Fanaberka

Alternatywy 4? ;-)

Ej, Tóra, to nie Twoje wady, a jedynie wady tego wiersza, a to wielka różnica. Powodzenia :-)

Jest pięknie, delikatnie i tajemniczo. Mam jedno ale: zwrot "mieć więcej szczęścia do miejsc niż do ludzi" jest zbyt oklepany, pospolity i psuje urodę wiersza. Słowo " woła" jest tu niejednoznaczne i wzbudza ciekawość. Mam nadzieję, że ciąg dalszy nastąpi :-)

Dwie pierwsze strofy baaardzo klimatyczne :-) Zakończenie drugiej boskie, zwłaszcza po przypisach :-)))) Zamiast "naukowiec" dałabym "uczony", ten drugi gościu jakoś lepiej wpasowuje mi się w melodię. Ponadto słowo "uczony" jest lżejsze, bardziej wieloznaczne, mniej "na serio". Już go widzę, jak się snuje po polach, obarczony dziwacznym sprzętem, w ortalionie porucznika Colombo :-) Pozdrawiam :-)

Och! Ach! (a już zwłaszcza za końcówkę: cudowne trzy kropki!) ;) "na nieboskłonie miedziak wszedł" - na co wszedł? na nieboskłon? czy: wzeszedł? pzdr. b PS. Nie chce mi się więcej wyszukiwać 'atrakcji' - może ktoś jeszcze się połasi :) Może następnym razem... Słońce błyszczy złociście, czas posłuchać szeptów leśnych dusz na polnych łąkach... :-))))))

wielokierunkowość, przepraszam :-)

Jaki złośnik! :-) Bezecie, z ust mi wyjąłeś to, czego wczoraj nie odważyłam się wyksztusić :-)) Nienawiśc, także ta "do środka" mnie nie szokuje, nie dzielę emocji na złe i dobre, a każdego, kto twierdzi, że niektóre z nich są mu obce gotowa jestem okrzyknąć kłamcą lub psychopatą. Jednak takie jej nagromadzenie i wielunkowość nadają ekspresji pewne znamiona histerii, a peel jawi mi się jak początkujący aktor na scenie szkolnego teatrzyku, odgrywający z zapałem wyuczoną rolę przed sceptyczną, a może i częściowo obrażoną (może i o to chodziło?:) publicznością. Pozdrawiam :-)

Gustaw nie wie z czego się rozlicza i nie wie przed kim. Tak może się zdarzyć, jeśli nie zna się reguł, ani ich twórcy, skoro pochodzą z innego świata. Owszem, można się ich domyślać, ale jedynie stosując własny, ograniczony punkt widzenia. Nie podoba mi się druga strofa, "niech zlecą się wszystkie", No pewnie! Jeszcze czego! :-)))) Mroczny ten wiersz, ciężki, nie w moim guście, a jednak zatrzymuje uwagę. Może za sprawą tematyki. Pozdrawiam :-)

"wiersz powstał w 15 minut" Messa!! sam Sulimir mógłby Ci pozazdrościć ciągu :-))) Poprzedni komentarz pisałam w przeciągu i być może gdzieś zwiało moje przesłanie. Ja tu zwietrzyłam suli wiersz i próbowałam zadąć w fanfary :-) Pozdrawiam :-)

Dwa pierwsze wersy pięknie pokazują konkurencję międzygatunkową. Słowo "cisnęły" pokazuje jej wielką siłę, a "rozlazłe" powolność, pozorną nieruchliwość walczących o światło drzew. A człowiek? "bodaj by droga mu na glinie zgrzęzła". A bodaj!! :-))) "układ dalo-siny" cóż, coś podobnego wpisałam kiedyś komuś w pamiętniku, jakieś ćwierć wieku temu :-))) czasownik "suli" :-) Sulimir nieświadomy swojej siły. łatwość przekroczenia granicy między obroną a niszczeniem. Zgadzam się z Quimeen co do trzeciej strofy. Pewnie niejedno bym jeszcze wyskrobała. Pozdrawiam :-)

Przepraszam, zaszła pomyłka co do Rostka: Rostek nieczuły na całość: na głos i wybujałość... Słuch i wzrok mu padł? Wodą ze stawu! Czy ktoś badał jej skład? Pozdrowienia dla Messy i Gostka ;-) Fan dziękuje za wszystko, za humor, ucztę i weselisko :-)

