drewniane palce

uśmiecham się błogo w domyśle -lodowato kurczy się ten straszny mięsień do bycia którego lekcje biologii nigdy mnie nie nauczą to ten moment kiedy już sobie nie wierzę że będzie dobrze delektuje sie musem ze źródła własnego strachu

jestem na tak. twój wiersz przypadł mi do gustu bo moge sie pod nim chyba podpisać. nie jest pretensjonalny (ostatnio czytam same pretensjonalne wiersze tu na forum ;]) a jednocześnie jest właściwie smutny. :)dzięki za wiersz. pozdrawiam ciepło

jestem chyba sadystką. zawsze trafiam na takie wiersze bo patrze po tytułach, sam wielokropek w tytule skusił mnie żeby przeczytać . szczerze? nie doczytałam chyba nawet do trzeciej strofy bo uuuh, nie mogłam. to fałszywe! bo ty wcale nie wyczuwasz tego klimatu strachu przed wojną, uniesienia i potrzeby zagrzania do walki patriotyzmem. kompletnie ci nie wierze, nadałaś całemu tekstowi patos który jest właściwie w złym smaku. łapanie ludzi 'na litość', próba wzruszenia opowiastkami o małych dzieciech spełzła na niczym. no przykro mi, niestety nieudana próba. moja rada - pisz o sobie, własnych uczuciach i nie wywalaj kawy na ławe ani nie staraj sie tworzyć jakichś wielkich formatów teksty bo nie jesteś Mickiewiczem i ci sie to nie uda. pozdrawiam

:) czytam jako komplement ;). pozdrawiam

:D jestem na tak! jest w nim cos takiego co człowieka najpierw oszałamia a potem skłania do przemyślenia bo przedstawione brutalnie zawsze fascynuje ;]. przyznam że uśmiechnęłam sie otwierając ten wiersz że będzie z pewnościa kolejny ckliwy itd a tu prosze! nawet mi sie rymy podobają. humorek nieco specyficzny ale przypadło mi do gustu. podpisuje sie pod twoim protestem ;]. pozdrawiam

zastanawiam sie nad puentą. opis autobusu? ;]. płaczące szyby, znowy deszcz staje sie łzami, eh. rzeszkadza w czytaniu brak znaków polskich. nie podoba mi sie. no bo o czym on niby jest? no własnie ja też nie wiem. autobusik z dziwną anorektyczną wersyfikacją i brakiem znaków polskich. nijaki. pozdrawiam.

mnie sie wydaje że jak na debiut wcale nie jest tak tragicznie. nie jest to wiersz dobry ale i tak, widziałm już dzisiaj takie gnioty że gdyby to doszlifować to mogłoby być nawet znośnie. ja jak na chwile obecną, z tych wierszy które czytałam dziś stawiam na ciebie. coś może z tego wyjść. nie ma tu przynajmniej . nie jest dobry ale będą lepsze i tego jestem pewna. pozdrawiam i trzymam kciuki.

:((( czemu mi to robicie? weszłam sobie i myśle 'dzisiaj będę miła, nie chce wyjść na nadętą krowe której nic sie nie podoba' niestety to sie nie da zrobić. no niestety, ten wiersz jest o wszystkim i o niczym, napchanych w nim jest od groma zwrotów np 'mamy tylko jedno życie' albo 'słuchajcie swojego serca' które przenoszą cały tekst na samo dno. zdecydowanie nie. pozdrawiam

po pierwsze na twoje nieszczęście jak zobaczyłam tytuł od razu przypomniałam sobie wiersz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i przeczytanie twojego sonetu przez pryzmat jej wiersza o tej nazwie jeszcze bardziej wywołał we mnie negatywne uczucia. ja osobiście nie radze pisania rymowanych wierszy jesli sie tego nie umie . nie podoba mi sie język którym wiersz jest napisany, 'iż' powtarza sie niemal w każdej strofie ;]. do tego zwroty, 'kowale losu' i ostatnia strofa jak gwóźdź do trumny. z przykrością stwierdze że no cóż, jest to już tak poruszane w wierszach że tutaj tylko spaliło resztę . pozdrawiam

ja też sie zgodze. nie lubie kiedy cały wiersz wyszyty jest metaforami i do tego naciągniętymi pod sens, za wszelka cenę pod teatr, pod łąkę. nie podoba mi sie to. w dodatku wielokropki mnie drażnią. maja stwarzać złudne wrażenie zamyślenia czy jakiegoś zawieszenia myśli ale nie spełniaja tej roli. ogólnie nie wierze w to. jeśli nie odnajduje sie w wierszu kluczem jest wyrecytowanie go. jesli uwierze w jego treść i nie zobacze tego co budujesz w tekście to znaczy że wyszło. tutaj niestety chyba nie.

oooh. wiedziałam już otwierając to. sam tytuł wzbudził we mnie usmieszek ale czytając poprostu uuuh... no pośmiałam sie. tylko czekałam aż sie skończy. z całym szacunkiem ale to straszne. widać że długo płodzony był ten ... to twierdzenie. nawet nie wiem od czego zacząć . huh, upadłę anioły, niespełniona miłość, alabastrowa skóra. cała masa powietrza w tym wszystkim, że tak powiem taki nadmuchany wyrażeniami a pusty ! przykro mi, naprawde nie spodziewam sie tu bóg wie czego, wszyscy mamy swoje niedociągnięcia a początki zawsze są kulawe ale spójżmy prawdzie w oczy, no nie wyszło ci. radze ci żebyś najpierw publikowała w warsztatach, unikniesz takich przykrości jak ta którą z ciężkim sercem ale wasnie ci sprawiam. niestety. pozdrawiam.

