UFO

Parę poprawek przydałoby sie nanieść na ten tekst. "leciutki straszek" -> nie wiem co mi bardziej przeszkadza, leciutki czy straszek;p "Różnego rodzaju refleksje, myśli z różnych stron życia" -> powtórzenie. Poza tym ja bym całkiem wycieła "różnego rodzaju" "Roman wściekły na Baśkę o różne jej głupoty związane z wiekiem" -> chyba dobrze by było wyjaśnić, o co chodzi "konfitur, które Marta przywiozła mi z Francji, z fig, z melona" -> zła konstrukcja zdania, brzmi tak jakby Marta przywiozła je z Francji, z fig i z melona. Zmień na "konfitur z fig i z melona, które Marta przywiozła mi z Francji" albo całkiem usuń z czego te konfitury są Przed zdaniem "W Warszawie spotkam się z Michałem" wypadałoby zrobić akapit "prędkośció" -> literówka zastanawiam się czy ostatnie zdanie jest potrzebne. Nawet nie w sensie merytorycznym, ale raczej jako zakończenie chyba jest lepiej bez niego. Dla mnie oczywiście Generalnie tekst mi sie nawet podobał. Nie jest jakiś super wyjątkowy ale ok. Mam nadzieje, że znów coś wkleisz. Pozdrawiam serdecznie

to sie nawet na piosenke dla Dody nie nadaje...

Tego mi było trzeba:D Energii, dynamiki, świetnego tempa tekstu. Niesamowicie:) Zazdroszczę utworu;) A żeby nie było, że sie tak do niczego nie przyczepie, to jest jeszcze kilka literówek, ale czymże one są w porównaniu z wrażeniem jakie pozostawia ten twór. Wymienie tylko jedno, co i mojemu miłościwemu bratu co jakiś czas wypominam - powinno być "szlag" a nie "szlak" w kontekście zdania, w którym zostało to słowo użyte. Swoją drogą, kilka dni temu pod drzwiami mojego pokoju donośnie wrzeszczał odkurzacz...żeby tylko wydawał dźwięki normalnego funkcjonowania, walił wręcz po drzwiach i stukał o podłogę;p to urządzenie budzi we mnie mordercze instynkty, zwłaszcza gdy jest 7,8 rano. Do następnego, pozdrawiam

Ja się jeszcze zastanowie po cichu czy nie lepiej by ten tekst brzmiał gdyby napisany był w 3 os. Ale ja sie niemal zawsze nad tym zastanawiam;p zwłaszcza gdy sama biore sie za tekst, w której osobie pisać. Co do tych linijek to ja sie zgodzę z Anią. Co do "jakby" zgodze sie z Donem, podobnie jeśli chodzi o "jeszcze może być zimno". W kwestie zagnieżdżania i plucia spalinami nie wchodze wcale;) Tekst jest czytelny, trudno czasem opisywać sceny z życia codziennego tak, żeby wszyscy byli zadowoleni;) Też podejmowałam takie próby m.in. w "Wysiadłam z życia". Ta męczarnia z przypomnieniem sobie jakiegoś tekstu, który męczy pojawiając sie w głowie nie wiadomo czemu i po co, jest mi znana hehe. Myślę, że po wszystkich uwagach pod tym tekstem możesz spokojnie napisać znów coś w tym klimacie tak, żeby chłopcy byli zadowoleni;p Poza tematem, Marek Twoja uwaga nr 1 rozłożyła mnie na łopatki;))) Pozdrawiam autorkę i wszystkich dyskutujących

Dzięki za odpowiedź;) prawidłowo - swoje zdanie trzeba szanować, ostatnio nawet na uczelni miałam wykład z asertywności hehe. Też lubię prozę poetycką, czasem trudno nie obić sie o banał, ale cieszę się, że ten utwór zyskał Twoją pozytywną opinię. Zrobił różne wrażenie na różnych odbiorcach i fajnie;) pozdrawiam P.S. "fajnie mieć... taką opcję w sobie" - podoba mi się ta myśl;)

hehe to jedyna pozytywna opinia na temat tego tekstu John. Zastanawiam się czy to nie jedna z wielu Twoich prowokacji;p lubisz czasem nie zgadzać sie z innymi;) w każdym razie uśmiechy za pozostawienie śladu i serdeczne pozdrowienia

no tak, ona lubi sie puszczać na lewo i prawo, co rusz to z kim innym;p;p;p

Nie wiem czy mogę, trochę mi wstyd;p szczerze to w zasadzie dostałam kopa do pisania, obudziło się we mnie pisarskie zwierzę, więc kop Ania ile wlezie;)

Ryszardzie, obrzydliwie dlatego że sformułowanie "od jutra miało zmienić sie całe moje życie" jest troche wyświechtane i banalne, dlatego dodałam że to obrzydliwie brzmi, ale na pewno nie jest obrzydliwe to, że to życie ma sie zmienić, jeśli na przykład są to pozytywne zmiany. Ile jest mnie w tekście? hehe dobre pytanie. Sama do końca nie wiem;) pozdrawiam

hehe Marek, jesteś prawdziwym mężczyzną, pocieszasz kobietę, która zrobiła głupstwo;) dzięki, że zajrzałeś i przypominam, że czekam aż znów coś wkleisz na forum:)

