Andrzej Ludwiczak

wybaczysz? proszę! :))) pozdrawiam. wybaczę, i niespokojną tęsknotę też wybaczę. pozdrawiam Dziękuję.

wybaczysz? proszę! :))) pozdrawiam.

I nie płakałbyś, że już nigdy ich nie dotkniesz? Że już nigdy nie będziesz czuł żadnego doznania związanego z ciałem: dotyku, zapachu, smaku, ciepła, zimna?... I że nikt Cię nie tu postrzega? Ja bym się zapłakiwała przez całą wieczność rozdzierającej tęsknoty. Zdecydowanie wolę nie pamiętać, czym tu byłam i w jaki sposób, i niczego nie postrzegać podobnie jak istota ludzka. Ale być może po prostu jestem zbyt bardzo przywiązana do życia - może mi to przejdzie po śmierci i będę mogła spokojnie patrzeć na ból najbliższej mi osoby oraz na wszystko, czego dotykałam, przytulałam, kochałam, słuchałam, co było istotą mojego jestestwa... Nie, na pewno tak nie będzie. Nie chcę żadnego półludzkiego życia po życiu, żadnego bycia niewidzialną. Albo z ciałem i w tym samym świecie, i z tymi samymi bliskimi, albo wcale. Zdecydowanie i stanowczo. Pozdrawiam Cię serdecznie. Patrzysz na sprawę bardzo praktycznie, żeby nie powiedzieć organoleptycznie. Nie mniej koncepcja życia po życiu ma wyjątkowa zaletę - możemy się tam spotkać i już zawsze ( tym razem, słowo "zawsze" ma sens) być razem. Choć, przyznam, mogłoby to być trochę uciążliwe. :))) Pozdrawiam

Zajmijmy się więc wyboldowanymi fragmentami. Jak wiesz, możliwe jest uzyskanie z naszych popiołów przy pomocy technicznych sztuczek ( wys. temperatury i bardzo wys. ciśnienia ) - diamentu. Kamień jest maleńki, ułamek karata ale przyznasz, że jest wyjątkowy. A zatem możemy być biżuterią, ozdobą i iskrzyć niepokojąco. W pewnym sensie stajemy się światłem. :))) Założę się, że nie pomyślałaś o tym czytając pierwszą zwrotkę. Prościej i zwyczajniej tego powiedzieć nie umiem. "Promień" w drugiej zwrotce to prosta kontynuacja z pierwszej - drobina światła i dzieci śpiące w białej pościeli. Przyznaję, zbudowana metafora jest nie do odczytania, ale pisałem tę zwrotkę bardziej dla siebie niż dla czytelnika, któremu podałem obraz ośnieżonych drzew. Trzecia zwrotka to prosta wyliczanka, z odrobiną poezji w wersach pierwszych, ale jak już pisałem Panu Białemu, miała być do zanucenia i zatoczyć koło - odnieś się do osoby z wersu pierwszego. Te "punkty odniesienia" każdy może mieć inne, swoje własne - bez wysiłku włożonego w zrozumienie autora, wstaw to, co dla Ciebie ma znaczenie, o ile temat dzieła przemawia do Ciebie i identyfikujesz się z nim. :)) Aby przekaz był autentyczny w tak niezwykłej sytuacji w jakiej znalazł się peel, posługiwać się należy najprostszymi odniesieniami bez skomplikowanych metafor, które budziły by nieufność czytelnika. Sama bowiem okoliczność, w którą wplątał autor bohatera, jest dostatecznie niepojęta... a dobre artystycznie napięcia budujemy na kontraście.:))) Pozdrawiamserdecznieszystkiegodobregownowymroku!

Dziękuję. Twoja opinia oznacza dla mnie, że warto było napisać ten wierszyk. Pozdrawiam.

Ckliwy? Być może. Ale melodię ma i tu zgoda.Założeniem była melorecytacja przy akompaniamencie gitary a ostatnią zwrotkę można zaśpiewać, to już piosenka. Pozdrawiam.

Jeszcze nie łapię, co to: kamary. Resztę już jarzę, zwłaszcza sens wiersza. Dzięki. :-))) jakie kamary, jakie kamary?... napisałem "kamory", "kamory" - wielkie kamienie - przesłanie proste:)))) wszystkie najlepszego w NR.

