Bożena Tatara - Paszko

"Szukałem w zachodzie i o świcie różnobarwnym, w pełni jaśniejącej i w bezgwiezdnej nocy. Lecz ty wciąż uciekasz, znikasz w bezgłosych myślach i westchnieniach. Gdy już cię prawie mam i powtarzam, by pamięć wytrwała do kartki w domu, …………………………………................ Spojrzałem na listę z zakupami i znów byłaś rybą w moich dłoniach." A może piszący żyje dniem wczorajszym? To, co dla niego naj...oddala się, umyka? Na kartce, którą spodziewa się znaleźć w domu szuka potwierdzenia, że nie wszystko obumarło. Znajduje listę z zakupami, tylko zamiast szampana i truskawek zastaje ziemniaki, schab i kapustę. Przepraszam autora jeśli uprościłam za bardzo. Bez tytułu zamieniłabym na "nie uciekaj", a wiersz dołączę do ulubionych. :)

pusty dzień, pusty sen głodne zwodzą zmysły w chorą noc chory wiersz chore rodzi myśli może lepiej pomarzyć niż kojarzyć i bez znieczulenia, mniej boli następnego dnia rankiem pozdrawiam ciepło :)

Nie chciałabym komentować, bo nie potrafię, ale wydaje mi się, że: Słowo trudno zamienić w prawdę prawdziwą. Z uporem maniaka bezsensownie przelewa się przez pióra, to znów umyka w zakamarki chęci. Jakby obawiało się przemienienia w banał. To było o moim pisaniu. Bardzo lubię czytać wiersze zamieszczone na tym forum, no i "głupio byłoby nie zostawić po sobie śladu", skoro zajrzałam. :) A wiersz bardzo mi się podoba. Pozdrawiam.