avals

Jasne. Dzięki.

Nie śmiem jako laik krytykować formy, jednak mam wrażenie, że trochę Cię poniosło (bez złośliwości). Dramatyzm jest, napięcie jest, ale przytłacza wielość metafor. Zwłaszcza w zestawieniu z formą puenty. Pozdrawiam.

Justius Kroom napisał : ps. Wywal te kropki w tytule i na końcu wiersza Z kropką w tytule nie umiem sobie poradzić. Nie wyświetla mi się w edytorze?!

Szata graficzna trochę się "posypała", podczas przesyłania na forum. Jednak rozsypanka w ogóle była zamierzona. Jak rozsypane były myśli w tamtym momencie. Ale dzięki za uwagę. Tak lepiej? Cieszy pozytywny odbiór. Bałam się, że to blamaż. Do miłego.

Dzięki za dobre słowo. Co do kropek - zgadzam się, nie pasują. Jednak, wstyd się przyznać, macie trochę zawiłą (jak dla mnie) obsługę tego forum i nie umiem wprowadzić poprawek. Zaś sentymentalizm, czasem po prostu dopada człowieka. Mam nadzieję, że nie na zawsze. Pozdrawiam.

Pod półprzymkniętymi powiekami migocą ogniki światła Myśli jak nici babiego lata unoszone wiatrem lecą swobodne, by za chwilę przylgnąć do czegoś co dawno, wczoraj, gdzieś, z kimś... Leniwie unoszę dłoń do smugi, w której wiruje wspomnienie z dzieciństwa i Twój uśmiech Za oknem ludzie się spieszą

Dość infantylny, choć zgadzam się z poprzednikami, że zyskałby po okrojeniu nadmiaru słów i zastosowaniu pierwszej osoby. Nadmiar metafor bywa zabójczy.