seweryna żuryńska

Zmuszasz mnie Adamie do "poważnej" dysputy trudno, będę się bronić zatem " och och ach (I''I) " i się dziwisz, że niespełniona, że nie zemdlona, że nie wyszło... bez "ach" ? ...symbolu spełnienia... a w zakończeniu... (''''__'''' __'''') już ozłoceni... bo z "ach" tak się znęcam nad twym cudnym wierszem ukłony

Adamie! jeśli się poznało smak spełnienia, trudno zadowolić się ersatzem piękna twa sutra choć nie do końca rozumiem ciebie ukłony

Adam! jeśli już z ilustracją kreskową, to w ostatnim wersie drugiej strofy brakuje jednego przecinka ale jak się mogą dwie dechy brać za sex, tego ja nigdy nie pojmę wiersz niesamowity aż się boję pomyśleć, co ty jeszcze wydedukujesz pokłon ślę

w cmentarnym zamku nowy dom ziemia pachnie spulchniona błazenstwu koniec pokój snom bez krzyża na ramionach wędrówki kres czy świt u stóp zmysły szarość pokryła przechodniu kwiat pamięci złóż orkiestra marsz skończyła

zgadzam się z Adamem co do zapisu brak miejsca na ... zadumę ale nie pogubiłam sie...raczej...zanurzyłam się w twoich myślach tak mi bliskich dzięki wielkie seweryna PS nie wiem czemu mój poprzedni komentarz nie zapisał się

Kai! jaki ty jesteś mądrusi i dobreńki Anadan! posłuchaj go..... on ma swiętą rację... znam to z autopsji... ukłony

Anadan! zmień ten tekst z bublicystyki na poezję może tak...w imieniu poszkodowanych...uczucia, rozterki, nastroje... ukłony

Anadan! witaj w gronie kochających słowo temat wiersza....z serca wypływa ale bardzo to pogmatwałeś za wiele prozy....zupelnie niepotrzebnej, jakby publicystycznej radziłabym skrócić, pisać obrazami... dodając im klimatu, barwy i nie powtarzaj się....nie zawsze powtórzenia podkreślają sens....niekiedy rażą pozdrawiam seweryna

Adamie! a ja tyle razy już czytalam i nawet nie powiedziałam że wiersz ten podoba się niezmiernie wszystko w nim...harmonijnie współgra....tworzy klimat tyle tam kolorów, dźwięków... niektóre metafory przepiękne ogromne dzięki seweryna PS w sporze z oyey...uważam, że ty masz rację

Mirku...Kai jest tak zdolny.....że zdolny do wszystkiego

Kai! poczułam się, jakbym "Szatana..." czytała ale nie wszystko jeszcze znalazłam poszukam ukłony

ciekawy klimat, ciekawy temat nie warto nic ... pół na pół pozdrawiam

Adamie! a wystarczyło w tytule ... dać nam nędznym krzynkę szansy i wszyscy od razu pialiby z zachwytu jako i ja i gratuluję pozdrawiam mile

Monilee! ja cię przepraszam...że nie na temat....ale my tutaj tworzymy jak widzisz ...prawie rodzinną atmosferę co nie znaczy, że nie krytykujemy się niekiedy...pez pardonu... czuj się z nami....miło

Adamie! całkiem miłym byłeś mleczakiem.... winszuję...kocich pazurków

Monilee! najpierw się ucieszę, że mogę poznać nową osobę wśród nas pisanie wierszy...to nade wszystko ogromna radość...to nowe spojrzenie na siebie i otoczenie, to budowanie wrażliwości na rzeczywistość pisz... czytaj innych....podpatruj...i ucz się jeśli masz wrodzone skłonności...wierszowanie stanie się twoją pasją i receptą na życie nie zrażaj się, jeśli ktoś skrytykuje...zapewne uczyni to dla twojego dobra twój wiersz ma jedną zaletę...uczucie...resztę należałoby przemyśleć raz jeszcze ....nie można...kawę na ławe... to za proste...za mało ambitne... wiele podpowiedzieli moi przedmówcy ale uwierz mi...oni też kiedyś zaczynali...i też wychodziły im potworki do dzisiaj wszyscy dostajemy cięgi....i każdy ma na grzbiecie rysy więc się nie zrażaj pomyślności życzę seweryna

jak Panowie sobie życzą... S.

nie każda noc daje spełnienie nie każde usta miodu smak nie każdy człowiek przyjacielem nie każda strata tonie we łzach i tylko czasem niespodzianie wstrzymuję oddech palce mnę dlaczego znowu dróg rozstanie czy ja naprawdę żyję w tle

urokliwa jest wizja przydrożnej kapliczki wśród łanów szumiących dojrzałych zbóż lub stogów pachnących tylko czemu mi smutno? brak mi dobrotliwych zmarszczek na Jego licu, bo Pan przecież jest miłościwy taką kapliczkę każdy by w sercu swym umieścił, wielu stogiem dla niej jest takie mi smutaski po głowie chodzą, kiedy czytam twój wiersz dzięki

nie rozumiem, w czym problem z tymi "makówkami" ja do swoich mówię ... bachorki ... i się nie obrażają jakbym mówiła makówki, to by nadstawiali te czerepy gołe do głaskania prędzej by zaprzeczali, że nie ćpają ale ja, jak zwykle, z innego cyrku pewnikiem to sorki, jak powiadają MOI

Adamie! nie umiem ocenić meritun jestem jednostką silną sądzę, że jak to słusznie ująłeś bardziej cierpi dusza, niż cialo trudniej sobie poradzić z ... myśleniem a problem ... niezwykle aktualny dzięki pozdrawiam

jakaś nowa dieta odchudzająca??? no dobrze, spróbuję mam nadzieję, że skutkuje tak bardzo chcę być Wielkim chudym Poetą ukłony seweryna

Sewerynie! długo dreptałam po pejzażu twoim, zanim wszystkie odcienie na miejsca poukładałam nie ułatwiłeś pracy ale dzięki, że chciałam z upiorem maniaka wracać po kilkakroć do myśli twoich a są takie "kąski", które z lubością będę sobie na nowo oglądać i odczytywać więc muszę zataszczyć je do domu swego ukłony seweryna

..."tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga..." nie leń się, tylko paznokietki obgryzaj ... ukłony

Adamie! nie lubię dosłowności w niczym, a juz najbardziej w poezji umiesz jedną kreską wskazać klimat emanuje z tego wiersza wielka czułość i nieodparte pragnienie zadziwia mnie, że umiesz chłodno wyważyć logikę obrazu ja bym sie pewnie zachłysnęla w temacie i poszła w zmysły zdziwiła mnie ... "szyi kolumna" ale pojęłam ją przeczytawszy zakończenie i tylko żal serce ścisnął dzięki ci wielkie seweryna