teresa943

tajemna siła przenika szeptem potrąca uśpioną strunę zadrżała subtelnie delikatna melodia cicho spływa wysyłając sygnały proszę dreszczem scałuj nieśmiałość obnażoną przykryj i rozżarz ogniem pod pledem pierzchnie skrępowanie

Marlett oraz Sosna, z pierwszej bym wycięła "skrytego"...skoro "we mgle", to nie widać... ale to tylko sugestia usadziła mnie wyobraźnia na brzegu jeziora we mgle wierzchołki tyczek rybackich stawiały przecinki na brzegach serdecznie i ciepło:):)

tak to mniej więcej czytam marzenia stają się nieważne codzienność w naszej obronie i nie mamy już innych życzeń prócz pragnienia by wspólny obiad przy stole i upragniony spokój nie stały się przekleństwem a samotność pokojem bez klamek pozbawiona godzin na odwiedziny moim zdaniem skoro w tytule jest "gdy", w treści już nie potrzeba... ale to tylko moja sugestia :) serdecznie pozdrawiam

Marlet, zastanowię się nad enterami, dziękuję serdecznie pozdrawiam :):)

O, Balbinko, miło, że Ci dopasował się do kawy :) dziękuję życzę udanego dnia :)

Fly Elika! Skoro tak odbierasz, to pewnie mamy podobne osobowości :), a wiesz, że lekiem, może nie "na całe zło", ale na "babski dołek" jest właśnie poezja...jej można wszystko wygarnąć, a nawet wybeczeć...pokornie chłonie jak gąbka żale, żaliki i niespełnienia, a potem wysycha słoność...i znów ok :) (swoją drogą szkoda, że "ona" tzn. poezja nie jest facetem:):),ale, ech, który byłby taki cierpliwy? dziękuję pozdrówki cieplutkie :):):)

miło Cię gościć i radość, że "pięknie" dziękuję slę z pozdrowieniami nieco pogody, gdyż mam dziś nadmiar :):)

trudno zaakceptować tak ze spokojem przeszkody na gorsze...zawsze rodzi się w sercu obronny sprzeciw...i próbujemy walczyć o zabierane światło...taka jest natura ludzka :) dziekuję Fly :) cieplutko pozdrawiam :-) Krysia

cóż ci napiszę gdy ściska osierocenie w opuszczonym bez pociech głusza i tylko ćma szukając światła tłucze ściany zawiłych refleksji w labiryncie bezsensu bieg przez płotki na samotnej bieżni niełatwo udawać że razem gdy osobno w twojej i mojej codzienności meta wciąż ginie we mgle opadam kapkami

nie oskarżam piżamy że zimno pod kołdrą skulona próbuje wymazać z pamięci naiwne że teraz już na pewno zakwitną nasze słoneczniki nawałnicą połamane konary starej lipy wiatr porwał dach w zakątku dumania zwisają bezradnie dzikie latorośle nie szukają wina lecz oparcia ciepłych ramion i krynicznych słów w czarce życia bez burz i wichrów pieszczoty słońca o zapachu róż twojej czułości pragnę na co dzień

Słony nastrój...słony toast - bardzo mi sie podoba przekaz, choć szkoda że taki smutny... ale dobrze pokazana chwila. Pozdrawiam ciplutko Krysiu - Tereso:) AnkaJ Aniu, w życie wpleciony jest także smutek, więc...taka chwila "przesolona" :) Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam Aniu :):) Krysia

To wiersz z siłą w tle. Ten bluszcz jest wieczny i wszystko oplecie... A "potargana marzeniami" jest piekne (rozwala mnie!!!), a potem Te krople...wbrew woli - piekny, smutny, bezsilność, ale ten bluszcz... bardzo dobrze wie jak drogą sobie znaleźć :) Ciepło i serdecznie Tereso. AnkaJ Aniu, jak Ty pięknie umiesz wyczytać to, co ukryte. A Twoje "rozwala mnie!!!" powaliło :) Dziękuję. Cieplutko i z życzeniami dobrej nocki :)

bywają takie chwile woda paruje powietrze zimne rzeźwi chmury raz ciemne niekiedy jasne wiatry północno wschodnie przelotne deszcze bywają bardzo mi się podoba Wasz wiersz :) serdecznie pozdrawiam

