teresa943

Serdecznie dziękuję za ten wyjaśniający komentarz. Zapraszam częciej. :)))) Serdecznie pozdrawiam.

Mateuszu! Nawet nie wiesz, jaką mi sprawileś radość, właśnie tak mi się szaro robiło (pogoda?), a tu taki miły komentarz. Z całego serca dziekuję. :))) Serdecznie pozdrawiam.

O, Robercie! Jak miło, że się u mnie zjawileś. Kopę lat minęło! Fajnie, że się przkonaleś. Ja też często nie rozumiem czegoś w wierszach, nielatwo rozgryźć, co autor ma na myśli...Nie, bity nie będziesz, zapewniam :) Hmm, nie lubisz opisów stanów uczuciowych... a to sedno życia i szczęścia, szkoda :) Dziękuję za pozytywną ocenę. To dla mnie bardzo dużo znaczy. :))))))) Cieplutko pozdrawiam.

Nie. Na serio. Ale dziękuję. :))) Serdecznie pozdrawiam.

Ja też niewiele wiem...dlatego dziękuję Ci za wszelkie uwagi. :) Serdecznie pozdrawiam.

nie umiem powstrzymać blasków na powierzchni wina ani pytań to oddala mnie od ciebie jak od północy pamiętam tamtą ziemię gdy chłonęłam w zamknięciu przelotne deszcze trzepot jej potknięć Dawno Cię nie czytałam. Ślicznie. Jestem pod urokiem. Gratuluję! :))) Cieplutko pozdrawiam.

Spokojni, w tuleni, w ramionach czasu, Bezpieczni, kochani, jak nigdy dotąd, Zaśniemy nocą spokojną, Zwyczajnie, tak bardzo niezwyczajni. Po prostu urzekł mnie ten wiersz. Pięknie o życiu. :))))) Serdecznie pozdrawiam.

Częściej sądzę niż wierzę Co podjudza pychę , ale i rozum Cel i dążenie zamieniam miejscami Co robi ze mnie idealistę Mocniej pytam niż milczę Co pokazuje moją słabość Prawdy szukam po drugiej stronie lustra - Jej tam nie ma to tylko świat. Robercie! Bardzo, bardzo...szczególnie powyższa część. Budzi refleksje i nie opuszcza długo po przeczytaniu. Ode mnie ogromny plusior! :))))) Serdecznie pozdrawiam.

Bym tak nie wystawiała tych wzgórków na pierwszy wers, bo w tym momencie wiersz się kładzie na obie łopatki. Owoce? owoce rzeki? o owocach morza słyszałam, ale może mało światowa jestem. Jako autor może nie powinnam nic wyjaśniać, ale jednak...wzgórki wskazują na klatkę piersiową, gdzie jest serce (to nic zdrożnego :)) / dalej owoce nie rzeki tylko tęsknoty / ale szanuję skojarzenia Czytelników... każdy odbiera inaczej i to jest fajnie... Dziękuję. :)))) Serdecznie pozdrawiam.

Właśnie...na przekór...róży wiatrów, ten jacht chce wyruszyć w jeszcze jeden rejs, ma doświadczenie, z "cierpliwą niecierpliwością" może się uda... Dziękuję za podobanie i ciepły komentarz oraz za życzenia. :)))) ahoj! Serdecznie pozdrawiam.

twoja elipsa to nic innego to ten sam Łuk Triumfalny próg monumentalnych powiek odpryskiem z wewnątrz sznurujesz bezgraniczny zapęd aby opadać z mielizny w toń i na odwrót Tomku, Twoje wiersze są trudne do interpretacji, ale mają jakąś tajemną moc, która sprawia, że się do nich wraca, od nowa czyta i zanurza w kolejną refleksję. Tak samo jest z tym wierszem. Do końca nie umiem sprecyzować, co myślał Autor, ale sam wiersz do mnie osobiście przemawia bardzo wymownie. Właściwie każdy wers jak żywy dotyka istoty rzeczy i sprawia, że myśl powraca nawet, gdy się już nie czyta. Jesteś wyjątkowym poetą i takim bardzo indywidualnym (to moje subiektywne odczucie). Podziwiam. :)))) Ślę serdeczne pozdrowienia -Krystyna

Dziękuję za szczere uwagi. A co do tego "po chłopsku" nie każdy potrafi...ponadto nie wszystkim to samo musi się podobać. :)):)) Serdecznie pozdrawiam.

Czytałam wiele razy. Teraz po poprawkach jest ok. Bardzo wymowny. :))) Serdecznie pozdrawiam.

Dziękuję Stasiu za obecność i podobanie. :)))))) Cieplutko cmokam na dobranoc.

Urzekajacy, liryczny, piękny. Ładne stwarzasz klimaty. Lubię takie. :)))) Cieplutko pozdrawiam.

Eee, sezon ogórkowy dawno minął. Teraz robi się powidła. Dzięki. :) Pozdrawiam.

Zbyszku! Radość, że Ci sie podoba to owocobrabie. Dziękuję. :)))) Serdecznie pozdrawiam.

I wzajewmnie :)))

A ładnie to tak? Nawet się nie podzieliłeś... to teraz cierp łakomczuchu, hehe... :))) Cieplutko pozdrawiam.

Bernadetto! Dziękuję. :)))) Cieplutko pozdrawiam.

o! nikt nie nadchodzi żywej duszy nie widać obok konającego kłusownika nie znajdziesz przyjaciela Tomku, czytam i nie mogę powstrzymać odruchu ściśniętego nagle serca... ten niemy krzyk przenika do szpiku kości / rozpacz, ogromny smutek, nieme wołanie... chciałoby się biec, pocieszyć... Na razie nie mogę powiedzieć nic więcej... bardzo się wzruszyłam... Serdecznie Cię pozdrawiam.

Marlett! Jesień jest dojrzała i piękna. Dziękuję. :))) Cieplutko pozdrawiam.

Zamyśliłam się nad tym nieopłaconym kwitem za życie... Piękny wiersz, Gabrielu. Bardzo mi się podoba. :))))) Serdecznie pozdrawiam.

dawne nie dawno wszystkie usłane brokatem i białe święta narodzenia już bez nas czas miłości Zbyszku! Tak mi tu jakoś pobrzmiewa nostagią. Czyżby peel całkowicie stracił nadzieję? Przecież zawsze jest jakieś wyjście... nawet jeśli dawne minęło, może przyjść nowe i też piekne. Na miłosć nigdy nie jest za późno! Odwagi! I tak na marginesie niedawno - popraw. :))) Radości! Serdecznie pozdrawiam.

roztęsknienie między wzgórkami jak nurt bystrej rzeki rwie ku zatoce kruszy zapory występuje z brzegów zalewa coraz szerzej i dalej rozkołysane wezbranie na falach pragnienia trzepot tęsknoty razem zbieramy owoce