teresa943

Ewo, bardzo ładny, nastrojowy wiersz. Tak pięknie umiesz pisać lirycznie. :)))) Serdecznie pozdrawiam.

Bernadetto! Rozmarzyłam się, że hej! Zabieram te nastroje do ula. Piękne! :)))) Ciepłe pozdrówki,

Dziękuję Bernadetko! Miło Cię gościć. :))) Cieplutko pozdrawiam.

Judyt! Cieszę się, że znalazłaś coś do posmakowania. Miło Cię gościć w jesiennym sadzie. Dziękuję. :))))) Cieplutkie pozdrówki.

Będzie mi Ciebie brakowało Pansy. Powodzenia na nowych ścieżkach. Wierzę, że dobre wiatry jeszcze Cię tu przyprowadzą. Twoja subtelność i podatność na lirykę wiele mnie nauczyła, więc dziekuję Ci za możność delektowania się smakiem Twoich wierszy. Nie mówię żegnaj, lecz do zobaczenia! :))))))))))))))))))))))) Krystyna

Dzięki za ten optymistyczny uśmiech. :)))) Pozdrwiam serdecznie.

Subtelne niedopowiedzenia są najsmaczniejsze... Dziękuję. :))) Cieplutkie jesienne pozdrówki.

Bo wiesz, jesień czasami bywa jak wiosna. Dziękuję. :)) Serdeczności.

Cieszę się, że sie podoba. Dziękuję. :)) Serdecznie pozdrawiam.

Wiesz, bardzo lubię jesienne owoce. ^^^ Dziękuję Kasiu. :)))) Cieplutko jesiennie. Krysia

Marlett! Utwierdziłaś mnie, bo jakoś nie śmiałam. Masz rację. Zaraz zmienię. Dziekuję. :))) Cieplutko pzdrawiam.

przyniosłeś mi wczoraj wrzesień z rumieńcem na jabłoni i tysiące pokus w cieniu starej gruszy twoje oczy granatowe jak węgierki sypiesz soczystą dojrzałość lubię smakować skosztuj mnie

Rzeczywiscie mozna sie rozmarzyć. Fajnie, Adolf. :)) Pozdrówki.

Adolf! Jestem bardzo na tak! Warto do Ciebie zaglądać. Tak trzymaj! :)) Serdeczności.

Bardzo, bardzo lirycznie i zmiana nastroju, ale tym bardziej chwyta za serce. Życzę powodzenia. :) Serdecznie pozdrawiam. p.s. Nad tytułem warto pomyśleć...

Piękny jesienny klimat. Bardzo lubię takie. :)))) Serdecznie pozdrawiam.

Marlett! Mnie ten wiersz urzekł. Niby dziurawe niebo, a tyle nadziei. Przepraszam, że zaniedbałam się w komentarzach, ale szpital, teraz jeszcze trochę słaba... jednak czytam Twoje wiersze...lubię te klimaty. :))))) Serdecznie pozdrawiam -Krystyna

Mateuszu, oczywiście pozwalam...rób. co chcesz...tak czy siak to Twój wiersz, a jesli byłabym w czymś pomocna, to cała przyjemność po mojej stronie. :))) Miłego dnia.

Sama radość usłyszeć taką opinię. Bardzoooo dziękuję! :))))) Serdecznie pozdrawiam.

Och, Marusiu, jak miło Cię znów widzieć. Mnie też trochę nie było, byłam w szpitalu. Cieszę się, że masz mój wierszyk w ulu. Dziękuję. :)))) Serdeczne pozdrówki -Krystyna

Mateuszu, przepraszam, że tak sobie ciachnęłam, ale tak mi sie lepiej czyta: mam w piórniku biedronkę którą sama narysowałaś trzymam ją w specjalnym miejscu by zaznała wygód a ona trzyma mnie w szachu i nawet gdyby w ogniu się trawiła skoczę w języki gorące i uratuję nieważne oparzenia- biedronka musi przetrwać. Temat fajny. Trzeba by pomyśleć nad formą. :))) Serdecznie pozdrawiam.

Lubię Griega. Pięknie oddałaś zasłuchanie. Podoba mi się. :))) Cieplutkie pozdrówki.

Tak. Stareńki ten wierszy. Po prostu odleżał się w warsztacie i teraz wystawiłam na światło dzienne. Ogromna radość, że masz go w ulu. Dziękuję. :)) Scmokam.

gdy wszystko zastyga nawet czas staje wtedy czujesz najmocniej zapach skoszonej trawy i zmierzchu bo wiesz Śliczny ten Twój wiersz, Stasiu. I kursywa bardzo wymowna. Zamyśliłam się, "bo wiem"... :))) Serdeczne cmokasy.

Tak Nata! Dziś własnie świeci od rana i mam dobry humor! Dziękuję. I także życzę słoneczka. :))) Pozdrawiam.