jasiu zły

A może tak: aż malutkie na kawałki wielkimi potnę nożycami wielokrotnie doznam przy tym satysfakcji nie wierzyłeś a jednak nie położysz na posadzce z drewna teraz ty nią jesteś depczę Cię co dzień Czy teraz jest bardziej fallicznie?

Deszcz był dziś wieczorem, cudowna burza, cudownie zmokłem, szczęście, radość i mokre prażynki. :)

Barańczak lepszy. :) Widać ewidentnie w tłumaczeniach Dylana Thomasa. Pozdrawiam,

Nie ma normalnych osób. Moim zdaniem, jak spotkasz kogoś kto nie przeklina, nie pije, nie pali, nie uprawia seksu, nie onanizuje się, nie jest leniem, cynikeim, ani nie narkotyzuje się, to prawie na pewno stoi przed tobą Hannibal Lecter :) Zuza, fajna czterowersówka. :)

Philip Larkin - taki brytyjski poeta, dobry. Polecam "Wysokie Okna" w tłumacznieu Barańczaka i "Church Going" (nie znam polskiego tytułu, ale też Barańczak). U Larkina problem niepewnego ateizmu przewija nimal we wszystkim. Trochę wyeksploatował ten temat.

Dobra pointa! :)

Dlaczego miałabyś czuć się urażona? Zupełnie nie rozumiem, absolutnie nie celowałem tym wierszykiem w nikogo... Swoją drogą, czy mi się zdaję, czy wszyscy ostatnio doszukują się osobistych wycieczek w tym co powiem, tudzież napiszę?

U nas anglistki też, tyle, że po zmianie formy wstępnych to tępota się szerzy. Polonistki - różnie, fajne są te, co studiują i jedno i drugie - pozdrowienia Moniko!

wierszy smutnych i miłosnych straszny wysyp jest na wiosnę jak króliki się tu plenią z wiosny kłócąc się zielenią taką co króliki owe do cna rączo wyjadają ludzie chyba tracą głowę wstydu chyba już nie mają żeby takie pisać bzdury gdy za oknem zew natury zamiast pisać o pijaństwie o poróbstwie i o rui i wszelakim innym draństwie mordę obić jakiejś szui ciętą pointą lakonicznie oni wolą neurotycznie w metafory wciągać mnie już zaczyna mnie to wkurzać zamiast więc się w grdułach nurzać mówię im stanowczo nie

Które właśnie postanowiły popełnić samobójstwo. Tragedia ten wiersz, o kohezji ktoś tu słyszał? Po co te wielokropki? Rym wciśnięty tak, żeby był i to niestey rzuca się w oczy. Zwróciłbym też uwagę na ortografię, bo ktoś tu nie przywiązał wagi do poprawności słów.

No niestety ja nie polonista, ani teraźniejszy, ani przyszły. Studiuję sobie anglistykę na Uniwerku Łódzkim i przez te 2 lata zauważyłem pewien antagonizm między nami a polonistami (raczej nieuzasadniony, jeśli pominie się kwestię, że ci drudzy zadzierają nosa). Oni uważają nas za leserów, a my ich za fleje... Obie strony zdają się mieć rację, tylko, że nam wychodzi raczej na zdrowie...

Ostatnio w komentarzach zauważyłem jakąś dziwną tendencję do jasnego rozgraniczania, co do tego, co jest poezją, a co nie (chodzi tu głównie o te nieszczęsne metafory). Ja się rok męczyłem na wykładach z literaturoznawstwa z tym problemem (i to na pewno nie chodzi o środki artystyczne) i jakoś nie udało się osiągnąć jasnej konkluzji. Zastanawia mnie wasz pogląd na ten temat. Co według was jest wyznacznikiem poezji? Mam nadzieję na jakąś ciekawą dyskusję...

Zgodzę się na "Świętoszka", ale "Ogniem i mieczem"?! To jest książka tak kiepsko napisana, że aż się włosy jeżą na głowie. Pokażcie mi tam jednego niepłaskiego bohatera. Poza tym, ja się zgodzę ze Stanisławem Catem-Mackiewiczem, powieść obyczajowa jest już bardziej historyczna niż powieść historyczna, bo przynajmniej pokazuje realizstycznie epokę. Jak ktoś czytał Kerstena to wie, że Sienkiewicz miał gówno, a nie pojęcie o historii.

Dobra, a która literatura produkowana obecnie nie jest współczesna? Co do tego, czego uczy się polonistów, to może raczej przydałaby im się wiedza na temat: jak spuszczać wodę w w muszli, jak zamykać drzwi do kibla, jak nie pisać swojej wszawej twórczosci na kafelkach i jak nie rozpychać się w przejściach - wiem co mówię, parę inncyh rzeczy też by się znalazło. Postmodernizm... hmmm... Chyba raczej już się skończył. Nawet mam o tym wierszyk, nosi tytuł "Postmodernizm" i leci tak: postmodernizm postmodernizm postmodernizm (...) to nie tak

Świetne, zabawne i ma odnośnię do rzeczywistości. Jak dla mnie, jest to coś co lubię. Więcej takich!

Bla, bla, bla... Kolejne przmyślenia domorosłego ateisty... Znów mi coś tu Larkinem zajeżdża. Ot, taki kolejny młodociany wiersz... Rymy dają wrażenie (pomimo, że niezłe), jakby rządziły treścią. Łamie mnie lumbago jak coś w podobie czytam.

Nieźle wychodzi operowanie kolorami w drugiej strofie. Wiersz nienajgorszy, moim zdaniem.

Burp* Słabe, mocno słabe...

"tchnę swym wątłym palcem życie w każdej komórce" Nie powinno być "w każdą komórkę"? Mnie się raczej wiersz nie spodobał, ale dobry koncept. Pozdrawiam.

Ja bym przywrócił ten "lifting" fajny był. Ale to tylko moje zdanie.

Oczywiście masz racje co do tego wiersza. Ja się tylko nie zgadzam z fragmentem wypowiedzi, który zacytowałem.

No ja powiem, że fajna pointa, ale wiersz z technicznej strony to to już nawet nie zombi, tylko ghul i to jakiś wychudzony, pewnie nie karmiony od tygodnia.

Ja się Różewicza nie czepiam (gdzież bym śmiał - sam bardzo lubię), to był tylko przykład na to, że środki artystyczne (metafory) wcale nie są podstawą w poezji.

Niźle przetłumaczne. Gartuluję. Końcówka jest trochę toporna w tej twojej wersji. Moja propozycja jest taka, ale zakłada zmiany kolejności wersów (żeby to było po Polsku) i jest mało poetyczka. Czy to już przeminęło? I poprzez wiry czasu Znieruchomiałe naszym życiem Wbrew śierci nie odnowi naszej miłości A dzień i noc nie zbiorą kolejnej radości? Nie wiem jak to wygląda, rym na końcu nie był zamierzony.

Ostatnio na "festiwalu reklamy specjalizacji" na uniwerku to mówili coś raczej o globalnej Ameryce... Biorąć pod uwagę poziom intelektualny społeczeństwa, ciężko kontrargumentować...