Keliope pieśń wyborna wobec poezji morfiny
"nic tu po mnie, nić po tobie"
nowa poezja świata odwróconego pomniejszonego rzeczywistego
rzeczywiście zupełnie zapełnionego zapełnieniem
miedz obsiadają urodziwe kurwy, kasztany
spadają na drzewo co obsiaduje gwiazdy niby ptactwo żarłoczne
keliope jest tutaj skorupką szafy, ty jesteś czytelnym partyzantem
my jesteśmy skałami judowymi kopalni Wujek, wszyscy są kimś wobec poezji
żują gumy, żują żaby, rzekną bez ustanku niby rozłożeni na miedzy międzygwiezdnej
pośród weny wenerycznej, wrodzonej wraz z rozwojem głuchego krzyku