Maciejka Pomorska

Zdradzona w Chlastawie Julita tak rzekła do męża: "kopyta masz już jak jeleń mój drogi, więc chyba jeszcze rogi doprawię Ci, będziem kwita."

Pewien kawopij z wioski Chlastawa zakrzyknął gromko: gdzie ma kawa? I nie, Broń Boże , po turecku, bo siedząc w kucki na przypiecku, chcę aromatem się napawa-ć!

białe obłoki balkon pełen powłoczek z zapachem śniegu

gałązka mięty zamknięty w słoiku zapach jeziora

To mi się kojarzy z moim dzieckiem, usmarowanym jak nieboskie stworzenie, policzki ociekają sokiem, do brody przyczepiły się pestki. Cała klejąca i słodka.

Oj, tak mnie jakoś zainspirowałaś. Lubię korzenne zapachy. Nawet w aucie pacznie mi jabłkiem z cynamonem. Mniam

korzenne lalki na kuchennym stoliku chropawy imbir

patyczki z brązu goździki wbite w słońce złotej pomarańczy

Przyjemne haiku. Widzę ten obrazek. Razi mnie tylko słowo "błękitny", kiedy coś się przypali - wtedy mamy siwy dym, ale na ogół taki białawy..., półprzezroczysty, trochę przypomina to rozpuszczany w szklance z herbatą cukier. Nie nalegam żebys zmieniała, bo Twój obraz może być po prostu inny. Za to "skłębiona para" - bardzo mi pasuje. Pozdrawiam Lenka No bo właśnie się wzięło i przypaliło. Dobrze,że nie potrafię oddać zapachu. Pozdawiam

śnieg tuż za oknem rzeźbią w trójkątne wzory pazurki kawek

błękitny obłok w otwartym oknie kuchni skłębiona para

śniegowa kryza parapet mego okna lśniący bielą

szczerbaty dzbanek wiązane złotym szlaczkiem pęknięte ucho

dojrzewa pomidor na parapecie słońce tuż przed zachodem

A tam, po co mi Ryś wolę tak jak jest dziś: nikt mi w dzień nie marudzi w nocy chrapaniem nie budzi takam ja spokojna myś. I tylko gdy kalmka odpada albo zaleję sąsiada, dzieci za łby się biorą, to wieczorową porą myślę: mógłby być i Ryś.

Ech, już o wiele lepiej znów w szkole biedę klepię a czasem braknie chwilki by dzieci klepać w tyłki z nerwów sypię się i znów do kupy lepię.

Pewna znana w Otwocku Balbisia miała idee fix czyli fisia i przez lat prawie sto marzyła by mieć zoo, w nim pantery trzy oraz rysia.

Pewna panna Balbina z Otwocka miała figurkę, rzekłabym, klocka aby nadmiaru pozbyć się ciała strugiem wciąż i siekierką ciosała miękkie boczki. I nie spała po nockach.

rudawa plama na zaśnieżonej jezdni struchlały lisek

Pewien miły biznesmen spod Warszawy przez telefon załatwiał ważne sprawy: głównie objeżdżał byłą żonę, za dupereli różnych tonę tsunami, tornada oraz brak kawy.

Grrrratulacje i pozdrowienia

Pierwszy wers jest do kitu, wogóle nie haikowy. Mróz niczego nie posadzi!!!!!!!! to może tak: szron na szybach topnieją srebrne gwiazdki ciepło oddechu

Więc może ruszyć zmysł koncepcyjny i zafundować szczeżui środek antykoncepcyjny?

Raczej "roztapia". Śnieg i lód się topią, cukier, sól - mogą się rozpuszczać. Rozpuszczać można też wnuki ;o) Haiku chyba bardzo dobre, ja się nie znam ale tak przeczuwam intuicyjnie. Pozdrawiam PS. Teraz to nawet myślę, że nie "topią" ale "topnieją". Poszukiwanie ścisłości może być obsesją dla niektórych... ;o) Masz rację, Lenka. Roztapia byłoby lepsze . Wnuków nie mam. Rozpuszczam dzieciaki.

mróz sadzi kwiaty na szybie skrzące gwiazdki rozpuszcza oddech