Ann N.N.

To takie mrzonki... ;]

Bardzo mi miło Orstonku. :o) A psik!

Ja to widzę... Okropnie smutny obrazek...

Normalnie nie mogłem wyrobić :) i nadal nie wyrabiam :) To jest hicior! :o) Hehe... nie wiem za bardzo o co chodzi... :] Kichalam tak zawziecie, ze az mnie to zaczelo denerwowac... I stad haiku.

rozkichanie - biurowy pokój znika raz po raz :o)

:p Wrzucę. :* Łap wiruska...

Wow... no to już z cyklu "horrory". :o)

Tak też można.... choć to nieco inna tematyka. :o) Pozdrawiam serdecznie.

najczystszy śnieg pęka lód na jeziorze od naszych myśli * [dla malkontentów] najczystszy śnieg pęka lód na jeziorze stoimy w bezruchu

pełnia ich dwoje nad łóżeczkiem wstrzymany oddech

troszku zbyt metaforyczny ostatni wers... ale pomysł bardzo ciekawy. ;o) pozdrawiam serdecznie. LL

rzednąca mgła coraz ostrzejsze moje rysy :o) tak bym napisała... :*

aromatycznie... :o) pozdrawiam. LL

Sednem Twojej miniaturki, jest metafora, abstrakcyjna "zwichnięta kostka lodu" Takich metafor nie uzywamy w haiku, ale opisujemy rzeczywisty obraz. Pozdrawiam

posłuszny daje się rozebrać styczniowy świerk

Troszke zbyt metaforycznie. Pozdrawiam

słyszą tylko gwiazdy - w starym lesie skrzy się śnieg my świergolimy

Tak. Mi się podoba. Widzę go. Gratuluję i pozdrawiam. L.

Jasna napisala Ci to samo co ja, ze mieszasz tesknote z radoscia. To dwa rozne odczucia, dwa stany emocjonalne i byc moze dwa rozne haiku. Nie wazne czyja byla matka, ale ze nie do konca wiesz co chcesz zawrzec w utworze. Nie obrazaj sie, to bylo zartobliwie. :*

Spontaniczność- to nie jest to... To haiku wymaga innego słowa. * pod choinką najlepsze życzenia same płyną

I jeszcze przeprasza! ;] * mróz za oknem trzaskanie opłatków - jak ciepło nam!

allunka, nic nie rozumiesz... :o) :*

Ta wersja bardziej mi się podoba. A w 3 wersie można byłoby spróbować nie czując dna Pozdrawiam serdecznie :-)) Masz rację jasna... tak byłoby też fajnie. Pozdrawiam

Zastanawiam się, czy "opadanie" nie jest jednak lepsze... Masz rację, użyłam dwóch wersji. Wiem, że jest tu metafora, ale mi się przyplątała jakoś i nie chce sobie pójść. Pozdrawiam jak zwykle bardzo serdecznie, L.

Właściwie nie wiem czyje to dłonie. Tak ogólnie mi się napisało. Mogą być matki, bo ma zniszczone ręce detergentami, akurat przed świętami. Albo ojca, który mył samochód na mrozie. A może wychowawczyni w szkole, po wycieczce szkolnej. Recz w tym, że one są na tych główkach, mimo zmęczenia. To takie coś czego się nie da ująć nawet jeśli użyć więcej słów. Pozdrawiam :o)