Katarzyna Brzezińska

ta "Kurwapospolita" razi, bardzo razi... Świat bez nadziei, świat bez wiary w ludzi to świat, w którym "budzić się nie warto" Pozdrawiam

Wymazywanie rzeczy, które są dla nas trudne, niesprawiedliwe, przygnębiające i budowanie na nowo świata pełnego ciepła, wartości, tworzenia dobra - szczytna idea Pozdrawiam

Wiersz jest piękny, pełen ciepła. Mimo to nie ukazuje jednak sensu życia z drugim człowiekiem, wspólnego rozwiązywania problemów, codzienności. Bo miłość to nie tylko ciepło, bliskość. To także wzajemne zrozumienie, konstruktywne pokonywanie rzeczy, które dzielą. Czego i Tobie życzę na ścieżce życia, ścieżce miłości Pozdrawiam

Wszyscy wiemy, jaki teraz jest świat i jacy są ludzie. Widzimy krętactwa, nieczułość, "początek zagłady". Czy nie warto już jednak wierzyć w dobroć człowieka? i czyż bez tej wiary można jeszcze żyć? Pozdrawiam

Wspaniały obraz tęsknoty i nadziei

Wiersz - nie wiersz. Dla mnie to nieistotne. Radość życia w pigułce - bardzo fajna sprawa :)

Wiersz przygnębiający, bardzo smutny... Nie wiem czy właściwie, ale kojarzy mi się z holocaustem. To, czego "dokonała" wojna, jest niezwykle ponure, przeraża ogromem śmierci, ludzkiego cierpienia. Mimo woli omawiamy niekiedy na zajęciach książki związane z tym czasem, opisujące najbardziej wymowne sceny śmierci, podłości, zezwierzęcenia. To nie daje zapomnieć, sprawia, że umarli jak żywi stają wśród nas, każąc nam o sobie pamiętać.

Piękny tekst :) Codzienne zagonienie, brak czasu, szary tłum jednostajnych ludzi... Ludzi, wśród których każdy musi podejmować ważne decyzje, niekiedy przynoszące ukojenie, niekiedy bardzo bolesne. Dziewczyna wybiera dobrze, jest szczęśliwa, lecz niekoniecznie musi tak być z każdym z nas. Mimo to wiersz tchnie nadzieją na to, że część tych wyborów może być radosna. Za "oknem" toczy się życie szybkie, pełne indywidualnych uczuć i ważnych wyborów. Pozdrawiam

Wiersz bardzo mi się podoba. Jest poruszający, lecz jednocześnie sprawia wrażenie "krzyku duszy" nad tym, co się dzieje. Nad ludzką niewrażliwością na cudzą krzywdę, brakiem wartości. Niestety, jest również znakiem obecnych czasów - czasów samotnego poruszania się wśród tłumów ludzi - zainteresowanych swym życiem, nie człowiekiem obok. Pozdrawiam i gratuluję

Jestem więźniem... Zamkniętym w ścianach mych uczuć Z grubego muru... Jestem więźniem... Potrafisz mur przebić, dotrzeć blisko... Lecz na moment tylko! Jestem więźniem.. Głową muru na zawsze nie skruszysz, Życia nie wzruszysz! Tu trzeba serca! Jestem więźniem... Szukam tych, co mnie kochają, A nie na dalsze miejsca zrzucają... W margines życia... Jestem więźniem! Choć chcę się tego wyzbyć, Chcę żale przechytrzyć... Nie umiem! Jestem więźniem... Zamkniętym w ścianach mych uczuć... Z grubego muru... Czy ktoś pomoże mi kiedyś Go zniszczyć?