Krzysztof

walczę duszą chodzę po skraju bezdny wołam w nieskończoność żeby ją osiągnąć chociażby podejść bliżej to tylko po to wołam w nieskończoność tak i cichym szeptem ona odpowiada szukam nadziei na inny świat i sens co niesie nowe jutro szukam nad przepaścią chwil zerwanych aż może w jednej z nich bólem się poczuję i pojmę że życie miało sens po sobie samo czekam na skraju nadal wołam w nieskończoność i cichym szeptem ona odpowiada wiem że tylko lecąc w dół za każdą chwilą zrozumieć zmogę jak ważne było to co teraz nie doceniam że walczę o nic stojąc tu na skraju bezdny i cichym szeptem ona odpowiada i woła także w nieskończoność i tylko tu rozumiem teraz jak ważne było wszystko to co dusza z wiarą czynić pobudzała już teraz wiem mogę się zatrzymać to ona woła we mnie moim echem ta bezgraniczna którą walczę tak ta która pobudzała

jestem ciekaw.. jaka w nasze czasy musi być liryka miłosna, a także erotyki, ody, inne wiersze skierowane do odmiennej płci? co myślicie? czego oczekujecie od tego rodzaju poezji? powstaje wrażenie, że wymagania do niej są najwyższe, to więc jakie cechy muszą ją odzwierciedlać? z zaciekawieniem Krzyś :)

zawsze można nauczyć się pisać erotyki, ale dla tego nie obowiązkowo naśladować kogoś, czasem wystarczy poprostu czuć :)

temat nie jest w moim guście, ale wykonanie bardzo mi się podoba =) niskie ukłony i pozdrawiam ciepło :) Krzyś

dziękuję wszystkim, kto przyłożył się do naprawy wiersza w Warsztacie :) pozdrawiam ciepło i serdecznie

mówisz za tobą jest morze a za tobą ocean uśmiech mój fale porusza błękit przestworza spojrzenie rościela w polocie raduje się dusza cera i zapach zapach i włosy i słowa zawarte w umowie wrażliwie spojrzę otulę głosem dłońmi zegrzeję twe dłonie pół doby jak chwila a życie jak wieczność czas mój umiesz zatrzymać radość nasza i czułość bezpieczna w sercu nigdy nie minie

wcale nikogo nie chcę podrywać, wiersze pisane są już z istniejących przeżyć, co czuję, to piszę :). a jeśli już nabierasz się odwagi mówić o rozwoju, co moim zdaniem jest pytaniem raczej filozoficznym, lub nawet problemem poglądu, to możemy dyskutować o tym. chętnie czegoś się od ciebie nauczę, może nareszcie zobaczę perspektywę i kierunek, którędy muszę się rozwijać. widzę, że złości cię mój utwór, ale nie mogę jakoś bardziej konstruktywniej odezwać się na twój komentarz, bo do końca nie rozumiem, co masz na myśli. gdybyś uzasadniła swój komentarz przykładem, w którym wystąpiłyby trzy wiersze o uczuciach, gdzie jeden byłby najgorszy, drugi średni, a trzeci najlepszy, i żeby wytłumaczyłabyś mi dlaczego jeden jest lepszy drugiego, to byłbym bezgranicznie wdzięczny. tu na forum nie oczękuję nic więcej, jak tylko nauczyć się pisać lepiej, dlatego jestem otwarty na dowolne propozycje. bieda tylko, że tak mało tych propozycji postępuje.. spokojnej nocy i miłych snów Krzyś :) chodzi mi o wiersze, są zbyt proste, tzn. ich wymowa, ale myślę że tobie nie są potrzebne rady, gdyż to co piszesz jest zawsze dobrze przyjmowane już tym bardziej nie w mojej dziedzinie jest mówić tobie o rozwoju, ale wiersze mogłyby być mniej szablonowe poza tym wielu rzeczy z tego co mówisz nie rozumiem ale to jedno na pewno - najgorszy to ten co ma najmniejszy wkład oryginalności a najwięcej banałów wszystkiego dobrego rozumiesz, ważna jest uwaga każdego, bo jeśli publikuję, to staram się dla wszystkich. Tym bardziej twoja uwaga może być bardzo potrzebna na danym etapie rozwoju. Trudno rozwijać się, kiedy żyjesz pogrążony w inną kulturę, daleko wogóle od świata literatury i poezji, ale to pomniejsza chęci coś pisać i pisać dobrze. gdybym włożył oryginalności w to, co piszę, to jeszcze mniej zrozumiałabyś z tego, co mówię, chociaż próbuję nadal próbować coś nowego. nawet i taka skromna uwaga będzie mieć wpływ na moje następne wiersze, a więc dziękuję :) Krzyś

nie każdy wiersz musi być czymś nowym, chociaż częściowo masz rację :)

obowiązkowo ;)

bardzo ckliwy, taki kobiecy, mało w nim męskiej decyzji, ale... swoistego uroku odmówić mu nie można :D a i prawda kobiecy :D trzeba coś z tym robić, bo mnie oskarżą... ;) Krzyś

