seweryna żuryńska

ja się na logice nie znam, ale.. mnie bardziej by się podbało: "leśny wiatr spisał wolę z kory drzew" bo wiatr nie może niczego ... wnieść on może tylko ... zabrać, porwać a może nie mam racji tylko mnie tak bardziej się podoba wybacz Pelmanku pozdrawiam

Agnieszko! podoba mi się nastrój no i ta niemoc życia, która każdego dopada mnie nie współgra z poetyką wiersza wyraz ..."bystry" chyba burzy logikę ale pięknie napisane ukłony seweryna PS nie daj powodować sobą zwykłej maszynie albo cię słucha, albo "za pirze i na powietrze świże"

chyba ... staccato

Sewerynie! nie komentuj ... posiedź sobie jeszcze na tych wagarach a wiersz a mogę się tylko przytulić seweryna

kocham te gadułki w komentarzach...

Pelmanie! nie mówię dlatego, że sama rymuję z upiorem maniaka... ale zobacz, jak te rymy, coraz intensywniejsze....tworzą taką wciągającą wirówkę, jak porywają, otumaniają w przedostatnim wersie...masz już bieg i potem...cmentarz, mur, zatrzymanie ... przy własnym "ja" zobacz to jeszcze raz, proszę dzięki seweryna

nastrojowo, romantycznie bardzo się podoba wielkie dzięki seweryna

takie TO ładne Mireńko trochę mi brakuje klimatu może kolorów ale ... nieśmiałość...super ukłony seweryna

Sewerynie! dorosłość to częstokroć smutny kawałek chleba tylko proszę - nie na cmentarz a wiersz ... pięknie o tym wielkie dzięki seweryna

odchodzi czas w kosmiczną noc w pył legną uniesienia przetoczy się kolejny mrok i wiara w dusz zbawienie hadesu toń przeżuje cień rozsypie po bezkresach dziewiąty krąg straszy przez sen spis treści bez uniesień ech wietrze wiej czarowny ton skrzypki grajcie molowo precz myśli zła demony hej zatańczmy odlotowo

Adam! ty masz na myśli - szkołę życia czy - szkołę przetrwania seweryna

Sewerynie! jak mam wyrazić swój zachwyt, by banalnością nie spłoszył nastroju i uroku twego wiersza jeśli przychodzę na tę stronkę i czytam wiele porywów serca, to zawsze mam nadzieję zachłysnąć się czymś nieprzeciętnym no i mam tę swoją chwilę wielkie dzięki pozwolę sobie wziąć do domu swego seweryna

jakiekolwiek przeznaczenie przed nami, zawsze warto walczyć w "zbroi rozświetlonej" ukłony seweryna

..." w mianowniku niknie"... echh Adamie!!! pięknie piszesz nic więcej nie powiem serdecznie pozdrawiam seweryna

Mireńko! twój komentarz ... piękniejszy od mojej wypotki więc zabiorę do ulubionych....bo nie daj panie, poleci w zapomnienie a nie darowałabym sobie.... wnukom będę pokazywać pozdrawiam seweryna

Adamie! takiego dramatu w tobie jeszcze nie widziałam a wiersz... najpierw porywa klimatem, każe zatrzymać się, zmusza do myślenia a potem, to już każdy snuje swoje wizje, wizje swego doświadczenia życiowego dlatego opinie i odczyty mogą być diametralnie różne dla mnie największy wydźwięk mają ostatnie wersy ... te o kołysaniu w tym brudzie, niezrozumieniu, upodleniu kołyszemy się wszyscy jak bezwolne manekiny, prowadzone ku ... czemu? ja wezmę sobie ten wiersz jest mi potrzebny bardzo a tobie wielkie dzięki seweryna

nie umiem milczeć stać biernie i czekać na losu łaskawy gest chcę twoich myśli ciebie chcę znowu po horyzontu kres nie mogę cicho z popiołem na czole schodami w noc i mrok kocham błękity wiatru dotyk i śpiewny szelest rąk pozwól się uwieść na mgnienie życia krótką drogę do śnień lęk, smutek porzuć zachłyśnij świtem spal się w czułości mych chceń

mówimy słowa, potoki słów nie rozumiemy ich nie umiemy powiedzieć sobie prawdy między nami szyba niezrozumienia...choć wypowiadamy te same sylaby między nami fruwają strzępy słów tak żyjemy o tym jest wg mnie ten wiersz jak malarstwo impresjonistyczne pojedyncze kropki tworzą barwę...obraz może i my się nauczymy mnie ten wiersz...zachwycił tyle dopowiada ukłony seweryna

dzięki ogromne siedzę, czytam Wasze miłe słowa i się w nich kokoszę tak się niekiedy chce...miodem po sercu ukłony seweryna

CYTAT (Mirosław Serocki @ Aug 24 2003, 12:49 AM) jam szczur szorstkolicy okolicy ciemnej znawca wytrawny czerwonooki przewodnik stada zabity jam spokój odpadający od ścian wilgotnych płatami mydła zmieszanego z kurzem mlaskanie łap stłumione jam bóg ofiarujący nieznośne szlaki dla nieturystów śmiercią poddanych karmiący głodnych i oszalałych jam szczur jam spokój jam bóg od materii, przez duszę do wieczności? pięknie kłaniam się nisko seweryna

Adamie! może herezje wypiszę, ale czytam ten wiersz i widzę jak skradasz się powoli rzucasz lamparcim skokiem i przeżuwasz soczyście swą ofiarę czemu ja coś takiego zobaczyłam ... nie wiem ale to przeżuwanie to najsmaczniejszy kąsek tego wiersza a kiedy jesteś najprawdziwszy - tego jeszcze nie wiem czekam na erotyk, w którym zadrga każdy nerw ukłony

ułożę się cicho przy tobie trwożliwie obejmę ramieniem przytulę od stóp aż po brodę zostanę na mig twoim cieniem poczekam, aż głębia snu twego szept nikły mych dłoni usłyszy roziskrzy ciebie całego wyzwoli lot zmysłów z dna ciszy spleceni rytmem swych pragnień złączeni rozkoszy śpiewem muzyką ciał będziesz dla mnie me zaspokojenie - niebem

Anadan! początek bardzo wciąga ale potem zazgrzytał "grom". "rykiem", nie brzmi mi forma: "czekane" i sądzę, że nie "nad". tylko "na" nieco bym popracowała i wyjdzie, sądzę, piękny wiersz ale nie muszę mieć racji może widzę to mylnie pozdrawiam

jałowy dotyk pusta dłoń bezradnie zwisły ręce samotna wierzba nie śnić snom zatapiam się w udręce ślepe powieki niemy wzrok złamane w locie pióra wytracam oddech chłonę mrok odcieleśniona skóra stężały zmysły pragnień brak bezwolne serca bicie nie płynie krew popiołu smak zatapiam się w niebycie

tyle lat minęło a pogodzić się trudno też nie umiem i nie potrafię mówić nie o tym seweryna