teresa943

poruszasz bardzo bolesny problem...i dobrze, że o tym piszesz... znam takich dramatów w zaciszu domowym mnóstwo, choćby z racji wykonywanego zawodu... zawsze całym sercem jestem po stronie ofiar i bardzo boli bezkarność katów, których często nie udaje się wykryć, bo ofary milczą ze strachu lub wstydzą się o tym mówić... dobry wiersz Kamertonko serdecznie pozdrawiam :)

poezja religijna jest także formą modlitwy, ten wiersz tak właśnie odbieram, a przesłanie mnie przekonuje serdecznie pozdrawiam :):)

jak drogie dla człowieka jest jego życie to mnie przekonuje i prowadzi do wniosku "należy bronić każdego życia, od zarania do ostatniej nocy" serdecznie i ciepło pozdrawiam :):) Krystyna

O, Witku! To dla mnie ogromna radość! Dziękuję. Życzę słonecznej pogody ducha na stałe :) Serdecznie i ciepło pozdrawiam.

zagubiony w chłodzie świtu Krzysiu, Twój wiersz przeniknął mnie do głębi; w sercu samotnego peela ogromne cierpienie... jeszcze ślad ciepła spopielałego ogniska, ale bez szans na spontaniczne rozpalenie od nowa, wypalona wrażliwość i ból... może to nadinterpretacja, ale widzę taki obraz, niemal dotykam, jestem tam i słucham niemego zwierzenia, odczytuję z oczu zapatrzonych w dal, z zaciśniętych bólem ust, z bezradności w sylwetce, a może nawet ze smugi papirosowego dymu? ładnie piszesz...tak prawdziwie... ciepło i serdecznie pozdrawiam :) Krystyna

Witaj, Krysiu; czytam - czytałam ten i kilka poprzednich, tylko nie zawsze komentuję, poza tym mam jakieś nieodparte wrażenie, że nieco zmieniłaś styl? Nie, to nie styl, a charakter pisania i postawa peelki. Ona jakoś ucieka w kameralne i nieco pamiętnikowe zapiski. A czasem komentuje dzieje jakiegoś związku uczuciowego, niemal krok po kroku relacjonując, co tam u nich. Dziwnie się z tym i w tym czuję; nie umiem sprecyzować, jak - ale jakoś nie na miejscu, jakbym czytała zwierzenia... Brak mi miejsca, zony interpretacyjnej - jakoś się ostatnio nie potrafię odnaleźć, pewnie coś po drodze gubię - nie wiem, nie ogarniam...i niewygodnie mi z tym. Ale pozdrawiam serdecznie kasia :) Kasiu! Jakże się cieszę, że jesteś! Przyznam szczerze, że mi brakowało Twoich wizyt. Cieszę się, że jednak czytasz moje wierszydła. I za to serdecznie dziękuję. Czy zmieniłam styl? Charakter pisania? Nie. Nadal piszę o życiu, a wiesz, jakie ono, raz na wozie, raz pod wozem...Zgadłaś...moje pisanie ma charakter jakby zwierzeń, ponieważ nie piszę na abstrakcyjny temat tylko to, co odbieram (czuję) w danej chwili...a to trudno obiektywnie komentować... A to, że nie ogarniasz, to chyba normalne, bo jak ogarnąć przeżycia poszczególnych ludzi, przecież każdy to samo odbiera na swój indywidualny sposób...trudno zajrzeć (przejrzeć) w serce drugiego człowieka... Sprawiłaś mi ogromną radość tym komentarzem. Jeszcze raz dziękuję. Pozdrawiam cieplutko. Krysia

raz dała się złapać i więcej się nie da (przynajmniej tak zakłada) sama dopisując pointę...nad wierszem; czy mazgai się? nie powiedziałabym...po prostu przeprowadza rozmowę wyjaśniającą...i tyle... dziękuję za wizytę i komentarz serdecznie pozdrawiam :) to skad taka konkluzja, ze nie da sie złapać bo brak ostrej pointy? rozumując na palcach (jak na liczmankach) - raz się złapanła i sie ancięła (sugeruje to jednak pewną ostrość haka, aż do rozdarcia trzewi) następnie mówi, zę już sie nie złapie bo... brak ostrej pointy, :| no wiec ja sie pytam, na co sie onegdaj złapała? i po co, skoro było miałko? a ja odpowiem, że ten wiersz to nie dramat i nie ma co rozdzierać szat, peelkę pewnie poniosła wyobraźnia i uwierzyła w czułe słówka (czyjeś), a potem po prostu ...rzekła "idź do diaska..." i jeszcze dodam... to nie o mnie :), a kobiety są różne... lekkie, latwe i przyjemne i te bardziej drażliwe a może bardziej ambitne...już sama nie wiem :) dziękuję za rozgryzanie "przymrużonego oka"... serdecznie pozdrawiam :-)

Spadłaś mi na ratunek z nieba! Jesteś prawdziwą kobietą :) i do tego masz poczucie humoru. Radość, że się podoba to moje, jak określił Mirek, babskie gadanie :):) Dziękuję Aniu. Serdecznie i ciepło :-) - Krysia

