Noriko

Dzięki Grzegorzu Jak zawsze coś do poprawki i do przemyślenia. Przemyślę, może napisze to od nowa, a może się poddam:) Pozdrawiam, Noriko Nie poddawaj się. :) Opisuj prosto to co widzisz ale staraj się kombinować z kilkoma wersjami utworów. Zmieniaj szyk wyrazów, zamieniaj wersy, sprawdzaj czy jest to prosty obraz bez upiększeń... Jeżeli odpowiada Tobie ta forma poezji to, zarówno Grzegorz, jak i pozostali uczestnicy tego Działu mogą ci pomóc... W końcu chyba wszyscy jesteśmy tu po to żeby się uczyć dyskutując o tym co lubimy. :):):) pozdrawiam serdecznie Piotr Po takiej zachęcie nie poddaję się:) Może dzięki komentarzom i pomocy Twojej, Grzegorza i innych na forum, uda mi się w końcu napisać dobre haiku. Dzięki za wszystkie komentarze

Dzięki Piotrze za zachętę i ukazywanie niedociągnieć w moich "potworkach". Poćwicze, przemyślę, może coś mi się jeszcze uda sklecić. Może nawet o żabach i chmurach...;)

1) Bardzo mocno jest sugerowana analogia kształtów, koloru i tła. Nie wiem, czy nie za mocno. Nie zostawiasz Czytelnikowi niczego do odkrycia. 2) Jeżeli co gorsze nie rośnie tam żaden lotos, to podchodzi to pod porównanie. Dlatego bezpieczniej (2) i delikatniej (1) byłoby wspomnieć też o innych kwiatach: czarne jezioro -- pośród kwiatów lotosu wschodzący księżyc Przepraszam za naciąganie pod 5-7-5 ;-) Pozdrawiam, Grzegorz Dzięki Grzegorzu Jak zawsze coś do poprawki i do przemyślenia. Przemyślę, może napisze to od nowa, a może się poddam:) Pozdrawiam, Noriko

Niestety nie są lepsze. Wplątujesz za wiele elementów w jeden utwór. Przez to utwory te są mało czytelne i trudno jest skupić uwagę na konkretnym spostrzeżeniu, na jednym obrazie. W dodatku spruchniałe drzewo winno być spróchniałe. pozdrawiam Piotr Heh, w kwestii żab i chmur już się poddaję, nie uda mi się z tego niczego zrobić. Może ktoś miał rację mowiąc, że nie potrafie:) Chyba zadowolę się czytaniem jak na razie. No i przeoczyłam taki wielki błąd... Dziękuję i pozdrawiam, Noriko

Nie wiem, który wariant najlepszy. Mnie i tak najbardziej się podoba ten pierwszy.

Z tego, co mi wiadomo to księżyc także wschodzi i zachodzi, nie spotkałam się z innym określeniem...

Dzięki, ułożyłam z tego kilka wariacji, ale nie wiem czy są lepsze od tego, co wczesniej napisałam. ubywa słońca z każdym rechotem żaby ciemnieją chmury zamknięte kwiaty rechot żaby w ogrodzie pachnie maciejką ubywa słońca z głośnym rechotem żaby w spróchniałym drzewie różowe chmury z rechotem żab nad stawem pająk przędzie sieć Tyle udało mi się wymyślić.

wschodzący księżyc zamknięty kwiat lotosu na czarnej wodzie

Widać nie potrafię do końca patrzeć na świat jak haijin, może już za stara jestem i gdzieś to zatraciłam;) Twoje "przerobienie" jest świetne. Niewiele się zmieniło, a utwór nabrał tego "czegoś". Dziękuje, Noriko

rechotanie żab wieczorny wiatr rozgania różowe chmury

Dziękuję za zachętę do dalszego pisania.

Poprawka bardziej mi sie podoba. Ale mam pytanie odnosnie tej "pierwszej osoby" w haiku, czy w ogóle człowieka. Przytocze jedno z haiku (tłumaczenie angielskie, bo po japońsku cieżko by to bylo przedstawić). Issa: Right at my feet - and when did you get here, snail? Spotkałam się z takim czymś już kilka razy i to w japońskich utworach. Czy rzeczywiście użycie zaimka dzierżwaczego dyskwalifikuje utwór jako haiku?

Mnie najbardziej do gustu przypadł ten ostatni. Ale mam też swoją propozycję: kropla na nosie jesienny deszczyk mąci małe jeziorka Pozdrawiam, Noriko

Dziękuję bardzo obu Panom. Po każdym komentarzu wydaje mi się, że coraz dalej mi do haiku i być może nigdy nie uda mi się go napisać. Ale popróbuje jeszcze. Takie komentarze są mi bardzo pomocne. Jeszcze raz dziękuję i proszę o pomoc na przyszłość:) Pozdrawiam, Noriko

w dusznym powietrzu zapachniało maciejką ciszę przeszył grom

Zastanawiałam się nawet, czy to wszystko to nie jest jeden obrazek tylko. Może rzeczywiście tylko dla mnie to czytelne, może tylko ja to widzę jako całość. Użyłam tu słów: wieczór + stary krzyż żeby się kojarzyło ze zmierzchem, kresem, może nawet śmiercią. Poza tym to obrazek: stoi przy wiejskiej drodze taki stary, drewniany krzyż, a z oddali niesie się ujadanie psa. Nie wyjaśniłam? Może rzeczywiście tylko dla mnie ten utwór stanowi całość :) Dziękuję i pozdrawiam Noriko

ujadanie psa wieczór na wiejskiej drodze stoi stary krzyż

to może "gasnący oddech", bardziej poetycko, może nie do końca pasuje, ale mi tak jakoś przyszło do głowy... Pozdrawiam, Noriko

Tamto też nie było takie złe, pierwszy wers, o ile pamietam dobrze tamten utwór, można było przerobić np. "pełnia ufności", chociaż nie wiem, czy byloby poprawnie. Pozdrawiam, Noriko

Ładna i ciekawa wariacja, Kenshin. Mimo Twojej sugestii zostanę jednak tutaj i będę się uczyć. Bardzo ładnie nam wyszło to haiku, Grzegorzu:) Dziękuję za pomoc i za wiare we mnie. Pozdrawiam, Noriko

w zimowym sadzie trzeszczące konary - pac! upadła gruszka

Dziękuję bardzo. Trochę zmieniłam, nie wiem czy jest teraz bardziej poprawnie czy nie. W tym przypadku już się poddaję, jednak biorę sobie Pańską radę na przyszłość. Może następnym razem będzie lepiej.

No właśnie, jak to jest z tymi czasownikami? Spotkałam się z twierdzeniem, że powinny być tylko równoważniki zdań, żadnych czasowników. Rozmawiałam na ten temat także z Japończykiem, wytłumaczył jak to jest w języku japońskim, jednak tych zasad nie da się przenieść dokładnie na język polski ze względu na różnice w obu językach. Oczywiście można tutaj usunąć czasownik, ale wydaje mi się, że nie będzie to korzystne dla utworu.

pierwsza wersja bardziej mi się podoba w drugiej nie pasuje to "mieć zaufanie", ale da sie z tego wybrnać, przekształcić i będzie dobrze pozdrawiam

ciepłe podmuchy - zapach skoszonej trawy i puch dmuchawca