wcale nikogo nie chcę podrywać, wiersze pisane są już z istniejących przeżyć, co czuję, to piszę :). a jeśli już nabierasz się odwagi mówić o rozwoju, co moim zdaniem jest pytaniem raczej filozoficznym, lub nawet problemem poglądu, to możemy dyskutować o tym. chętnie czegoś się od ciebie nauczę, może nareszcie zobaczę perspektywę i kierunek, którędy muszę się rozwijać. widzę, że złości cię mój utwór, ale nie mogę jakoś bardziej konstruktywniej odezwać się na twój komentarz, bo do końca nie rozumiem, co masz na myśli. gdybyś uzasadniła swój komentarz przykładem, w którym wystąpiłyby trzy wiersze o uczuciach, gdzie jeden byłby najgorszy, drugi średni, a trzeci najlepszy, i żeby wytłumaczyłabyś mi dlaczego jeden jest lepszy drugiego, to byłbym bezgranicznie wdzięczny. tu na forum nie oczękuję nic więcej, jak tylko nauczyć się pisać lepiej, dlatego jestem otwarty na dowolne propozycje. bieda tylko, że tak mało tych propozycji postępuje.. spokojnej nocy i miłych snów Krzyś :)

bardzo przyjemnie mi słyszeć takie słowa =) co do tego miejsca, podjąłem decyzję uprościć go za twoją propozycją do: uśmiech mój fale porusza dzięki, pozdrawiam ciepło ;) Krzyś

Sama bym chciała (teoretycznie) otrzymywać takie wiersze! Jak z tego wnioskujesz, podoba się, jednak mam pewne wątpliwości: czy uśmiech peela wzrusza fale oceanu, czy fale oceanu wzruszają uśmiech? (Czy można wzruszać uśmiech?) Być może jest dobrze, a ja poprostu nie chwytam. Serdecznie pozdrawiam - baba po dniu przerwy, też już mam wątpliwości, co do tego miejsca, obowiązkowo do niego powrócę. a za uznanie dziękuję, miło mi :) Krzyś

naprawdę piękne to jest ;)

wspaniałe :) na koniec lepiej mi brzmi: jeśli pełni chcesz

mówisz za tobą jest morze a za tobą ocean uśmiech mój fale porusza błękit przestworza spojrzenie rościela w polocie raduje się dusza cera i zapach zapach i włosy i słowa zawarte w umowie wrażliwie spojrzę otulę głosem dłońmi zegrzeję twe dłonie pół doby jak chwila a życie jak wieczność czas mój umiesz zatrzymać radość nasza i czułość bezpieczna w sercu nigdy nie minie

nie mieszkam w Polsce, to kult Matki Boskiej aż tak moją świadomość nie zaczepił :) tak tylko spytałam, bo to mi się wydało logiczne i wiele by tłumaczyło. wiele może tłumaczyć to, że natchnienie przyszło z Biblii, z Pieśni nad pieśniami ;)

Wioletto, nie poznaję cię :o pisz coś, co wydaje się ci pięknym i prawdziwym, nie trać czasu na puste dyskusje i jakieś zarzuty. żadna walka jeszcze nie zrodziła pokoju, warto to pamiętać. ale czasem jakieś rozgoryczenie może pomóc iść do przodu :). pozdrawiam ciepło Krzyś :)

to czytanie jest piękne :)

nie mieszkam w Polsce, to kult Matki Boskiej aż tak moją świadomość nie zaczepił :)

Lepiej, jednak wciąż zbyt ciężko, ale to tylko ja, a wierszyk jest Twój, nie musi wszystko wszystkim pasować ;)) Pozdrówki. kasia. czasem warto coś, co nic nie wnosi do utworu, wyrzucić, to właśnie i zrobiłem. A więcej w żaden sposób nie da się :) Pozdrowienia ;) Krzyś

dzięki za konstruktywne uwagi, Arku. Też myślałem o tych potokach, ale jakoś bardzo nie chciało się nic zmieniać, ale wraz coś wymyślę :) Krzyś

zdradzę, że ta ogromna ilość "twoje" natchniona jest poprzez Biblię: Pieśń nad pieśniami. :) Czyli poszłam dobrym tropem? Osobiście uwielbiam "Pieśń nad pieśniami". Gratuluję natchnienia :))) Właśnie ;) nie dawno dla siebie odnalazłem tą pieśń, a najbardziej dodaje natchnienia to, że mam możliwość w 3 językach ją czytać: polskim, rosyjskim i litewskim, a w dodatku jeszcze w różnych tłumaczeniach :)))

zdradzę, że ta ogromna ilość "twoje" natchniona jest poprzez Biblię: Pieśń nad pieśniami. :)

Dziękuję wszystkim, już jestem w dziale P z tym utworem :) jednak jeśli jakieś konkretne propozycje co do zmian zjawią się, chętnie czekam na nie. :)