No, wiesz? Nie chciałam, byś "bleczała"... takie jest życie :) Dziękuję za słodkości ! Dobrej nocki Aniu :):):) Cieplutko

nie płaczę wystarczy że niebo od rana rozjątrzone leje strugi w mroku czekam stęskniona na próżno upiekłam sernik taki jak lubisz i zapaliłam świece na stole nakrycia dwa i kieliszki do wina moja twoja nasza nie wiem dlaczego krzesła nadal puste a cisza kroplami wznosi słony toast za przeszkody na drodze

Właśnie tak. Dobre chwile są bezcenne. Cieszę się, że "bardzo"... Dziękuję. Serdecznie i ciepło pozdrawiam :):)

Ja też myślę, że to nie byłoby rozsądne, ale rozumiem peelkę...ona po prostu rozważa, co robić, gdy te "bańki" takie nietrwałe :) im więcej ich pęka, tym bardziej boli... są pewne granice wytrzymałości na ból. Dziękuję Zbyszku. Miło, że zajrzałeś. Ciepło pozdrawiam :):)

Elika, Pablo świetnie radzi, wiem, tylko...właśnie "życie woła", a tu "kolejna bańka mydlana"...może już "enta", to i peelka ma chwile rozterek...nic dziwnego ;) dziękuję, Ty moja wierna Czytelniczko :) równie cieplutko Fly

Pablo, wszystko to prawda, mury Jerycha mogą runąć, gdy kapłani zadmą w trąby... a tak po ludzku też dobrze radzisz (...) niech nie zawraca niech poczeka aż inni do niej dołączą tylko czy...dołączą i jak długo jeszcze ma tak czekać na rozdrożu? w tym cały dylemat... ech, ta peelka...widocznie już traci cierpliwość :):) dziękuję Pablo serdecznie pozdrawiam :)

Tak Aniu, czas ani myśli się zatrzymać i nie obchodzi go, że coś tam "się ślimaczy"...warto czasami zastanowić się, czy resztę życia spędzić na "biernym czekaniu", czy może...ech... Dziękuję Aniu :):) Buźka!

właśnie, cierpliwością można wiele osiągnąć, choć tu "ona" ma głębszy sens, dziękuję za wizytę, zastanowienie i plusa :) serdecznie pozdrawiam

Aniu, Pablo mądrze prawi, nigdy nie jest tak dobrze, żeby nie mogłoby być lepiej; po to jest warsztat, by sobie wzajemnie pomagać, tu naprawdę można wiele się nauczyć; mówię to z własnego doświadczenia; żebyś wiedziała, ile razy "miksowano" moje wiersze, słuchałam rad (bardziej doświadczonych poetów) i dziś tego nie żałuję, a wręcz jestem wdzięczna. Serdecznie pozdrawiam :):)

Aniu, skojarzyło misie..."jedni drugich ciężary noście", więc pędzę pocieszyć i choć odrobinę ulżyć :) chodź piach przemyję zaraz ulży popatrz jaśniejące niebo zapowiada na jutro dobrą pogodę uśmiechnij się serdecznie pozdrawiam :):)

Czy ja wiem skąd? Dużo przeżyłam...tak, może nawet ciut za dużo jak na swoje lata :), więc piszę to, co znam i czuję :) ot i tyle :) Ale Twój zachwyt Aniu, to zawsze nowy bodziec do pisania. Dziękuję! Buziaki!!! Krysia

jak wytrwać gdy wciąż pod wiatr moje teraz niedawno na wyciągnięcie dłoni a już za murem na próżno czekam jak bluszcz bez oparcia potargana marzeniami pękła kolejna mydlana bańka utwierdzając niepewność kruchej nadziei ile jeszcze kalendarz unieważni kartek ile kropel wytoczy żal wbrew woli może czas zaprzestać oczekiwania na rozstajach zawrócić i pójść dalej drogą bez ciebie