moim zdaniem, nie znajdzie się tu konkretnego i właściwego punktu odniesienia.
Na tym polega właśnie geniusz Boga, że tego punku nie ma, bo zarówno czas przed,
jak i po stworzeniu jest Jego domeną. Można powiedzieć, że to absolut, nie podlegający
jakimkolwiek porównaniom, zwłaszcza w "ludzkim" pojmowaniu zagadnienia.
No, chyba że zwrócimy się bardziej w naukową stronę, wtedy może i wybrnąć będzie łatwiej.
Podejrzewam jednak, że Tobie chyba nie o to chodzi, ale myślę, że się nie da,
jeśli chociaż trochę Einsteina nie wplecie się w tą historię. :)
"Bez-wielkość Nirwany"? Co oznacza bez-wielkość? A może względność Nirwany?
Trudny temat, ale bardziej ludzkowymiarowy. Względność ludzkiego pojmowania, najogólniej mówiąc,
jest wprost proporcjonalna do poziomu osiąganej nirwany. W grę wchodzi zbyt wiele czynników,
żeby je tu wymieniać. Zwłaszcza, że często te czynniki jeśli chodzi o strefę religijną, miewają znamiona grzechu.
Podobnie bywa ze skalą wartości. To wartość zależna od wielu czynników np. wrażliwości.
To czym jest "bez-wielkość"? Czytelnik może się tylko domyślać.
Próba nakłonienia Boga do wejścia W "nie tego siebie" zdaje się być zarówno irracjonalna jak i naiwna
(bo może przecież wszystko). To zbyt ludzkie, bo On przecież nie musi tego robić.
Przyoblekanie Boga w istotę (no właśnie, a dlaczego w "istotę", a nie wymiar, pojęcie?) mniej doskonałą, aby zrozumieć więcej, jest właśnie tą naiwnością z jaką człowiek
postrzega rzeczy niezrozumiałe, o innym, na ludzki umysł wymiarze.