Kurcze, jestem! :)))) kolejny osobisty tekst, szkoda, że nie do mnie to wołanie. ale cóż, takie czasy... do wiersza: słaby, niestety. pozdrawiam.

to osobisty tekst: dziś zniszczyli marzenia więc pragnę tylko być sobą Dla równowagi - proszę skierować do siebie samej pytanie: czy dokonywałam dobrych wyborów? Zacznijmy od siebie! Bycie sobą, to klucz do równowagi, a nawet do uniesień, jak w wierszu. do wiersza: słaby. pozdrawiam

Obiecałem to sobie: nigdy nie przejdę obojętnie obok wezbranej piersi. Kiedyś przechodziłem, to był błąd, niewybaczalny! Szkoda, że Cię nie ma, chociaż w kruszynie chleba, chociaż w opłatku białym Ładne otwarcie, jak modlitwa ale trzeba nad nim, jak i nad resztą, mocno popracować! pozdrawiam

Kolega ma czuć słowo, którego używa w wierszu, bacząc nie tylko na reguły ale na skojarzenia. Poezja - połączenia pomiędzy słowami - to moja definicja. Prosta, nieprawdaż? Fraza: anioł wcielony kobieta, anioł wcielony - kobieta, anioł wcielony... kobieta; jest poprawna, ba, jest dynamiczna, bo ma rytm, który ginie natychmiast we frazie - anioł wcielony mężczyzna, pomijając fakt, że jest to zdanie nieprawdziwe, a nieprawdy w poezji używać nie należy.("Choć na upartego da się wszystko"). Napisałem trzy wersje, każdą z nich można przeczytać inaczej, każdej można nadać inne zabarwianie emocjonalne zależne od interpretacji tego, co napisano nad i pod frazą.:))) Dla tego będę się upierał, że fraza " by anioł wcielony, wstąpił w ciało kobiety" jest masłem maślanym! I moje skojarzenie z ciężarnym aniołem jest, przyznaję, złośliwe, trochę naciągane ale ma uwypuklić problem. Podobnie z kroczeniem równym krokiem. A jakie jakie ma być? Pytam sam siebie. Dialog wewnętrzny zawsze był moją mocną stroną. Jestem złośliwcem! Pozdrawiam serdecznie, wszystkiego najlepszego w NR. :)))

Messa nie w humorze. Pokazałeś Jacku ciekawy obszar rzeczywistości, nazywanej wirtualną, czy słusznie? Np wiary nie nazywamy wirtualną, albo miłosci nie spełnionej, czy marzenia. Ech tam, wirtualności jest chyba więcej niż rzeczywistości. Pozdrawiam rzeczywiście wirtualnie. o, to, to... zaczyna się zlewać, co przewidział A. Turing, tylko jeszcze szybsze procesory i takie tam ... do wiersza: pozdrawiam noworoczne, życząc weny i dobrego humoru, oraz zdrówka - ono jakieś mało wirtualne i nieodporne na wirusy, robaki i inne... takie tam. zdrówko to nie matriks, niestety!

