Witold_Adam_Rosołowski

Michale - Pan Seweryn miał rację i nie miał racji - tylko tyle - bo poezja to nie wywód godny grubaśnej książki (mogę się mylić) - kiedy pisałem ten wiersz - też byłem cienki w uszach a może nie wiele wiedziałem - a chciałem może wyrazić pewien element przeszłości - pewien drogocenny skarb, który zatracamy pozdrówko W_A_R

ok - Waldemarze - tłumaczyć "co miałem na myśli" nie myślę - a rozumienie wiersza kojarzy mi się raczej z dotarciem zawodnika do mety - koniec wyścigu - pozostawiam więc temat dalej otwarty serdeczne pozdrowienia Panie Waldemarze za odkurzenie starego wiersza - dziękuję W_A_R

Yourku - jak zwykle ukłony - piękny wiersz - przemyślany - jestem pod wrażeniem sedeczne pozdrówko W_A_R

dziękuję bardzo serdeczne pozdrówko W_A_R

troszkę tego - SAMOTN... - i - MIMO ŻE - po za tym - ciekawe przemyślenia pozdrówko W_A_R

Marku - dobry wiersz - powinieneś się jeszcze skupić na: Chciałem tańczyć z przeznaczeniem A ono nie chciało tańczyć moim rytmem za dużo w tych dwóch wersach chcenia pozdrówko W_A_R

Mauriel - nie znam tego slangu - poezja makaronizmami nabita jak ćwieki w trumnę - proszę o wybaczenie pozdrówko W_A_R

Meggie - za dużo pytań na które sama udzieliłaś odpowiedzi - a symbole Nieba i Piekła już bardzo są przeorane pozdrówko W_A_R

Macieju - wiersz jest o miłości ale dzikości żadnej nie pokazałeś pozdrówko W_A_R

Marku - bez komentarza - dziękuję - bradzo dziękuję - piszę jak mi pióra starcza serdeczne pozdrówko W_A_R

jeju - Annabel - dziękuję za komentarz do wiersza - dawno go już tu wstawiłem - jednak - dzięki że czytasz i za te "lanie wody" sedeczne pozdrówko W_A_R

Tomku - bardzo ładnie mi wiersz skomentowałeś - ejjj - odkryłeś wiele stron - wiele przestrzeni z krainy Id - dziekuje Tomku - że ktoś we mnie wejrzał jak w lustro - bardzo to pomocne - w końcu sam autor czasem nie potrafi lepeij - stąd ten portal - stąd te komentarze - stąd chyba najbardziej trafną interpretację ustanowiłeś serdeczne pozdrówko W_A_R

jeśli ten wiersz do mnie - bo nie .. dowiesz się .. w nim to przepraszam ...spal przed przeczytaniem ... - tak go rozumiem pozdrówko W_A_R

no cóż - skakać z balkonu - nie ... - napisać wiersz - tak .... - nie wiem skąd ten anioł się tam wziął - ale na dyskotece z Tobą nie tańczył - w wiersz brak jakiejś szerszej puenty pozdrówko W_A_R

Sewerynie - widzę że temat taki dla Polaków - satyryczny - miało być - hokus pokus i jest - no cóż dobrze że nie boso a w skarpetkach przynajmniej serdeczne pozdrówko W_A_R

Kornalio - tytułu nie rozumiem - ale jakby resztę tak - wiersz pozostawiam w ciszy - bo aniły wypłoszę pozdrówko W_A_R

Piotrze - i na cóż Ci wątpić kiedy niebo kropli skąpi kiedy las nie wydał szumu w polu wiatr, a gdzieś z rozumu Pan Poeta - na cóż ... niesie w niebie - w polu - w dolnym lesie ktoś go wita - jak łyk leku ... zwątpiłeś- człowieku pozdrówko W_A_R [sub]Tekst był edytowany przez Witold_Adam_Rosołowski dnia 07-04-2004 12:39.[/sub]

