Krzysztof

Tylko? :)

To jest obojętne tobie czy otrzyma uznanie, czy jest dobry zdaniem innych? :)

To w pewnym stopniu składanka jak puzzle tylko jeszcze wymaga twórczych porywów i fantazji? To znaczy pisanie możno nazwać pracą? :) A musisz pisać dlaczego? :)

To w jakimś stopniu doniesienie swoich emocji lub poglądu na życie do ludzi?

Czym dla was raczej jest wiersz? Myślą, rozmyślaniem, poglądem czy uczuciem, przeżyciem? Czy może wogóle czymś innym? Każdy wypowiada swoje zdanie, tak jak uważa, a nie pcha swego poglądu innym ;) Pozdrawiam

Właśnie, takie uzasadnione można i uwzględniać, a inne, to tak sobie, gadanie, co jest smaczne, co jest nie :)

Ten fragment podoba mi sie najbardziej. ;) Rzeczywiscie, mamy nieco podobny styl, co zauwazyl dr oyey - fascynat fizjologii ;) Dobrze, że jest taki spostrzegawczy :)

o tak ;)

A czy coś było tu o szczęściu? :) skoro uważasz że w życiu jest szczęście to czemu o nim nie piszesz? Bo kiedy jest dobrze, nie ma potrzeby coś pisać, słowa są niepotrzebne :)

tak, właśnie :)

współczuję jeśli tu jest coś o szczęściu to pokaż gdzie bzdura nz A czy coś było tu o szczęściu? :)

uwzględnię tą propozycję :)

współczuję :)

czekałem tu doktora z dobrym receptem ;) i jest :)

mówię, że dobre to jest bo się rymuje z bezczas pozdrawiam bezinteresownie ;)

może :)

niewypowiedziane - wciąż najpiękniejsze z oceanów, nieprzeżyte - najpiękniejsze dni nasze, a te słowa, słowa najpiękniejsze - niewypowiedziane" niedowiara i puste spojrzenie marny ból serce obstąpił coś się dzieje nie tak niewypowiedziane słowa ranią mnie najbardziej gardło ściskają gdy chcę je wykrzyczeć gorzkie łzy notują na zawsze zostanę niemy cierpię a biegnące lata zabierają z ust ostatnie słowa

gdybyśmy :)

no cóż, dopracowany :)

dlaczego od razu tu? :) pozdrawiam ciepło

no coś nie tak, hm.. :)

No właśnie, o to chodzi. Ja też jej bardzo współczuję. Znam takich ludzi, dokładnie takich, jak w wierszu. Nie jest to wesołe ani śmieszne. I tak naprawdę nie rozumiem (podobnie jak oni), dlaczego są wyizolowani ze świata i nikomu niepotrzebni. Bardzo to smutne. Jeśli ktoś wybiera książki zamiast życia, to właśnie z własnej chęci na to godzi się. A świat nie jest żadną osobą, nie może ktoś mu być potrzebny lub niepotrzebny, i jeśli dobrze przypatrzyć się, wszystko jest tak, jak jest, poprostu. Chaos. :) A wiersz może i miły, tylko podany jakoś niesmacznie ;). Daję plusik. Pozdrawiam

nudne :)

To raczej nie jest wierszem. Liryczne rozmyślania? Nie wiem. Pozdrawiam :)

Czy tu poszaleli wszyscy? :) Czy szczęścia brakuje w życiu? :)