"nadto z toni – barwę głosu tchnięto" - przez chwilę słyszałam ten głos :-) Odyseusz dałby mu się zniewolić, ale Rostek należy - zdaje się - do nowożytnego pokolenia wzrokowców, wrażliwych na to, co "wybujałe" :-) A że Rostek "ze stawu rozumem pojony"? - niech hula, co z niego za pożytek dla żony... :-D

Najbardziej podoba mi się pierwsza zwrotka. Faktycznie potrzeba boskiej mocy, żeby powstrzymać sukcesję ekologiczną. :-) Ciekawa sprawa z żabami. Nazwiska Rostek i Kostka są popularne w niektórych rejonach, na pograniczu Mazowsza i Podlasia. Mimo sentymentu do nazwiska nie żal mi Rostka, bogowie z nim :-)

Messa, "lĘkiem" - w 2 zwrotce, i chyba "w mchu świeżej"? Lecz "przedwojewo i przedwojnie" - 'przedwojnie' ok, ale 'przedwojewo'? tylko dlatego, że taka nazwa wioski? chyba za duża swoboda słowotwórcza ;) A kiedyś było tyle wojów i wojen, że aż strach (chyba więcej nawet niż dziś; ilościowo i proporcjonalnie do wielkości świata). Co nie znaczy, że wiersz bajdurzy tylko ;) Gubię się na zakrętach rozbudowanych metafor - porównań i proszę: wiecej klaru, jeśli łaska. ;) pzdr. b PS. A jakiż to poeta ślady tu zostawił, bo mi do głowy nic nie przychodzi? (oj, ta głowa! ;), można prosić o objaśnienie? Też ciekawa jestem tego poety. Może bym została jego fanką :-) Podoba mi się nawiązanie do czasów świadomości magicznej, kiedy to współistnienie z siłami natury było warunkiem przetrwania, ale nie oznaczało całkowitego podporządkowania, natura ludzka rwała się, by "świętości też postraszyć trochę". :-). Mieliśmy tu niezłe lasy, gdy gdzieś tam, na południu, Odyseusz wyruszył w morze, a wyobrażenia mitologiczne, obraz, symbol, zastąpiły dotychczasową magię sił natury. Cierpię na chorobę morską, a puszcza jest straszna, ale przynajmniej swojska. Moje klimaty :-) Pozdrawiam :-))))

Czytam Cię nie od dziś. To moje klimaty. Potrzebowałam czasu, żeby się wciągnąć w rytm i melodię tych pieśni. Chyba wiem, co tu robisz i uważam to za bardzo dobrą robotę :-). Pozdrawiam.

Widzę psa na smyczy i pana. A z talerza zupy wystaje smakowita, obrośnięta mięsem kość. Napięcie rośnie... :-)

Słusznie. Latem można obejść się bez szafy. :-)

Pofrunęłam z kosmiczną prędkością: plac budowy, buduar, safari, izba przyjęć, jadalnia... Przydał by się aviomarin :-)

No, no!!!! :-))))) Nie wiedzieć, ale się domyślać ;-)

Cim z Wsiowa - wzmocniwszy jurność u źródeł Orlenu Już jął brać mężów w komando, niewiasty do haremu, Wtem pacnął jak długi W męty błotnej Jarugi I laska mu zmiękła nie wiedzieć czemu...

Muzyk w miasteczku Kazimierz Dolny Był bardzo chudy, ale namolny Cieniutkim bemolem Kręcił kulki na mole Gospodynie domowe szeptały, że jest zdolny.

Poligniota - piekarz z Bajerki chciał bułki wykształcić na kajzerki lecz wyrosły mu na osły nie pojadą na lunch do Brukselki

w pustej kapliczce jeż w smudze światła zdany na siebie to moja wersja :-) podobają mi się Twoje haiku, mój klimat :-)

Nie znam się na wytartych zwrotach, schematach językowych i nie obchodzą mnie sławne dopełnienia. Widzę w tym wierszu konkretnego, ważnego dla mnie człowieka. Przy każdym czytaniu dostrzegam coś nowego, a WSZYSTKO się zgadza, nawet zwątpienie :-) Wiersz daje do myślenia i wzbudza... nie wiem, uczucia to chyba za mocne słowo. Dla mnie osobiście kontakt z tym utworem był jakimś przeżyciem, za co Autorowi dziękuję :-)

A masz wyjście? Na Cześka chyba nie ma co liczyć.