to prawda. wiersz, nie wiersz, podoba mi sie. :) plus. pozdrawiam

wersyfikacja moim zdaniem zła. długo zajęło mi rozszyfrowywanie, szczególnie pierwszej zwrotki. i chyba powinno być : ściągam z siebie zawsze przyciasną skórę chce zmienić wahadła uczuć bo skoro nie ma interpunkcji to jest problem z rozdzieleniem. reszta ok, jestem na tak, może tylko hmm... chociaż nie, sama nie wiem. albo wiem, 'oflagowac sie na biało ale nie mam rytmu do tego co tańczy we mnie"? czemu ale? bez rytmu do wew tańca nie da sie oflagować? tego nie rozumiem. pozdrawiam

podoba mi sie. orginalna puenta i dobrze opisane, trafne spostrzeżenia. mam tylko jedno zastrzeżenie, czemu trumna rezonansu? wcale nie trumna, nawet wręcz przeciwnie, nib ładni to brzmi ale... nie napisałabym trymna. pozdrawiam

uuuh, coś mi sie zdaje że ty za bardzo na siłe szukasz piłnych i orginalnych metafor. można by je sobie darować. tak jak możnaby tu zmienić te łzy, nie lubie ich, 'płynących po policzku'. jak dla mnie zbyt wysilone, i niepotrzebinie powtarza sie 'bezcielesność nadziei oplata bandażem słów spazm bulimii uczuć po policzkach' bo ani to łądne, an orginalne. to mogłoby być lepsze bo dokładnym dopracowaniu. usunięciu niektórych zwrotów, puentę możnaby zmodyfikować, ale widać że cośtam sie urodziło. musisz tylko sprecyzować, w odpowiedni sposób co. ja czekam na postępy i trzymam kciuki. pozdrawiam

oto przed wami oto stała, pani MASOHISTKA! o tak, poczytajcie jej wiersze a zrozumiecie moją satyre :D.

drogi popierdoleńcu! a więc, ostatnia zwrotka mi się podoba, jest właściwie tym śmiesznym akcentem i czy ci sie to podoba czy nie tak właśnie zostanie :P. co do treści, zdecydowanie czytaj z dystansem, bo to właściwie napisane jest niekoniecznie calutkie o tobie, akut\rat przy wczorajszej rozmowie natchnęłaś mnie. on nie ma cie urazić, jeśli w ogóle to przedstawić twoje odchyły bardzo karykaturalnie, groteskowo, nie serio tak cie widze, nie miałąm ci tym zrobić przykrości :], a wręcz przeciwnie. taki sobie niewinny żarcik ;>

ps, tylko mniej tych słów, tych 'niegdyś', 'klapki konwencji'. spuść z tonu. opisz to lżej, bez zbędnych obciążaczy, wcale nie dodają wartości a wręcz przeciwnie. i popraw literówke, 'rozdzielenie' chyba miało być.

zdecydowanie zmieniłąbym tytuł, bardzo nadęty, a po co? weszłam bo spodziewałam sie czegoś marnego :] bo zazwyczaj po takich nadmuchanych tytułąch kryją sie straszne gnioty, pisane przez ludzi którym wydaje sie że jak użyją wieeelu skomplikowanych słów to będą docenieni. tutaj było inaczej . oczywiście temat nie jest zbyt świeży, i mimo że nie jest to wiersz bardzo dobry to wyszło ci to nawet fajnie.

hmm, myśle że nie jest to coś wybitnego, ale absolutnie jestem na tak. lubie takie nieciężkie wiersze, z klimatem . nie twierdze oczywiście że ten wiersz jest łatwy, bo bym skłamała, żeby być pewną jego przekazu czytałam dwa razy. także miło. pozdrawiam

dziękuję za rady. zmieniłąm literwkę, zamiast wszystko w drugim wersie pierwszej strofy zastosowałam podwójne zaprzeczenie, bo nie miałam innego pomysłu, no i w języku polskim jest ono dopuszczalne. :) co do mojej delikatności, cóż, miałą to być dość brutalna kpina więc chyba wyszło. bardzo dziekuję za pomoc, pozdrawiam serdecznie i zapraszam :)

rozumiem. fakt, wiersz sam powinien sie bronić mój błąd. a co do takich osób ja jedną znam aż za dobrze ;). ale nie będę jej robić reklamy, bo też ma tu swoje wiersze. dzięki za komentarz i pozdrawiam

ps, właściwie to to jest taka czarna kpina z owych 'schizofreników', mniej w tym jest moich uczuć, a więcej próby uzmysłowienia co też oni plotą.

Turlają się białe dzieci u moich stóp. aż stanę i popatrzę jak pięknie się śmieją w odpowiedzi na mój przystanek powstają na akord wiatru zapachniało bluszczem- akompaniament do tańca na dwie moje długości.. i niech ktoś mi powie, że elfy nie istnieją.

tak, bardzo miło, świat przedstawiony tak sympatycznie, taki inny, można sie rozmarzyć. lubie ludzi którzy to umieją, którzy w paru zdaniach na chwile przenoszą w inny świat. tak, jestem na tak.