Rachel_Grass

chciałabym, żeby mi zadedykowano taki wiersz. (myślę, że to wystarczający miernik satysfakcji po przeczytaniu ;))

gratulacje, gratulacje! :)

ale te kropki, chyba bym w inne miejsca poupychała ;)

mam to, o co marudziłam - lirykę plus wrażenie celowości zabiegów. cholernie podoba mi się przejście z pierwszej do drugiej strofki, stawia czytelnika na baczność, zmusza do skupienia i wprowadza ciekawy element dziury w narracji. w podmiotowości, przepraszam ;) O-Bóg też je dobry, no. i uproszczona definicja. i w ogóle.

dzięki, amerrozzo, za odpowiedź. wzajemnie, jeśli chodzi o - miło się czytało ;))

dzięki Wam, idę się nad sobą i tym wierszem zastanowić.

Bzdura totalna. Krystian, a jakie są kryteria?

ja powiedziałabym to inaczej: kiedyś naprawdę mieszkali tu ludzie. dziś ruina, strach, butonierka, strach, butonierka, ruina w świetle przybyłym z gór. mówisz, że na pewno zdążymy wybrać się dokądś razem - gdzieś, gdzie nie ma tych wielkich motyli, co siadają na oczach zmarłych jak dęby, przez które na drodze powstają zaćmienia słońca - to będzie dobre miejsce. Santa Maria, módl się za nami rozgrzeszonymi w grudniu, gdy mamy środek lata, a my zakopujemy butonierkę zbyt głęboko. jakbyśmy naprawdę nie chcieli słyszeć w nocy, że dym szumi zamiast potajemnie, boso przebywanych podwórek.

no, czuć flow ;) szczególnie w kursywie siedzi. ale żebym się zachwyciła po granice zachwytu, to niet.

psie oczy nie, nie, nie! okropny obraz wytwarza w wyobraźni, zaiste. poza tym - ciekawie ujęty temat.

wymagający w stosunku do tekstu cytat i nie udało się podołać, podjąć myśli albo chociaż oprzeć się na niej. zupełnie nie sprzęgły się ze sobą jakościowo, nie przecięły. tym bardziej, że Różewicz na wejściu jest tak wyczerpujący intelektualnie, nasuwa krótką refleksją na temat spadania tyle skojarzeń, że człowiek się całkowicie pogrąża we własnych przemyśleniach i traci ochotę na część dalszą, którym jest, w tym wypadku, wiersz Baby ;)

nawet potrafię przełknąć bez większego narzekania.

niektóre obrazy drażnią nachalną hmm, brutalnością, ale w znaczeniu bardziej odczuciowym, niż naprawdę wykadrowanym. budzenie ze wszystkiego + obóz konstelacyjny natomiast daje do myślenia. bardzo dobry w moim odczuciu utwór.

właśnie klimatu nie mam, zbyt niewiele plastyki obrazu, za to przydużo treści stricte moralnych ;)

dobra, tylko się podoba i nic więcej dodać mi się nie chce ;)

u mnie odwrotnie - partnerstwo przeszło, choć nie gładko, w przyjaźń. z tym, że nie powiedziałabym, że w takim razie zeszliśmy na coś mniej poważnego, wręcz odwrotnie. stwierdziliśmy, jak mówi vacker, że szkoda byłoby marnować tak piękny przykład braku konfliktu interesów, ktoś taki może się nieprędko trafić. i tak trwamy, nie wykluczając metamorfoz kontaktów. je dobrze, bo nie potrafimy się już solidnie na sobie zawieść - z konkretnej i wiadomej nam przyczyny. polecam.

aaa! ja tu wrócę jeszcze :D

zatęskniłam za Twoimi rymami, tyle powiem ;)

Łał!!!!!!!!!! no, to teraz, Panie Krzywak, ma Pan, kolokwialnie ujmując, przechlap. bo się Pan Adamowi spodobał :D

Adam, nie przesadzaj aby z tą wiosną :P

nie chcę Cię martwić, ale nóg to Ty tam nie umieściłeś. wyślij mi na maila :D

i jeszcze Adama. Adama obok House'a MD, Tomasza obok Froda, a Patryka obok Aragorna :P

niech nie psioczy, tylko pokarze swoje zdjontko :P myślę, że w miarę reprezentatywne :D http: //img185.imageshack.us/img185/2200/img8049.jpg Patryk, Tomasz, ależ z Was ładne chłopaki. idę drukować :D

nie rozumiem, po co tworzyć banalny pomiot liryczny i śmieszyć nim, miast wzruszać. rzemieślnictwa trochę, hebelek jakiś, wyczucia dajcie!

jak docenić szczęście? ciemna strona sexu, ciemna strona mocy. operacja na żywych wartościach ;) plotka, pustka o temperaturze wyższej niż -273,15 K. mimo wszystko. tak sobie rozpracowuję.