak jak czuję może dlatego ten dysonans w czwartym wersie bo to jak krzyk, jak dźwięk kastaniet urywających płynną frazę, kiedy płynności być nie może, kiedy tylko mars na czole wbrew pozorom arytmia ma więc swą nawet logiczną motywację tak to sobie madrze interpretuję, tak się do swych koszmarków uśmiecham a jeśli nie mam racji, bo i tak zapewne jest, to niech przemawia myśl, którą chciałam wyrazić nieporadnie niech nas zatrzyma w tym biegu ku spełnieniom prawda smutna kochajmy słowa, szanujmy je, bo w nich moc sprawcza, bo w nich broń straszna bo kiedyś trzeba będzie sobie uczciwie powiedzieć całą prawdę i tylko prawdę strasznie poważnie to zabrzmiało, ale nie ma ucieczki przed pochyleniem głowy ukorzeniem się przed bezcieniem kończę, bo mogę tak...długo wielbię to turlanie się ze słowami we wspólnym biegu ku sensom jakowymś pozdrawiam serdecznie seweryna

omotani pychy wdziękiem otuleni chmur łaskotem lubo w maski się wdziewamy purpurę i złoto swoich czynów adwokaci cudzych wad i cnót prześmiewcy własnym bogom się kłaniamy nieb i piekieł siewcy a gdy przyjdzie zbierać cięgi w manekiny się wdziewamy tylko czemu pustą nocą nie sypiamy

do Sokratex szpakami cię karmiono pozdrawiam seweryna

ku pamięci... Kolumbowie - pokolenie tragiczne Pokolenie Baczyńskiego, by zaznać klęski i katastrofy nie musiało już uciekać w literaturę. Pokolenie to stanęło twarzą w twarz z grozą okupacji i praktycznie odebrało lekcję historii, lekcję kształtowania człowieka poprzez dziejące się fakty. Ci młodzi ludzie cenili swoje tragiczne dorastanie. Baczyński zaś nadał mu piętno posłannictwa na wzór i miarę romantyczną, piętno świadomego wyboru. Niektórzy poeci jak Broniewski, Tuwim, spędzili okres wojny poza granicami, niektórzy jednak jak Z. Nałkowska, K. Baczyński, T. Borowski pozostali w kraju śledząc i biorąc udział w tych losach ówczesnego raju. Ci młodzi ludzi zwani Kolumbami. Pisarz Bratny w swojej książce " Kolumbowie rocznik 20" ukazał losy tych młodych ludzi "Zostanie po nas złom żelazny i głuchy, drwiący śmiech pokoleń" Tadeusz Borowsk

przeczytałam do końca i ... jeszcze raz rzadko się to zdarza więc dzięki wielkie za obraz namalowany za serce łypiące prośbą niewypowiedzianą za cichy szept rąk schowanych a błędy ... pal je licho dziękuję i pozdrawiam seweryna

i cóż począć, kiedy tak lubię okutać się słowy szlachetnymi czaruj nas ... czaruj pozdrawiam seweryna

Miły Tadeuszu! wyznam prawdę prostą niezmiennym sentymentem darzę twoje barwy i nastroje i niech inni piszą lepiej i mądrzej a ja i tak gotowam boso w twój świat pozdrawiam najmilej seweryna

a kiedy w dłoniach szary piach w czerni horyzont tonie bezwolnie wdycham pusty smak płat bielma mam na dłoniach a kiedy pierś w obręczy tkwi krok ciężki kajdaniarski nokturnem niebo cicho drży a życie jak naparstek zamykam oczy kulę się pod płaszczem ciszy chowam do krwi zdrapuję myśli złe lecz nagość też niezdrowa

aż mi dłoń się wyrywa, by coś popoprawiać ale klimat ujął pozdrawiam seweryna

hm... w tylu lustrach istnieję, w ilu się odbijam dzięki pozdrawiam seweryna

jaka jestem naga witalna pachnąca laurem i spełnieniem jaka jestem w szatkach powiewnych pachnaca ułudą i nadzieją jaka jestem opatulona myśli kłębowiskiem pachnąca zwątpieniem i przegraną jaka jestem w przestrzeni nieodgadnionej pachnąca nicością i przemijaniem jaka jestem w twoich ramionach pachnąca miłością i szczęściem krucha...

