Jack.M

To jest nas dwóch....."siwych".

porywisty wiatr szadzią pokryte drzewa parkowe świerki

I jakoś tak świątecznie się nam zrobiło----prawda!

Sicut ic caelo, et in terra.:-)

No tak--- od czego są znajomi. Dzięki Leszku. Ale mam jeszcze innego "pomysła", wrócę do pierwszej myśli.A choćby dlatego nie "zaśnieżonej", lecz "śniegiem białej", że "śniegiem biała" jakby bardziej zwraca uwagę czytelnika na te własnie cechę, która zdaje się być przez właśnie takie użycie określeń bardziej dostrzegalną i podkreśloną przez autora.

grudniowy spacer na śniegiem białej drodze ślady donikąd Pod wpływem Bleblin zmieniłem i zostawiłem jedną wersję.

Prawda Jacku, haiku to refleksja, zaduma nad ulotną chwilą. Nie chcesz nie trzymaj się zasad, ja na pewno nie powiem złego słowa jeśli to co piszesz będzie tylko refleksją a nie ''haiku''.

Ogród warzywny Dojrzewają melony Skropione błotem To taki mały żarcik w "formie" haiku.

Jacku co on chciał powiedzieć???? Pewnie nam wyjaśni jak zabładzi tu raz jeszcze. A ja żeby było miło Twojemu haiku zostawię mu tu towarzystwo. słońce tak wysoko pali perłowe wnętrze pustej już muszli mała stokrotka pomiędzy dniem i nocą słońcem zakwita

Leszku--ale w Bieszczadach są jeszcze piękniejsze widoki prawda???? Po co te pytajniki hahahah.

na starej rynnie wiszą lodowe sople, szklane feng sui

Masz rację Leszku naciągnąłem lekko, ale u mnie jeszcze ma liście , schowany w takim odludnym zakątku starego parku. Ale zmienimy pierwszy wers.

czerwony listek zakładka starej książki zgubił się w parku

śniegowe płatki migoczą kolorami w świetle księżyca

wrony na śniegu strzałkami znaczą drogę ot, kromka chleba

krwistoczerwony klon zbielał jednostronnie śniegowa zamieć