teresa943

nie musisz sam stawiać przedostatniego kroku klękniemy razem kiedy przyjdzie czas Ileż tu nadziei, pocieszenia, wsparcia... Wiersz bardzo typowy dla Ciebie. Romantyczny, ciepły klimat. Bardzo lubię takie. :))) Serdeczności -Krystyna

ulic spoglądających wolniej skutych dziąsłami sopli dostrzegam story szarego olimpu i nawet bóg nie jest zazdrosny że patrzę wyżej Samo życie. Podoba się. :)) Serdecznie pozdrawiam -teresa

Tak mi się skojarzyło: prawdziwa wolność - być sobą...zarówno autor jak i jego poezja bez sztywnych umownych ram... :)) Serdecznie i cieplutko pozdrawaim -Krystyna

Bardzo wymowny...i ta ostatnia para... Podoba się. :)) Serdeczne pozdrówki -Krystyna

Cieszy mnie, za równo że się podoba jak i Twoja obecnośc:) pozdrawiam serdecznie:) Dziękuję za "cieszenie się", szczególnie z mojej obecności...no cóż, nagle zniknęlam, bo padł dysk w komputerze i pochłonął wiele moich nowości...ale już jestem. :)))

nagle objawiasz prawdę która zawieść nie może pomimo dreszcz źrenice przeźrocza Judytko, piękne toto...aż przenika dreszcz wzruszenia... Malutkie takie moje czepnięcie: ja bym zasugerowała "we flecie" - łatwiej się wymawia... Ale i tak bardzo, bardzo... :))) Cieplutkie pozdrówki -Krystyna

do martwej miłości brakuje nam co najmniej kilku żyć póki co zostaje pozorna samotność w nawiedzonych mieszkaniach Tomku, bardzo refleksyjny ten wiersz. Raz przeczytany nie daje się zapomnieć. Podoba się bardzo. :)) Serdecznie pozdrawiam -Krystyna

Pamiętam z W. Komentowałam i podtrzymuję. Bardzo mi się podoba. :)) Cieplutko pozdrawiam -Krystyna

Bardzo mi się podoba. tyle ma człowiek na zewnątrz zapisy w czarnej brodzie tworzy Grundig rysowany przez czas co raz bardziej przypominam pajęczynę ty poza siecią taka przenośna skaczesz z kwiatka na kwiatek A to sobie wysupłałam. :))) Cieplutkie pozdrówki -Krystyna

nigdy nie będzie za późno by powrócić do (los)angel-el gdy zrozumiesz wszystko będzie retoryczne nawet kawa Wzruszył mnie Twój wiersz. Dotknął czułych wspomnień... Dziękuję. :)))) Serdecznie pozdrawiam -Krystyna

No, no czytam z podziwem. Coraz ciekawiej u Ciebie. Bardzo refleksyjny wiersz. Podoba mi się. :)) Serdecznie pozdrawiam -Krystyna

O, na przykład właśnie tak :) Takimi trzema kropkami, jakimi opisałaś figury we mgle: co za noc... tylko mgła jest bezbłędna Stąd można trafić nawet... do drugiego haiku - prosto na halę z Twoim bacą :))) Pozdrawiam. Jesteś cudownie niezawodny w prowadzeniu... Dziękuję. :)))) Serdecznie pozdrawiam -Krystyna

Bardzo jesiennie, Zbyszku, ale sens w Twoim kapkę odbiega od mojego... Dziękuję. :)))) Serdecznie pozdrawiam -Krystyna

Oj Zbyszku, Tobie też nie brakuje skojarzeń... Dziękuję. :)))) Cieplutko z odległej hali pozdrawiam -Krystyna