jesli to miała być prowokacja to nienajwyższych lotów nie pozdrawiam seweryna

dzięki za słowa dobre i te karcące to miał być taki figielek malutki..ot ku oczek zaiskrzeniu nie pretenduję do poezji wielkiej, za małam ja tylko kocham słów zbieranie w myśl nową, tajemną, barwną, muzyczną tutaj rzadko zaglądam ... pewnikiem duch pokory we mnie zamieszkał a może i sędziwość wieku każe młodych podziwiać, sobą nie zapętlać stron ciekawych czytam..ale już milczę pozdrawiam wszystkich piszących niech was słowa wiodą ku jasniejszym stronom życia seweryna

siedzi sobie sumienie i patrzy cynicznie uderzyć jak obuchem czy bardziej lirycznie bo jakoś trzeba ciało w koleiny wtoczyć by głupio nie skomliło nagle w środku nocy a gdzie dumy tuziny i tony rozsądku czemu to chętne ciałko znowu na początku homo sapiens czy seksus kto rozstrzygnie śmiało bić albo nie bić chucie ...żeby to się dało

lubię bieganie po myśli pajęczej zbieranie zakamarków słów lubię spokojny chór zadumy ciekawie i w zamyślenie wrzucające dziękuję seweryna

Mireńko moja dobra w moim serduchu masz taki płomień, co grzeje twój uśmiech w ludzkich dłoniach ciepłych jest nasza opoka to z nimi i w nich nasze bycie kiedyś sobie powiedziałam " w tylu lustrach istnieję, w ilu się odbijam" szukajmy swoich luster życia pozdrawiam cię serdecznie moja bliska choć daleka seweryna

droga Irenko ja już nie rozumiem "współczesnych pejzaży poetyckich" jakobym odeszła za kurtynę czasu twój wiersz jak potok wpłynął w moje myśli uśmiechem zabarwił rzęs łaskotanie ale widocznie dla nowych spojrzeń to za mało pisz, pisz dla mnie ja czytam choć po cichu pozdrawiam serdecznie seweryna

jesli dobrze się domyślam, to /nie/chcący na jakiś konkurs mnie posłano pewnie wierszy ... naj gorszych zawsze to jakoweś trony tylko DD nie odcyfrowałam... ale to już inna zabawa pozdrawiam wiosennie/prawie/ seweryna

powoli nos wychylam z hibernacji strzepuję szron z zaspanych jeszcze rzęs oglądam dłoni bezwład i apatię powtarzam sercu wstań wyprostuj się już nie chcę chłodem ścinać krwi krzyk cichy chocholim krokiem skreślać każdy dzień trwać w miejscu jak bezwolne polne strachy i w szponach labiryntów gubić się niech ciepły wiatr przygarnie myśli smutne ukoi poszarpany włosów lęk chcę zbudzić się jak wiosny dar rozrzutny wykrzyczeć żurawiego sznuru śpiew

podobno ścisłowcy są wielkimi poetami jak czytam to absolutnie potwierdzam piękne wyznanie gratuluję pozdrawiam seweryna

tak pięknie o miłości, to ja już dawno nie czytawszy pozdrawiam ... walentynkowo seweryna

za dobre słowa wielkie dzięki i wyrozumiałość nadmierną takoż kocham pisanie tych linijek niesfornych uwielbiam to szperanie po zakamarkach zadrapań znam ułomność swych lotów ale czasem korci wkleić cos pozdrawiam serdecznie seweryna