amandalea

mając pana tęsknić do rana czyżby pan ów tylko spać mógł ;)

latka latkami a wiekowi się nie damy ;)

a ja myślałam że to peelka lata ;)

trzymać się nie dają z inną dłonią zabawiając ;)

dłonie do błądzenia skore od pomocy ciężko chore

biegnę przed siebie już lata całe szukając oczu co mrok rozjaśnią lecz mimo wszystko nie ma co szaleć i lecieć dalej nie wiedząc dokąd pewnie by trzeba usiąść w spokoju wziąć pod rozwagę problemów kilka słońce na twarzy zmęczonej poczuć i zdecydować jak chcę przemijać co tak naprawdę dla mnie się liczy ciepło uśmiechu w czyichś ramionach czy warto tęsknić dla jednej chwili czyli też lepiej cnotliwą skonać może się rzucić w wir prac społecznych lub krzyżem leżeć w zimnym kościele patrząc ze zgrozą jak ktoś tam grzeszy jednak natury jestem zbyt chwiejnej wspomnienie pieszczot budzi pragnienie bez wątpliwości wiem o czym marzę tu zastrzeżenia odsuwam wszelkie nie potrzebuję już żadnych zaklęć 05.03.06r.

wszystko ma swoją kolejność jesteś na końcu te dłonie są już zajęte

Stasiu miło czytać Twoje słowa :) nawet nie wiesz jak bardzo miło :)...pozdrawiam serdecznie i...dziękuję :))

Nie Stefanie jedynie wiem gdzie moje miejsce....

Ewo jedynie tu czuję się dobrze...w piaskownicy :), to moje miejsce ;)...nie jestem początkująca ani tym bardziej współczesna, a i nic nie zamierzam w wierszu zmieniać więc jest to jedyny dział odpowiedni dla mnie :))...dziekuję i cieszę się,że wierszyk przypadł Ci do gustu :)

O ile mi wiadomo Jacku, to nie wystarczy....pozdrawiam Lidia

próbuję zebrać rozbiegane myśli słońca promieniem rozjaśnić oblicze chciałabym bardzo szczęścia łyczek wyśnić w twoich ramionach spokojnie posiwieć spojrzeć na wiosny sukienkę zieloną w wiśniowym sadzie zatańczyć radośnie nie dumać więcej co z sobą mam począć zmęczoną głowę spokojnie znów podnieść z uśmiechem lato powitać szalone dywanem marzeń wznieść się pod obłoki po wspólnym marszu usiąść nad potokiem długie rozmowy w nieskończoność toczyć pośród kolorów dłoń w dłoni wędrować z czułością patrząc na siateczkę zmarszczek od nowa poznać co to jest beztroska zapominając dni noce bezradne a kiedy szyby zakwitną od mrozu bardzo banalnie zapłonie kominek ty swoją bliskość pozwolisz mi poczuć i tak zwyczajnie życie nam przeminie 03.03.06r.

o kurde jak pięknie i jak długo o miłości do tej jednej jedynej...tylko tak myślę..."znalazłem żonę" ;) to chyba nie swoją :DDD

ach jak pięknie i górnolotnie :) każda panna taki wiersz dostać by chciała ;)

o kurde zatkało mnie...toż to cudo....tyle uczuć i emocji i jakie metafory ;) jej no nic tylko pozazdrościć umiejętnosci wyrażania uczuć :)

no i racja co taka jedna z druga będzie Ci po talerzu się szlajała ;)...a w mordę i nożem upss....przesadziłam chyba zdziebko :D....bomba wiersz taki euforyczny ;)

Widać głowa jest zbyt mała albo rozum jakiś krótki czyżby pił za dużo wódki i została tylko chała? ;)

sapał ciągle ten za duży mały w palce wpił się srodze idą razem aż się kurzy przecierając ścieżki modzie ;)

dziadek jeden dwa sandały obuć nogi dziadka miały wziął też dziadek trzecią nóżkę myśli sobie miedzą pójdę jak pomyślał tak uczynił chociaż włos na głowie siwy pokuśtykał polną drogą dokąd oczy go poniosą ;)

bo gdy z flaszką idzie fraszka spać już może pójść igraszka a na kaca moi mili lepiej byście dziś nie pili bo gdy żona ciebie zrani no a życie jest do bani to w kraj baśni wyruszajcie wszak marzenia nadal macie ;)

znając gusty kulinarne jakże łatwo zwabić kota więc małżonki gospodarne warzą zupki niczym pszczoła ;))

najbardziej trzecia część :) choć całości nie można odmówić niczego ;)...trochę rozgadany, a jednak trzymający się "kupy" ;)...tak...dobry wiersz :)

a ja powtórzę...miodzio i dodam jeszcze luksio ;)...jakże różne rymowanie porównując Twój wiersz Leszku z wierszami Messy :)) ale u każdego z Was znajduję coś ;) co powoduje,że wracam do waszych utworów i czytam i szukam następnych :))

:) refleksyjnie i dobrze...lubię Twoje pisanie Messalinie ;)

Bardzo podoba mi się "dusza światła" jak i cały wiersz utrzymany w dość amazońskim klimacie :)))) pozdrawiam Lidia