kall

ten fragment bardzo przypadł mi do gustu. reszta - szczerze powiedziawszy - przyjęta bez entuzjazmu. wenecja - wenecją, ciężko mi było wyczuć klimat. co gorsza - taki zapis męczy. proponuję przemyśleć wszystko jeszcze raz. jeszcze tutaj wrócę ;) Pozdrawiam Kalina

zdecydowanie za krótko na szept lepiej oddać się chwili w bezruchu rzęsom spragnionym podam łzy napój duszy niech analizują moje cierpienie nie-myśl się przemyka zanika choć wraca rzeźka jesteś jak dobrze, że jesteś

dziękuje bardzo Natalio. magiczne miejsce... wydaje mi się, jeżeli ktoś spędził w jakimś miejscu 17 lat swojego życia to może czuć jego niezwykłą aurę (mimo Azotów i innych hmm... fabryczek :) Pozdrawiam Kalina

dziękuję bardzo Juleczko :) Pozdrawiam Kalina

jestem w nim zakochana. urzekła mnie twoja wizja świata... dlaczego w początkujących?? Pozdrawiam Kalina

zdecydowanie za krótko na szept lepiej oddać się chwili w bezruchu rzęsom spragnionym podam łzy napój duszy niech analizują moją katorgę nie-myśl się przemyka zanika choć wraca rzeźka jesteś jak dobrze, że jesteś

nr VII... w cyklu jednak znajdzie się pod koniec... to już taka ostatnia prośba, ostatnie tchnienie, z brakiem wiary Pozdrawiam Kalina

jak uśmiech zatracam, uczynków swych żałuj w cichej codzienności po prostu, zacałuj

dziękuje za komentarze :) Arku : masz racje. błędy już poprawione. w ławie chochlik - typowa literówka ;p Agnes : mix przyjęty bardzo pozytywnie. zaraz zajdzie pewnie trochę zmian w dotychczasowym wizerunku wiersza :) Pozdrawiam włocławsko, więc pochmurnie (niestety) Kalina

teraz czuję się mocniejsza :D Pozdrawiam Kalina

hmm... magia włocławska nie każdego potrafi zaczarowac. mnie w jakimś stopniu (mimo wszystko) dotknęła:) oczywiście - proszę o twoją wersję ;) Pozdrawiam Kalina

dziękuję Ci bardzo, Agnes :) mam taki plan, żeby potem zebrać to wszystko w jedną całość i umieścić na forum początkujących. co do rymów... hmm... pomyśle jeszcze nad tym Pozdrawiam Kalina

dobre, dobre :) Pozdrawiam Kalina

niebo bladoniebieskie pragnące pochłonąć piękno miasta osnute myśli jak chmury błądzą po firnamencie umysłu o Włocławku dzielnico biskupów kapłanów miłości wędruj duszo do pałacu panów z katedry wolności mrok cię otuli zasiądź w ławie wsłuchaj się w muzykę religii później do parku nad Zgłowiączkę nakarm ciekawość spokoju jak w raju wśród komunistycznej czerwieni

dla wielkości zwykłam walczyć zapalczywie uczuciem zabita... i płaczę miłościwie

upijam się tą samotnością - sama, łapczywie życie wedle przykazań a tak jakoś tchórzliwie

dziękuje bardzo ;) Pozdrawiam Kalina

ciszą wyrzeźbię dzieło - rozstanie z powrotem słowa są katorgą milczenie zaś złotem

dzia :* Pozdrawiam Kalina

gdy wspomnienia żółkłną wraz z liśćmi ziemi ze smutku zasycha w gardle a przecież ciągle pada gdy znad promieni słońca uwidacznia się koloryt brązu szarości gdy zmywają się z ludzi uśmiechy – fotografie ostatnie pamiątki lata ?? :) Pozdrawiam Kalina

wiersz na prawdę dobry. w treści i w formie ;) tylko ten tytuł... jakoś nie taki, jaki powinien być... ale to tylko moje skromne zdanie Pozdrawiam(y) Kalina (i .... ;)))

kochankom miłości niewiele - lecz wcale jak motyl bez nektaru mnie ciężko ocaleć...

Vero : to nie mają być utwory długoie - pragnę stworzyć cykl niewielowersowych utworków do tytułowego "niego" dziękuję Juliom - Zakochanej i Valentine... dodajecie skrzydeł ;) Pozdrawiam Kalina

dziękuje wam wszystkim :* Pozdrawiam Kalina

dzieła, któe choć trochę zawadzają o religijność, są z reguły ciężkie i trudne. nie do zinterpretowania - do napisania. dlatego już za to plus. przede wszystkim napisałabym Bóg dużą literą. z szacunku. jedynie w ostatniej strofie nie płacz mój boże jak pada mała litera pasuje doskonale. poza tym szacunek. dla autorki i dla wiersza. Pozdrawiam Kalina