Aniu! :):):) Ściskam!

oj, ci mężczyźni..."babskie gadanie", toć przecie baba! jak ma gadać? :):):)

nie rozumiem, to chce się złapać na haczyk, czy nie? bo nie połknie z powodu braku haka,a najpierw mazgai sie, ze dała się złapać :| raz dała się złapać i więcej się nie da (przynajmniej tak zakłada) sama dopisując pointę...nad wierszem; czy mazgai się? nie powiedziałabym...po prostu przeprowadza rozmowę wyjaśniającą...i tyle... dziękuję za wizytę i komentarz serdecznie pozdrawiam :)

Nie powinieneś? Dlaczego? Jesteś jakiś tajemniczy ostatnio...ale skoro pięknie, to wypada tylko podziękować też pięknie :):) Serdecznie i ciepło Mirku :-)

hehe...tu na pewno chodzi o "brzydszą płeć"...masz takiego w swoim? A może masz niebieskie oczy? :):):) Nie, to nie możesz być Ty...za bardzo Cię lubię, żeby być zazdrosną :) Ściskam serdecznie!

No to masz przechlapane...współczuję szczerze, bo wiem, co znaczy praca z dziećmi cały rok. Na pocieszenie życzę najcudowniejszych snów i ściskam na dobranoc. Aha, jeszcze buźka :))))))))) Twoja bratnia dusza - Krysia

Mirku, nie przejmuj się zbytnio...to tak z przymrużeniem oka ;), chyba, że "Owy" się poczuje, to...dobrze mu tak :):):) a co tam... tak, masz rację, to nie jest wprost...ale nabieram wody w usta...i sza... dziękuję za wierność czytania :))) dobrej nocki

zauroczył mnie pan barwami strofek utkanych misternie z herbacianych róż i pierzastych astrów w bukiecie jesiennych wierszy zaczytana uwierzyłam w szczerość prostoty przyjacielskich uczuć naiwna jak dziecko do wczoraj gdy ujrzałam jak pan bez ceregieli uwodzi niebieskooką muzę spragnioną amorów więcej nie połknę wabika w pańskiej poezji brak ostrej pointy

Dziękuję za ciepły komentarz. Miło, że zajrzałaś :) Uściski!

Dziękuję Aniu! Przekażę peelowi Twój entuzjazm...jest taki uroczy (mam na mysli entuzjazm:):):) będziesz śledzić? o, to muszę się mieć na baczności :)) Uściski jeszcze mocniejsze niż Twoje :) Krysia

oooo...widzę metamorfozę...ciekawy zapis, niczym pointa (połowa serca), rzeczywiście warto by dopisać drugą połowę... połówka serca to jak rozdzielenie dwojga, którzy stanowili jedno...to na pewno boli, ale dopóki nie zgaśnie nadzieja, to wszystko jeszcze możliwe... życzę powodzenia cieplutko i wieczornie pozdrawiam :)

niepozorna kruszyna za linią horyzontu wielkodusznie wspiera mój niesforny los wymknął się z dłoni od lat bezradny tęskniłem wierząc dziecinnie że jeszcze kiedyś odnajdę przepadłe poczuję znajomy skurcz w zbolałym sercu ufnie sieje ziarnka skrapiając łzami ogrzewa potęgą lirycznych słów zalążek już kiełkuje między nami

Krysiu , a widzisz i po co mi takie wiersze piszesz dot. Twojej poezji, że mnie rozbraja i idąc śladami smutku pióro kreśli martwe litery. Teraz pewnie wiesz o co mi chodziło w komentarzu pod Twoim wierszem i przez Ciebie taka wene we mnie pulsuje i ładnie tak. Czy tak wygląda przyjażń? serdecznie i cieplutko 13 hehe... zalotnie brzmi ten komentarz :) jak widać pięknie się dostroiłeś i to wcale nie są "martwe litery" tylko wzruszająca liryka...uwierz, na taką poezję będzie zapotrzebowanie tak długo jak długo będą ludzie o wrażliwych sercach :) w imię przyjaźni napisz jeszcze coś, proszę :):) ech, "Tajemnico"! życzę weny i poetyckich skrzydeł... rozwiniętych :) serdeczności :) Krysia

przesłanie wcale nie do śmiechu, ale pointa mimo woli wywołała uśmiech...takie spojrzenie na rzeczywistość z poczuciem humoru... podobasie :) pozdrawiam serdecznie

Pablo, odbieram to jak spojrzenie wstecz po latach...jeszcze nie koniec, ale świadomość nieuchronnego kresu...to nie łódź była nietrwała, lecz czas zniszczył spoiwo... ech, zamyśliłam się...trochę mi szkoda, że "zimne plany", jednak wydaje mi się to określenie metaforyczne... pozdrawiam ciepło Pablo :)

nic nie powiem, bo nie potrafię ze wzruszenia...muszę nieco ochłonąć i dopiero wrócę.. opowiem jak żyje i żyła ciepło i serdecznie :) Krysia aha, jeszcze ta samotna kropka...bardzo wymowna...

dzięki i wzajemnie Elika :):):) buziaczki!