teresa943

ależ się Tereso ukryłaś :) z tym wierszem :) Pocżatek przyjemnny, fajnie przeskoczyłaś z płaczliwe krople w kawie do bez cukru dawno wystygły Fajny i dosć głeboki pomysł. Potem jak dla mnie trochę tracisz, odnosze wrażenie, że brak tu jakiejśstrofy, mamy sielski opis nieb i słońca jak do nas płynie, które może byc tez >>tym ale ogólnie dobry wiersz :) pozdr/. Adolfie, miło, że wpadłeś i że Ci się podoba. Rozumiem Twoj niedosyt o peelu, ale on jest tajemnicą, więc tu nic więcej o nim nie wspomnę. Dziękuję za pozytywną ocenę. :)) Serdecznie Cię pozdrawiam. p.s. ukryłam się w szpitalu...wczoraj wróciłam...

Witaj Rachel, dziękuję. Już po trochu wracam. :)) Serdecznie pozdrawiam -teresa

płaczliwe krople w kawie bez cukru dawno wystygły i sen odleciał przed nocą na horyzoncie droga mało widoczna jak trudny rebus chmury tymczasem dzisiaj może przepłyną i słońce zaświeci jak niegdyś wiosną zakwitną kaczeńce i ptaki powrócą zza oceanu kiedyś ty do mnie może powrócisz

Przepraszam Was moi drodzy, że nie odpowiem na komentarze (na jakiś czas)...idę właśnie do szpitala... Serdecznie i ciepło pozdrawiam wszystkich -Krystyna

żółty szlak do wodospadu piął się kamienistą ścieżką trzymałeś mnie za rękę smreki pieściły plecaki marzeń na stoku w oddechu traw koncertowały świerszcze rozgrzane błękitne powietrze nad nami jak baldachim spokój źdźbła chłodzone wiatrem przed nocą okrzyki juhasów i szczekanie owczarków na hali razem tak dobrze

teraz bez zarzutów:) pozdrawiam W takim razie dziękuję i już po zmatwieniu :)

dopisałam nową wersję trzeciej zwrotki i zakończenia...jak teraz? uskrzydla melodię na falach miłości przekorną nutką brzmi piano forte pod chmurami dokazują jesienne latawce

Fajny wiersz. Każdy może się w nim odnaleźć i przemyśleć wszystko od początku. :))) Serdeczności poranne.

Z nadzieją, że wiatr posiałem, kolejną przeżywam burzę. Witaj w domu, HAYQ! Brakowało takich Twoich... Podobasie. :) Pozdrawiam.

Wiem, to piano mi tak jakoś wyskoczyło...bez sensu. No czasami popełnia się "przeładowanie".;) Cieszę się, że znlazłeś coś do lubienia i poczuleś. Dziękuję. :))) Dobrej nocki życzę.

Melancholią powiało. A co to? Uśmiechnij się przed snem. :))) Dobranoc.

Kasiu, przeczytalam, ale na razie nie umiem się ustosunkować...chyba zmęczenie szarych komórek... :) Cieplutkie pozdrówki.

Adolf! Piękne! Bardzo mnie wzruszył. Jest w nim tyle uczucia i nadziei, mimo wszystko...tak odbieram, tak do mnie przemawia. Dobrze, że nie nas żegnasz... :))) Cieplutkie pozdrówki.

Angie! Cieszę się, że podoba Ci się. Jestem zaszczycona, że załapałam się do Twoich wybrańców :) Twoje "ale" jest kuszące, ale moje takie rozkochane we wschodach i zachodach, że nie wiem, czy coś wymyślę. Jednak dzięki za doping...to bardzo zobowiązuje. :)) Cieplutkie pozdrowki.

Dzięki Jimmy za sugestie. Chyba masz rację. Zbyt szybko wkleiłam (tak na gorąco), ale po to jest warsztat. Twoje uwagi są bardzo cenne. Przyjrzę się i przemyślę. :)) hej

Zbyszku! Bardzo refleksyjny. Wydaje mi się, że chodzi tu o wspomnienia (piękne!), o przywoływanie minionych chwil i przeżywanie jeszcze raz (już bez nas), bo nigdy nie staną się rzeczywistością. Klimat zadumy wzmaga intensywność odbioru. Podoba mi się. Jest taki "w moim typie". Sprawił, że odżyły we mnie osobiste wspomnienia. I dzięki za to. :))) Cieplutko (bez zapomnienia) pozdrawiam.

Zbyszku, a może w drugiej przestawić wersy? niepewna wyboru drogi patrzysz z czułością ściskając bukiet chcesz go poukładać Urzekła mnie ta poezja...rozmarzyłam się idąc polnymi drogami z zakochaną parą, zatrzymałam się, by narwać kolorowych łubinów...potem przyciskając kwiaty do białej sukienki, zastanawiam się, którą drogą isć dalej; trzecia strofa subtelnie ukrywa spostrzeżenie towarzyszącego peela...bardzo intymne, ukryte pod bielą... Śliczny, bardzo romantyczny wiersz, aż trudno uwierzyć, że wyszedł spod pióra mężczyzny. Gratuluję, Zbyszku. :)) Serdecznie pozdrawiam.

Miło Cię gościć, Zbyszku. Dziękuję. :)) Serdecznie pozdrawiam.

Jeżeli widzisz ośnieżone smreki, to na pewno przyda się ciepło (jestem zmarzlak!), więc tym bardziej dziękuję. Cieszę się, że tak dużo odkryłeś między wersami. Miło. :))) Równie cieplutko pozdrawiam, Zbyszku.

wieczorne rozszeptanie jak świergot stęsknienia jesienią astry jeszcze barwne i takie świeże rozkochanie wyciszenia na wrażliwych strunach płynie piano pianissimo delikatne preludium potem allegro uskrzydla melodię na fali miłości roztańczone moderato uderza piano forte i znów powraca w nas łagodnie piano -------------------------------------------------- nowa wersja trzeciej zwrotki i zakończenia uskrzydla melodię na falach miłości przekorną nutką brzmi piano forte pod chmurami dokazują jesienne latawce

Czytałam wcześniej oba wiersze. Jestem po wrażeniem nie tylko zestawienia, ale przesłania nadziei: "jestem z tobą, ty ze mną-razem". Jest to postawa ludzkiego szczęścia. Wasza jedność wzrusza i buduje. Powodzenia!!! :)))) Pozdrawiam.

Uwielbiam Twoje uwielbienie. Dziękuję. :))) Poranne pozdrówki jak bułeczki do kawy. Poczęstuj się.

Halcia! Jeśli Ci sprawiłam radość, tym bardziej się cieszę. Życzę dobej nocy i serdecznie pozdrawiam. :))))

Miło mi, że poczułaś choć na malą chwilkę urok gór. Kto raz zasmakował wędrowania, ten nie może zapomnieć i ciagle powraca, choćby w wierszach. Ja też mam daleko (nie tylko ze względu na odległość), ale co przeżyłam, tego mi nikt nie odbierze. Mogę malować i malować bez końca, a to zakochanie wcale nie mija. Dziękuję Ewo. :)) Serdecznie pozdrawiam.

Skądże mi to natchnienie w tej właśnie dobie, Gdy powolna ku brzegowi fala sunie? Zamyślony spojrzę na liliowe zorze I już wiem! Podoba się całosć, ale to najbardziej mi utkwiło w pamięci. :)) Serdecznie pozdrawiam.