Sadzę, że w pierwszym wersie ma być... właśnie znak zapytania :) Na tym polega urok tego haiku i raczej jego pewna niezwykłość. Nawiązuje zarazem do naszej rozmowy o rebusach - bo co jest w nich najciekawsze? Na pewno nie rozwiązanie, tylko ta chwila, kiedy próbujemy je rozwiązać. Inaczej podawano by odpowiedź od razu na początku zagadki ;) Pozdrawiam. Masz rację. Najciekawsza jest właśnie ta chwila... Jak mój spacer, który zakończył się śmiercią naturalną dysku mojego komputera... Znikłam na tydzień, choć tego nie przewidywałam ... :))))) Serdecznie pozdrawiam (na razie z cudzego) -Krystyna

też ładnie dzięki Marianno :) sedeczności -teresa

Rachel, wiem, że to banalne i może głupie. ale poszłam za odruchem serca...mam nadzieję, że spałaś spokojnie. Dziękuję. :))) Pozdrawiam i życzę dobrej nocy -teresa

Piękny pomysł, ale dopracuj go jeszcze. Przede wszystkim rozległa hala - a jaka ma być? Nawet fabryczna oznacza baaaaardzo wielkie pomieszczenie, a sportowa dużo, dużo miejsca. Spróbowałbym też ukryć stwierdzenie: "jestem bezpieczna" tak, żeby samo przyszło czytelnikowi do głowy. Czyli coś w tym kierunku: ? baca pasie owieczki jakby nigdy nic Chciałaś rebus, masz rebus :)) Pozdrawiam. No tak. Masz rację. Chciałam to mam. swoją drogą tego rebusu chyba nie zapomnisz mi do śmierci? :) A może tak? górska łąka - baca pasie owieczki jagby nigdy nic albo na wysokości baca pasie owieczki jakby nigdy nic Co sądzisz? Jejku, oszaleję z tymi rebusami! Uciekam na spacer. :)))

Widzisz, chodzi mi, aby było 5 + 7 + 5. Twoja propozycja też ma ten sam sens. Dziękuję. :)) Serdecznie pozdrawaim -Krysia Krysiu...coś mi to przypomina:)))) Swego czasu baaardzo upierałam się przy formie 5-7-5. To naprawdę nie jest aż tak istotne:) To moje prawdziwe imię...jeśli Ci przypomina coś miłego, to cieszę się :)) Wiem, że układ sylab nie jest aż tak istotny i nie upieram się, ale na początek chciałbym nabrać wprawy i poczuć haiku, (jakby trzymać się znaków). Ponoć w moich wierszach roi się od haiku, które tworzyło się samoistnie...próbuję to wyłapać. Jak poczuję wiatr w skrzydłach, to pewnie się rozpędzę...hehe... :)))))))

Kasiu! Jak już uśmiech, to fajnie. Dziękuję. :)) Pozdrawiam -Krysia

Kasiu! Jak już usmiech, to fajnie. Dziekuję. :)) Pozdrawiam -Krysia

A może tak: ciemna droga potrącony pies wciąż wypatruje ciebie Pozdrawiam:) Widzisz, chodzi mi, aby było 5 + 7 + 5. Twoja propozycja też ma ten sam sens. Dziękuję. :)) Serdecznie pozdrawaim -Krysia

piorunami nie można nastraszyć nawet psa mądre zwierze wie, że to tylko fajerwerki Bardzo na tak. Pozostawia zamyślenie. :) Serdecznie pozdrawaim - Krysia

bujane wiatrem niespokojne wiciokrzewy zawadzają splątane w znaki zapytania polne włóczydła zmyślają kruchość wyhodowanej porcelanowej róży Marlett! Jestem zauroczona! Te "wicokrzewy, splątane znaki zapytania, polne włóczydła" wprost powalają do stóp...wiersza..."porcelanową różę"! Bardzooo na tak, bo takie jest życie. :):):) Cieplutko - Krysia

Kasiu, a może zamiast "wyrażaczy" dać "odtwarzaczy odbić", myślę, że sens ten sam a brzmi naturalniej, ale to tylko moje odczucie. Śliczny wiersz o wspominaniu przelanym w strofy - tak ja to odebrałam. Bardzooo... :))) Cieplutko - Krysia