H.Lecter

Dzięki, Stefanie. Pozdrawiam serdecznie.

Można to nazwać stylem, można manierą...Dzięki, Rafale. Pozdrawiam.

nieśmiertelni jeszcze w pąkach przepowiedni bioder zakręciła noc młynkami czarnych bzów w skronie mlecz uderzył zanurzyłaś dłonie ciepły mokry język trawy tak nieuważnie kobieta

Upozowane, sztuczne - nie podoba się. Pozdrawiam.

Moje poczucie humoru nie nadąża za wierszem. Nie podoba się. Pozdrawiam.

Dwie pierwsze zwrotki podobają się, potem jest już gorzej - jakby " poza " peelką. Pozdrawiam.

Niezupełnie. Gdzie nietrafione komentarze, tam Rybak-aktywista. Gdzie komentarze z pretensjami, tam posiej rutę! ;P pzdr. b ps. Peelka ma trudności z "mówieniem", to widać, w formie zapisu też. A Pan L. dopóki nie zrozumie, że niektóre teksty można/należy dzielić przez pół - nie zrozumie wiersza(y), choćby nie wiem, jak się starał. To jest ironia Drogi Panie - uprzedzam na wszelki wypadek, jakby, gdyby ;) Peelka ma trudności z mówieniem, autorka z pisaniem, Rybak z Lecterem a Bezet z frustracją...i tak to się toczy.

Niezupełnie. Gdzie nietrafione komentarze, tam Rybak-aktywista. Rybak złowił toposa i od razu wiersz się zrobił mniej pretensjonalny...Złociutka, jak pojawi się kategoria - krytyka współczesna, bedziesz stawiać mi minusy. " To przecież nie w twoim stylu " - rzeczywiście robi na mnie wrażenie. Klasyka.

Jak się umie grać toposami, to (się) gra. Pojęcie to jeszcze nie obraz; słowa, słowa, słowa... Gdzie Lecter, tam i Rybak... miłe (?)

Będę często wracał do tego wiersza - już dawno słowo nie smakowało mi tak bardzo...Dziękuję. Pozdrawiam.

To nie erotyk kuchenny a makatka. Śmieszny ? Owszem - ale to trochę mało. Pozdrawiam.

Pierwsza zwrotka niezgrabna - bo/ żeby/ bo. Znośna puenta nie równoważy pretensjonalnego obrazowania - lustro/ złamane skrzydło/ książe. Proponuję warsztat. Pozdrawiam.

A gdzież się podziały liryczne kwiaty, twoich składnie składanych liter...Rozumiem - emocje, tupanie nóżkami, bo ktoś zepsuł zabawkę... Wiersz oceniam bez emocji na nie, bo emocji we mnie nie wzbudził, pozostałe insynuacje przemilczę. Pozdrawiam Leszek :) Przemilczę twoje przemilczenie. Dobrego dnia życzę. Pozdrawiam.

A gdzież się podziały liryczne kwiaty, twoich składnie składanych liter...Rozumiem - emocje, tupanie nóżkami, bo ktoś zepsuł zabawkę...

Dla mnie tylko : zeskrobania rdzy z huśtawek/ na miałki cynamon uśmiechnąć się między kamieniem a wodą wracam do domów z kredek wysokich reszta jeszcze zdecydowanie - nie uleżana. Wybacz, Judyt - minus. Pozdrawiam.

Poprawnie ale raczej do jednorazowego czytania. Pozdrawiam.

Peel jest tak zajęty tym JAK mówi, że zapomina CO chce powiedzieć : - składa składnie litery - prowadzi uczucia - wybrzmiewa melodią - uświadamia - obejmuje subtelności - nie krępuje się i nie ma obaw - rozpisuje się - przemawia tłumionymi zdaniami - śle liryczne kwiaty - krystalizuje zamiar - niecierpliwie pląsa Przesłania brak. Minus jest - duży. Pozdrawiam.

Dopóty autor pisze wiersze, dopóki się ucho nie urwie...Dzięki, dziewuszko. Pozdrawiam.

Autor, też by ci się skojarzył...Dzięki, Marianno. Pozdrawiam.

Wiersz (dla mnie - oczywiście) zawiera się w stwierdzeniu : wczoraj było coś...a dzisiaj...nie...bo nie. Reszta to literacka " wata ". Tytułowe - nie dotykaj mnie, mocno naciągane. Na nie. Pozdrawiam.

Doceniam warsztat ale wiersz przechodzi " obok " mnie. Eteryczność (cisza snuje się jak cienie snów ) i umownośc doznań (opowiadasz mi historie których nie dotknę, weź ze mnie nic, odnajdź ze mnie, to czego nie mam ) stwarza dystans. Dialog wewnętrzny staje się abstrakcyjną żonglerką. Tekst dobrze zrobiony ale nie z mojej bajki. Pozdrawiam.

Zakładam, że tematem jest zespół Tourette'a. Ujęcie tego tematu od strony osoby współuczestniczącej/ współodczuwającej jest wyborne. Zmagam się jeszcze z kocami ostudzonymi smolistymi witrażami (?) ale za to co już wziąłem - plus. Pozdrawiam.

Nie wykpisz się Basiu zdawkowym - przepraszam...Moje zranione ego, może da się ugłaskać jakimś zacnym trunkiem...Pozdrawiam. Życzę udanego urlopu.

Trudno.Dzięki. Pozdrawiam.

Dzięki. Pozdrawiam.