agnieszka puczynska

i całe szczęście:)

no tak, po dzisiejszym rajdzie, nawet pisać nie umiem:) sorki za błędy:) aga

ja unikam takich tekstów, ale w twoim jest jakaś magia, która bardzo mi się podoba:)

Chciałam zobaczyć czemu mnie z tobą pomylili:) ale nie wiedze podobieństwa, ale przyznam, że jesteś bardzo wrażliwą osobą chyba i tego ci zazdroszczę, pozdrawiam aga

i ja was pozdrawiam:) aga

tak ciało znaczyć jak śnić usta gasić pragnienie głodnej skóry śliną chrzcić piasek rozsypanej kobiecości i deptać każdy centymetr jej zasad nie całować miłości z języka spijać gorycz tylko nie kochać bólu tylko nim ciało znaczyć

to tekst bardzo nieszczęśliwej agnieszki p:) ciesze się, że wam się podoba:)

oj ja sierotka:) tytul brzmi EPIFANIA II

nie dotykaj nie chrzcij pustym słowem ani zatrutą śliną brak ci wszystkich palców u dłoni i stóp które można pokochać w wahadle wiary z fałszywym kielichem nie módl się o moje zmartwychwstanie nie stawiaj przede mną drabiny jakubowej bo nie masz nieba które chciałabym zobaczyć nie każ mi patrzeć na ciała z krzyży poskładane i nie zapalaj świecy niech będzie ciemno

dzięki:) i skorzystam z waszych rad co do tytułów:) aga

Ok, Adamie, zabieg powszechnie stosowany, więc i ja go zastosuję i postaram się jutro o tekst z tytułem:) specjalnie dla P:) też pozdrawiam aga

sześcian zmysłowy w szóstym zmyśle rodzi się wątpliwość istnieje nie istnieje mędrcy głośno krzyczą że jest ich tylko pięć

podoba mi się

ok, ale czy mógłbyś uszanować moją tradycję nie nadawania tytułów? mam w tym swój cel:)

oj Adamie, sam chciales:) wiec prosto:wiersz mnie nie powalil:) choc nie powiem, pomysl mi sie podoba

się nie uśmiechaj, specjalnie dla ciebie coś, co nie przypomina krzyżówki:)

Kai masz szósty zmysł, ale nie w pokoiku, tylko dwóch:) i ten ktoś był bardzo nieszczęśliwy wtedy:)

hm, uważaj, żeby banał cię nie zjadł, bo to najgorszy krytyk z możliwych:)

odkrywam na nowo pagórki swoich piersi jędrność ud a tobie wciąż palców za mało jak Atlantyda rozsypuję się w twoich dłoniach i patrzę jak układasz ciało moja głowa śpi śpią moje wstążki prorockie znikają usta pełne wątpliwości nagie stopy dotykają nieba choć skrzydeł im brak jak anioł upadły co podnieść się zdołał

nie potrafię znam tylko smak ciszy i czarny blat stołu przede mną srebrne dzbany pospadały z parapetów a ja cicho stąpając po szkle nic nie czuję wszystkie kwiaty wokół mnie zwiędły i nikt nie zauważa już ich zapachu stare albumy poskładały się w ciemną pamięć a szepty które słyszę odbijają się od chropowatej bieli ścian zamknięta we mgle rudych klepek podłogi niema krzyczę o tę głupią namiastkę wolności choć tobie dać jej nie potrafię

Nigdy nie próbowałam definiować poezji i według mnie, jej czysto modernistyczne, awangardowe czy nawet futurystyczne ujęcie tak dalece odchodzi od paskudnego mimetycznego prawzorca, że wielu tak zwanych poetów wypluwających z siebie trzewia czy produkujących katalogi przeżyć, depcze inność niezrozumiałej dla siebie sztuki. Ja daleka jestem od odrzucania tego, co zwyczajnie nie jest bliskie mej kuglarskiej sztuce zabawy słowem. Jednak zawsze szukam w poezji umysłu, wolnego i pozbawionego schematów, polegam na jej intelektualnej sile, której część zapewne w tym Twoim odcinku Adamie można odnaleźć. Mówiłam, że odpowiada mi Twój sposób obrazowania, oszczędny, ale znaczący. Czasem jednak nie można polegać na minimalistycznej sile jednego skojarzenia, bo zubażamy wtedy coś, co ponad wszystko cenię, a mianowicie intelektualną potrzebę kreacji i nadawania formy. Dlatego właśnie ciężko mi jednoznacznie ten tekst ocenić. Jego prostota nie razi, choć rozczarowuje. Jego semantyka zaś podoba mi się. I powiem jeszcze, że największym atutem jest właśnie ta krążąca wokół kontrowersja, bo to powoduje, że chce się go czytać

Nie złość się, ale tytuł adekwatny do treści, nie powiem, by tekst mnie zachwycił:)

Kai, postaram sie przesłać inne teksty jutro:) aga

to taka moja wizja sztuki i zycia znow:) poszukiwanie dopelnienia takiego w norwidowskim rozumieniu, dzieki za szczerosc i pozdrawiam:) aga p.s. adamie, naprawdę nie wyskoczę przez okno:)

i jeszcze cos:) wersy po kropeczkach to juz nie moja tworczosc lecz zycie - dwie dla mnie najwazniejsze sprawy:) aga