Witam. Dzięki za przeczytanie i komentarz. Błędy i wypaczenia ? - nie zgadzam się. Co do: „" wcielenie" równie bliskie ocieleniu” – jako ścisłowiec (głównie) jestem dobry z logiki, ale tej tu dostrzec nie mogę. Dzięki za improwizację, ale dla mnie nie jest to oczyszczenie wiersza tylko jego karykatura. Bez urazy, ale nie podoba mi się ta wersja. Poza tym nie przepadam za trendem, że wiersz powinien być zlepkiem wyrazów, bez zaimków, bez interpunkcji itd. Bo to podobno jest odkrywcze. Oczywiście wiersz powinien skłaniać do refleksji, ale powinien być też zrozumiały. Jest dla mnie oczywiste, że każde pokolenie tworzy własny styl i to jest dobre. Nie znaczy to jednak, że to jedyna droga do celu. Nigdy nie ulegam modzie (ślepo). Choć interesuję się poezją od około 30 lat. A ten wiersz ma być zabawną formą przedstawienia rzeczywistości. Nie chodzi o to, że mam „sny o potędze”. Bo nieraz korzystam z uwag. Ale mam też swoje zdanie. Poza tym, ten wiersz (m.in.) był już prezentowany na innych portalach, a także publicznie na wieczorku poetyckim (akademickim) i był bardzo dobrze odebrany. Dlatego bronię swojej wersji. Niemniej jednak bardzo dziękuję za poświęcony czas i opinię. Szanuję fakt własnego zdania. Pozdrawiam serdecznie. Widzę, że kolega związał się był z dziełem nadzwyczajnie, cóż bywa. Lekarstwa na to nima! Ale wracając do tekstu, cytuję: By anioł wcielony Wstąpił w ciało kobiety Zajmijmy się aniołem; czy anioł może być wcielony, czy raczej... ktoś lub coś jest wcieleniem anioła ( jakim on, ten anioł, by nie był)? W tym kontekście, użytym przez autora, "anioł wcielony" jest piekielnie blisko ocielenia. Fraza winna wyglądać tak: By anioł zstąpił ( np. )z nieba i wcielił się w ciało kobiety ... ale wówczas cały wiersz przebudować trzeba, niestety. pisanie wierszy to ciężka praca czasem się opłaca czasem nie, ole! czas zakończyć ścinam puentą: to ja jestem Podbipiętą. :)))))))) p s dla wyjaśnienia - almare=andrzej ludwiczak. korzystam z dwóch komputerów, czasem z trzech.:))))

a gdyby tak: "ryżówka wyborczej" - pejsakówka?:))))))))))))))) fajny kawałek, pozdrawiam.

zapomniałeś dodać np., że nie płacą 22% VAT przy kupnie nowego auteczka, jak również przy nabyciu nowego mieszkanka... ech, socjalizm - łaza się w oku kręci. a najpiękniejsze, to biurokracja, którą z entuzjazmem tworzą. z ostatniej chwili: wszystkie urządzenia w firmach wyposażone lub mogące korzystać z baterii, muszą zostać opisane skatalogowane.., wszystkie! ile roboty dla be-ha-pe :))) w całej Europie, ile roboty dla głupoty.

nie przepraszaj, użyłeś słów właściwych! :))

wiesz, autorze, czytam kolejny raz i wiersz podoba się coraz bardziej. pamięci nie da się zasłonić ot tak...nie chcesz, słaniasz się, mdlejesz prawie, a pamięć powraca. pytanie: czym zasłonić stado słoni? może kacem...no nie wiem, bolesne jak słoń nadepnie, słaniając się od wspomnień. ech, te kobiety!

to wiem, że był inny, czytałem Twój wiersz. proponowalem chwilę zastanowienia nad tekstem. warto to robić. pozdrawiam

a ja, lubię się pomylić cóż waży art np. deco wobec dużej sztuki biustu na wagę biorąc - zero pamiętajcie młodzi, chodzi oto: każdą uroczą sytuację tet a tet wykorzystać trzeba na toto, ole! mam pytanie do autora: kto trzasnął drzwiami? jeśli peel - to gburem jest i Gałczyńskiego musi powtórzyć.

rozmarzyłem się, dzięki autorko. lubię jak kobieta cierpi, ole!:)))

pełna zgoda. komuniści poszli o krok dalej, odebrali społeczeństwom możliwość samoorganizacji, usiłując planować i organizować wszystko, co w efekcie prowadzi np. do biedy. kościół( hierachowie - ideolodzy) tak daleko nie poszedł, choć ma w swym gronie wyznawców socjalizmu i to zagorzałych.obie strony uwielbiają celebrować swą "wielkość " zasłaniając się służeniu ideii. :))

Ależ, są czym innym, lepszym wyalienowanym bytem, żyjącym z naszej kasy! :))) Tak, właśnie, Konfucjiusz miał rację! :)) Problem w tym, że Konfucjusz nie znał demokracji - w niej, elit z nieba nie uświadczysz!

zebra żebrze o ogonek a poeta ma zły dzionek i ogonki zjada z masłem - co, krowy z zebrą pasłem? :))

czekałem na Twój wiersz i proszę, oto jest - dobra robota. wiersz, tak jak się spodziewałem, dopracowany; nie mam żadnych pomysłów na jakiegolwiek zmiany, nie są potrzebne. proszę o następne dzieła. pozdrawiam.

Adamie gratulacje!