Rachel - spokojnie, ja też czasem potrzebuje żeby ktoś po mnie pojeździł;) popłaczę godzinkę w kąciku i wezmę się w garść;p Jedyne pocieszenie, że przez te 2 lata, które upłynęły od naskrobania tego fragmentu, nie napisałam nic podobnego;) następny tekst jaki tu wkleję będzie z innej półki, mam nadzieje wyższej, ale to Wy ocenicie. A teraz zmykam do tego kąta;p;p;p

Tekst ma 2 lata. Metaforyzowanie...pewnie dlatego, że to bajeczka. Taki sobie 15-minutowy twór;p fakt, muszę odświeżyć warsztat, bo póki co tylko dziennikarka mi we łbie;p a dzisiaj nawet napisałam pod jednym tekstem, że jestem lepszym krytykiem niż pisarką (oba słowa w cudzysłowiu;p). Ok, ok, następnym razem pomyśle zanim wkleje;p Pozdrawiam również, słonecznie i ciepło, bo wiosna dała dziś o sobie znać:)

Taka krótka bajeczka, napisałam ją w szpitalu przed operacją. Człowiek ma wtedy dziwne refleksje;p

Ludzki ukrop. Mechaniczne dźwięki nieubezpieczające przyszłości. Kupa. Złomu. Odpady zostały przedstawione w malowniczy wręcz sposób. Śmieci rządziły czasem, władały każdym wyrostkiem, każdą przedsiębiorczą chwilą. I nie miało już znaczenia, że nie zdążą, nie przetrwają. Że zniszczy je sąd. Dziewczynka siedziała na ławce w parku. W ładnym zielonym parku. Przesiadywała tam tak często, że zapomniała jak naprawdę on wygląda. Podobnie patrzyła na ludzi. Przez pryzmat nie-wzroku. To był jej bezpieczny świat. Po wielu latach dziewczynka zdobyła się na odwagę i wspięła się na drzewo by być bardziej, mocniej i piękniej. Weszła jednak zbyt wysoko i spadła z najwyższej gałęzi, złamała nogę i opuściła park na wiele dni. Śmieci gromadziły się wszędzie - przysypały liście, wypełniły fontannę, ubrudziły alejki. Dziewczynka po długiej rehabilitacji wróciła do nie - domu. Jednak po tym, co zobaczyła, szybko uciekła daleko za miasto. Szukała nowych drzew, innych ławek. Złudzeń porządku. Minęło kilka lat. Era śmieci rozprzestrzeniła się na wszystkie parki, więc w końcu dziewczynka postanowiła wrócić do miejsca swojego upadku. Założyła rękawiczki i rozpoczęła niekończącą się nigdy czynność sprzątania. Śmieci zostawiły trwałe ślady na fontannie, były też powodem smutku niejednego wędrowca. Po rehabilitacji parku dziewczynka przytuliła się do swego drzewa i trwała tak do kolejnego poranka. Zbieracz puszek znalazł ją leżącą bezwładnie w zieleni. W jednej dłoni trzymała worek pełen śmieci. W drugiej gałązkę. Głowę opartą miała o korzenie drzewa. Umarła. Zbyt wiele wysiłku włożyła w odbudowanie tego, co miała przed upadkiem.

Rejczel(;p) wszak to jest forum, tu sie urządza pogaduchy;p

hehe Jemall jestem pod wrażeniem, zwłaszcza przypisu, no i wiadomej inspiracji. Fajne haiku. Uśmiechy

no proszę, nawet w haiku można znaleźć nawiązania do klasyki;);p może w szkołach wprowadzą analize haiku zamiast omawiania wierszy:D Plusowo

ja mam wrażenie, że polna droga nie musi sie kojarzyć z polem;p u mnie w mieście jest jezioro, obok jeziora jest mnóstwo polan, a pomiędzy jeziorem i polanami jest piaszczysta droga. Właśnie taki obraz miałam czytając haiku, więc po mojemu jest ok;p

krytykiem chybam lepszym niż pisarką;p odbuziakowuje;*

chyba sie zawstydzę...miło, że działam motywująco;) ale Aniu, nie chce wywierać takiej presji;p

jestem pod niesamowitym wrażeniem. A ostatnia zwrotka jest...nieziemska...niemal jak UFO;p nie no poważnie, duży ukłon za ten wiersz

no to chichramy się razem:D;)

nie wiedzieć czemu kojarzy mi sie to z kreskówką...Tom & Jerry hehe, była tam akcja jak sie przy piecu ścigali;)

super! piękny obrazek, masz dar do opisywania cennych krótkich chwil

hehe, już myślałam że tego nie napiszesz;);p Ufoludek jest szczery, więc jak jakiś tekst mi sie nie spodoba to Ci o tym powiem, wtedy już mi chyba tak ładnie nie powiesz;);p