bazyl_prost

to nie o truciu tylko o dekompozycji

byle nie za długa bo to byłby szal

przestrach nie jedno ma imię ten jest zbyt duży

poeta wyszedł ze swoich szuwarów pije znane piwo ktoś krzyczy nostrabaga

ja nie wiem kiedy wy synki planujcie naród skory do bójki żałujcie

tylko się nie przekręć czyli nie popadnij w mroczność serca

by czuć istotą czułości wiersz wierny ból nie dla miłosci

tyle już czasu umieram z bólu od dziecka łaknąc czułości a ta znana dama kręci horrory do mdłości

o drewno bracia gałęzie stropy

zielono skacze mistyczne spojrzenie higieniczna

wchodzę w to,jeśli to nie żart choć zmieniłbym kolory kart

a ja mu mówię, że prostokątna i przepraszam za wzmiankę

ten taniec był konieczny zamienił się w beztroskę chmurę rozwiała sama tańczyła z nim do rana

pijmy kawę

o niebo lepiej

dźwięki gdy kapią bezwolnie łączą się w krople spokojnie słonecznik kwitnie bez rymu Blake łamie głowę czymu

należę tylko do kontinuum które mnie zna muszla ślimaka określa czasoprzestrzeń kwiaty śpiewają moje nastroje zwierzęta je ze mną dzielą tony unoszą się w tęczę kontrast sierpa przypomina o tobie niebo planet i więcej światów pogrąża me spojrzenie bez niego zgasł bym i mrugam mój kot też czasem mruga bajka będzie długa kończy się na szaruga jak dotąd earl grey inspiruje może ktoś skosztuje artyzm mnie rymuje kot sobie rapuje bydlęta klękają no i dorastają wrażeń nazbyt mało by się układało

pióropusze ostów zamienię w mikołajki rezerwa

który pokłócił się z fotografem ale pogodzą się latem i już będą jak z bratem

to pewnie kynolog rzeźbiarz

tak snuje się imię niejedno i grzecznie niby Nina jaka to wielka rodzina

a adolf mówi i to jaka

nie robią się krosty

tak podobne w odbiorze

tak latająca bo tą ropę to trudno domyć