Krzysztof

dzięki za pomysł :)

Ciekawa treść :)

niedowiara i puste spojrzenie marny ból serce obstąpił coś się dzieje nie tak niewypowiedziane słowa ranią mnie najbardziej gardło ściskają gdy chcę je wykrzyczeć gorzkie łzy dzielą twarz na trzy równe części notując na zawsze zostanę niemy cierpię a biegnące lata z ust zabierają słowa

byłaś zawsze iskrą lśniącą w ciemnych labiryntach życia wolnym ptakiem swoją wrażliwością przepełniającym niebo twoje serce kolebką uczuć płonęło gdy wszystko wokół gasło zawsze byłaś gwiazdą na ciemnym niebie życia i jesteś nią teraz więc błagam – nie ugasaj gdy widzę dziś twoje smutne spojrzenie coś mi serce ściska nie mogę się wysłowić pragnę krzyczeć wołać w niebo i błagać by gwiazda ta nie zgasła nigdy czyjeś serce przeboleje lecz twój przyjaciel nie wytrzyma

nie warto z tej strony próbować, to będzie już wtedy inny wiersz, całkiem inny :)

Jako miłośnik wierszów rymowanych, to mi jest bardzo dobrze ;) Pozdrawiam noworocznie :)

Idealiści byli, jest i będą :). Jeśli państwo nie spotkało takich ludzi w życiu to bardzo szkoda. Poza tym jak bardzo jesteście rozczarowani w życiu, z tego powodu nie wierzycie, że bywa też inaczej ;). Dobry wiersz ;) Pozdrawiam

Miejsce kobiety w sercu mężczyzny (proste i jasne ;) )

jak tylko chcesz ;). patrz jak ci lepiej, nie ma żadnych reguł :)

Właśnie dziś zaprzestanę tu.. Bo warto ;))

Dziś trafia :)

Przychodzę tu, bo tu jest inaczej. Jest różnie. Jeśli wszystko, co tu jest, jest poezją, to ta różność uczy nabrać się objektywności i dystansu do własnej. Jeśli taka jest dobra poezja, co tu się liczy dobrą, to nie potrzebuję jej w życiu, nie potrzebuję w życiu dobrej poezji, wogóle poezji (może dlatego, że nic nie zmienia, nic nie wnosi). Więcej uczuć, więcej przeżyć odnajdę w spojrzeniach ludzi, w zamęcie życia, poznając siebie. Więcej ich będzie w dialogu z przyjacielem niż w tych wierszach. Najwięcej prawdy odkryje głębokie spojrzenie dziadka, a najważniejsze przeżycie przyniesie powiew wiatru nad jeziorem.. A najpiekniejsze słowa i tak pozostaną niewypowiedziane..

Nie zważając na to, że trochę niedopracowany (to nie problem, możno dopracować ;) ) Jest inny. Może dlatego tak nie przypadł wszystkim do gustu. :)

Hm, myśl jest ciekawa, jednak wykonanie jakoś trochę niedopracowane. Chociaż rozumiem, że właśnie takie i musiało być według autora :).

Jednak warto o tych radach Izy nie zapominać :). Swój styl najlepiej tworzyć pamiętając o innych, wiedząc o nich, myślę, że wtedy swój własny styl staje się bardziej wyszukany, oryginalny i osobisty. Jednak oczywiście to nie jest odrazu i może to potrwać lata, i nie warto przestawać narazie pisać takie wiersze, bo mają napewno duże znaczenie dla autora. Każdy wiersz także ma swoich czytelników, pisząc wiersz, poeta często stara się uwzględnić to jak jego odbiorą konkretne osoby, konkretne środowisko. Jak jest zrozumiane, najczęściej pisze dla siebie i swojego otoczenia, i to jest naturalne :). Ważne jest chyba, czy skierowane przesłanie dotarło do wybranych serc. ;)

i może zaczęlabym od nich, rozwijając temat od nowa :), oczywiście żadnym autorytetem nie jestem, to tylko subiektywne odczucia. Zachwytu ;) też do nich mam szczególne plany, ale to już napewno nie w tym wierszu ;).

i ja też o tym ;) właśnie wierszem chciałem to pokazać w domyślnym znaczeniu :). Tylko pozwolę sobie zmienić "chciałem" na "próbowałem" lub dodać, będziej bardziej odzwierciedlać moją pozycję do życia :) za błędy przepraszam, rzadko spotykam się z poprawną polszczyzną, częściej to języki obce, z tego powodu może odczuwam własną poezję trochę inaczej ;)

ja widzę sens na pewno czasami wydaje mi się w większości przypadków wiadomo o co autorowi chodzi w wierszu a jak nie rozumiem to pytam żeby się upewnić bo najgorzej to uwierzyć w coś co nie istnieje ale też wiersze nie powinny być nigdy początkiem i końcem i wszystkim i że poza tym nie ma nic wystarczy czasem nieco wyrażniej oznaczyć adresata jeśli się kieruje wiersz do konkretnej osoby ja często płaczę podczas czytania wierszy a potem myślę że to głupota bo nie chodzi w nim o to o co myślałam że chodzi i wychodzi na dużo mniej niż by mogło być więcej a jak ta konkretna osoba już odczyta i zrozumie to jest nawet lepiej dla wiersza żeby był paradoksalnie wieloznaczny skarbie To może przeniesiemy ten wątek na forum dyskusyjne?

warte uwagi :)

rozumiem

znam ból do najgłębszych z głębi nie muszę się codzień w tym upewniać a jednak przychodzi się twoje wiersze mówią że lżej zniszczyć świat i pozwolić wszystkim umrzeć aniżeli coś zmieniać a ja nie chcę wierzyć twoim słowom ból jest zbyt duży by się poddać może umrę szybko ale jedno będzie prawdziwe chciałem próbowałem wszystko zmienić nad życie

Marian 1: Tera 0

To pan mógł by ten temat tak przekręcić, że wynikłoby, że warto się uczyć :). Tak jak tu mówiono, że myśli o życiu robią nas filozofami, to czemu by się nie nauczyć tego robić dobrze :), bo jak ja to rozumiem, jeśli uczyć się czegoś, to stawać lepszym w tej dziedzinie. A więc przydałoby się uczyć myśleć, to by nas wybawiło od wielu problemów :). Nie mówię jednak o tym jak to naprawdę uczy w szkolach lub uniwersytetach, to całkiem inny temat, na który bym odpowiedział, że nie warto tak uczyć, lepiej już bez tego :).

Nie chciałbym podjąć tu dyskusji i sprzeczek, niepotrzebnego polemizowania.. :). Więc prosto umieścijmy tu jakieś frazy czy myśli, jakieś własne rozważania, o tym, co jest dla nas ważne. I każdy w milczeniu porozważa nad słowami innych, spróbuje ich zrozumieć lub przeczuć... :) he he, może być wszystko ;). Każdy wolny myśleć jak chce, każdy może mówić, nie musimy dbać o to, jak nas będą postrzegali :). Wszystkim dobrego dnia :) P.S. Jeśli ktoś ma swoje zdanie, myśli inaczej, to jego można zrozumieć, może czasem trudno, ale możno :).

Dziękuję za porady :)