Agnieszko - zdumienie - ok - tylko czy trzeba takie "hara-kiri"? troszkę mięsem pachnie ten wierssz - troszkę szkieletem - dodaj coś w następnym wierszu - bo rzeczywiście stoisz obok zdumiona - obok mnie zdziwionego, nie sądzę Cię lecz proponuję - nie chcę Cię zabijać - a możeś Ty "wampirka", he pozdrówko W_A_R

Mario - wiersz Twój przeczytałem z rana kilka razy i chyba nie uwagi a spostrzeżenia chciałbym poczynić (drobne sugestie ze swej wyobraźni): - dniem jest przestrzeń więc nocą nic nie jest otwarte ? - szept - to promienie słoneczne wlewające się w atmosferę domu (ziemi -planety) - wstrzymywanie to nieludzki czyn - ognie - bieguny dwa - ziemskie - tam lżejsza zasłona (pole magnetyczne) - uniesienie - wokół słońca każe plądrować próżnię - nie wiem kto to - łaskawca ...??? czy to znów jakiś natrętnie wspomagany (karmiony) ludzkimi zmysłami bożek ????? - proszę o wybaczenie - troszkę mnie poniosło serdeczne pozdrówko W_A_R

Iris - jeśli to opis ostatniej podróży - jeśli rzeczywiście to Twoja matka to - cóż - czapa z głowy i chylę głowę - wiersz jest całkowicie w sobie zgrany (przynajmniej tak go odbieram) - najbardziej podobało mi się (jestem pełen podziwu) jak autorka operuje światłem ...zgasły lampy... ...świta... ...wyblakłe niebo... pozdrówko W_A_R

Thomas - skoro jesteś na tym świecie - i jak słyszałem (gdzieś czytałem) ten P.B. zna każdy Twój ruch to .... - bedę się czepiał albo bawił w faryzeusza - coś mi tu nie gra - pamiętasz szafę z filmu "Miś" ??? - to mi tylko to przypomina - prosze o wybaczenie Twoją wyobraźnię swiata - ale w stopniu seksualnym czy innym ... mierzenie świata prawidłami (jednostkami ) boskimi znosi człowieka do nicości - tzw. "level zero" - sądzę że podziękuj sobie a nie P.B. - ale to tylko sugestia pozdrówko W_A_R

Marku - co to za dom - zapytuję, że trzeba tam aż ostatni bieg włączyć - bardzo w wierszu jesteś obrażony na cały świat - tak przynajmniej odbieram - a ten dom w świecie jest więc nie wiem - czy to dom obrażenia ???? - próbowałem myslowo objąć sens wiersza ale to może za trudne dla mnie serdeczne pozdrówko W_A_R

ładny wiersz - choć kaznodzieją pachnie - Panie Jurandzie - formę w humor poskromiłeś - styl w żart - a puent'a - nie winna jak ten garnitur, którego nie lubię nosić - bo mam w szafie i na mole przynętą ... wiersz dużo do myślenia unosi pozdrówko W_A_R

ziemskie te podróże Joaxii - osadzone pomiędzy biegunami na strunie południka - brzęczą jak szerszenie - od igloo do igloo - od suchych faktów do rozwodzących się (rozwodnionych myśli) - poszukujesz przestrzeni dla większego rozkołysania się - fotel stanowi rodzaj wehikułu (ale nie czasu) izolacji zmysłowej - silnik jego działa na zasadzie odpędzania zmysłowości - arkadia (gra marzeń - nieosiągalna kraina spokoju) - tyle sobie wyobraziłem po przeczytaniu pozdrówko W_A_R

spróbuję inaczej - kościół - ksiądz i Ty w tłumie ziewających matron - czy teraz lepiej ??? pozdrówko W_A_R ps. wybacz - jesli znów nie trafiłem - to jest to co odbieram - nie musi się zgadzać z Twoim zdaniem