Sylwia Chojnowska

mam na imię tęsknota urodziło mnie bezradne serce zmęczone nieustającym bólem dorastałam pielęgnowana i karmiona kęsami niespełnionych miłości posłano mnie do najlepszych szkół zapewniono najwyższej klasy rozrywki z upływem lat wyrosłam na silną i zdecydowaną nie miałam dzieci nie znalazłam swojego spełnienia dziś (z braku innych zajęć) patrzę jak obumiera ze zmęczenia (tkanka po tkance) bezsilny mięsień który wydał mnie na świat ... jestem nieśmiertelna

oj tak, nic nie jest tak męczące jak naciski ze wszystkich stron i po tysiąckroć padające argumenty "bo tak trzeba". podoba mi się-bardzo

dzękuję Ci bardzo, masz rację teraz lepiej to wygląda :)

no i dokombinowałam - tyle tylko czy nie przesadziłam - jeszcze tego nie wiem

drobne zmiany :)

żarówka wisi na sznurku - pewnie kiedyś świeciła na ścianie cień arachnofobii (gdzie jesteś?!) ogień dogasa obok krzesełka pod ręką nie ma gaśnicy (ale to kwestia wyobraźni) rośliny zwęglone - zapomniałem podlać przeproszę parapet - to on je wciąż nosi... wybacz ze pozwoliłam sobie na taki zlepek po prostu tak bardziej to do mnie przemawia

ciepło dłoni leniwie rozlewające się po bladej skórze spokojna wędrówka palca wzdłuż drżącego z tęsknoty ciała ciepły uśmiech nieśmiałe spojrzenia... ...cisza

każda myśl snuje się jak nić pajęcza na końcu której twoje są ramiona

zmieniłam to i owo..ale tak na prawde niewiele

no tak - przepraszam najmocniej, ciężko się pisze będąc dyslektyczką i dysgrafką - ale bardzo się staram - niestety nie zawsze mi się to udaje, czytam tekst po 10 razy i nie wiedzę takich rzeczy :)

troszke zmienilam - po woli może się to zmieni w coś wyraźniejszego - dzieki

Aniele Panie Stróżu Mój czemu ciągle przy mnie stoisz wypatrując smutne oczy w błekit nieba wznosząc dłonie czemu milczysz płaczesz skrycie (już nie wierzę w biel twych skrzydeł) Aniele Panie Stróżu Mój spójrz za okno zmierzch to moje kochanie zachodzi

troszke go zmieniłam - czekam na słów kilka

no myślę że to wszysto co chciałabym z tym tekstem zrobić :)

nic nie jestem tobie winna ! oddałam ci każdą minutę przebytych wspólnie lat każdy usmiech łzę każdą oddałam ci wszystko teraz stoję z pustymi dłońmi po kolana w zimnej wodzie rozczarowania z głową pełną obolałych myśli

zimny dreszcz na mojej skórze... ...twój wzrok zamarły na chwilę czytając moja duszę kartka po kartce

każdy dzień tęsknotą pisany każda noc godzina westchnienie (kolejny skrada się kwiecień) ślad stóp pozostawiony na wycieraczce bez wytchnienia wykrzykuje twoją nieobecność (aż drzwi zakrywają uszy)

nie lubie rymowanek ... wydaje mi sie to nazbyt proste i mimo ciezkiego przeslłania-banlne

może :)))))))) popracuje jeszcze nad tym

i co ci powiem po latach tylu (nie wiem) może to że pies sąsiadki wczoraj złapał katar może to że znów nie domyka się lufcik może to że... ...jestem?? może nic dziś nie powiem choć wyje we mnie wilka dusza może z resztą i tak od dawna już nie słuchasz

obłęd jak słodki to stan gdy stopami nie dotykasz ziemi unosząc się kilka centymetrów nad szarą beznamiętnością dnia kocham ten stan wówczas mogę być prawdziwa

głęboko pod skórą skryłam krzyk mojej duszy dłońmi szczelnie zamykam usta a i tak pojedyńcze słowa wyciekają na dywan przez głodne ciebie oczy

dzieki za sugestię...na pewno jeszcze coś tu zmienię...choć obecnie niebardzo potrafie pisać - marazm mnie dopadł - pozdrawiam śnieznobiałymi płatki śniegu

znów byle gdzie rzucamy słowa twoje niedbale zwisają z krzesła moje poniewierają się po stole wczoraj jakieś wpadło mi pod szafę (nie...nie podnoś) niebawem obok nich legną inne wytarte niechciane kilka może uleci na wietrze przez niedomknięte okno (nie...za nimi nie tęsknię) pamiętasz? tam.. ..w szufladzie pod tą niebieską ściereczką tam chyba jeszcz leży słowo KOCHAM

niestety nie ...to wszelka nadzieja w mnie kona