Zofia Honey

W poezji szukam piękna, którego w nekrofilii raczej spodziewać się nie można. Ale tytuł usprawiedliwia i od razu odpowiednio nastawia czytelnika. Moim zdaniem to bardzo umiejętnie napisana miniatura. Dawno tak się nie uśmiałam i zapadła w pamięć. Prawie natychmiast i niepostrzeżenie. Bardzo podoba mi się. Pozdrawiam Zofia

Dlaczego brak logiki? Przeciez noc ustępuje stopniowo a nie jak za machnięciem czarodziejskiej różdżki... Również pozdrawiam Zofia

Ojejej, dziękuję - to jakaś 'zabłąkana kropka' była. Brak krytyki odbieram bardzo pozytywnie :) Ja najbardziej lubię wiersze o rzeczach błahych, bo z takich składa się codzienność. Zobaczyć piękno tam, gdzie jest ono prawie niewidoczne wzbogaca jakość życia i czuję potrzebę pisania o tym jednocześnie starając się ciągle doskonalić warsztat. Cytowany wiersz również mi się podoba z w/w powodu oraz jego ponadczasowości - dziękuję Uradowana, że w nawale obowiązków znalazła się także mała chwilka na mój wiersz pozdrawiam serdecznie Zofia

Leszku uwielbiam te klimaty. Filozoficzne treści podane w zadziwiająco lekki sposób. Znakomicie mi się to czyta. Po - zostaje niedosyt i refleksja. Z niecierpliwością czekam na kolejne. Pozdrawiam serdecznie Zofia

Waldi, wiersze są Twoje i możesz nimi na tym portalu dysponować dowolnie. Nie wszędzie są takie możliwości. Ja jednak proszę o pozostawienie ich. Będzie mi przykro jak je usuniesz. Pozdrawiam Zofia PS. Proszę Cię, daj sobie kilka dni czasu. Zaprosiłam Cię tu, więc w pewnym stopniu czuję się odpowiedzialna za to, co się dzieje.

Jeżeli teraz odnieść w/w do treści wiersza - jak uważasz? O czym autor pisze? O swoich emocjach? Ja i ja? Tak prawdę mówiąc to ja nie wiem. Nie mam zdania (jeszcze)

uczucia uczucia i nic poza nimi przelanie przez słowa to co nas dręczy trapi itd...w taki sposób jak to czujemy a nie jak postrzegamy formę treść jest po prostu z naszych impulsów często bardzo mocnych i w efekcie wychodzą grafomańskie portrety Dziękuję - wobec tego muszę wziąść pod lupę własną twórczość, w której aż kipi od emocji. Może jest również grafomanią? Moim zdaniem emocje są wszechobecne. Ten sam wiersz w zależności od samopoczucia czytelnika może nieść zupełne inne ku niemu treści. Podobnie jest z tworzeniem - nie uważam, żeby można było uwolnić się od uczuć podczas pisania - to jest chyba niemożliwe.

Tomku, nie o to mi chodziło :-)) Może spróbuj jeszcze raz? (mówię o wierszu) Mam nadzieję, że się nie gniewasz? Nie chciałam urazić, ale jeżeli to zrobiłam - przepraszam. Pozdrawiam Zofia

Julio, dziękuję. Z autorem spotkałam się na stronkach szachowych. Tam jest dużo lepszy ode mnie. :-)) Cieszę się, że próbuje pisać. Może coś dobrego z tego wyniknie? Sama poleciłam mu tę stronkę jako znaczącą pomoc w rozwoju, ale nie spodziewałam się braku reakcji w ogóle ani ataków. (chociaż może powinnam?) Czuję się pośrednio winna, stąd mój głos (i prośba) o więcej wyrozumiałości dla debiutantów i więcej elegancji w komentarzach. Uważam, że powiedzieć można prawie wszystko - jednak w odpowiedni sposób. Pozdrawiam Zofia

Ale mi dałeś zagadkę... Pozdrawiam Zofia

Tomku, portal literacki to nie arena walki. Walki, gdzie nie obowiązują żadne reguły ani zasady. „Komentarze” obrażające autora, będące atakiem bezpośrednio na jego osobę lub produkt jego myśli twórczej nie powinny mieć miejsca. Zwracam Ci uwagę, że jest to debiut. Powiedzieć można wiele, ale bardzo ważna jest forma, w jakiej się to zrobi. Od tego zależy sposób przyjęcia krytyki przez autora i kierunek dyskusji, która potem powstanie. Może przekształcić się z zwykłą „pyskówkę” lub rzeczową wymianę informacji , poglądów czy interpretacji. I na tę formę chciałam tu zwrócić uwagę. Zapewnienie klimatu, w którym nie ma zewnętrznej oceny podsyca kreatywność twórcy. Doświadczenie atmosfery, w której nie jest się mierzonym według pewnych zewnętrznych standardów, pozwala jednostce wspaniale się wyzwolić. Zewnętrzne standardy wiążą się z używaniem takich pojęć jak: dobry, kiepski, słaby, świetny itp. Zaniechanie oceniania nie oznacza braku reakcji w ogóle. A nawet pozwala uczynić taką reakcję swobodniejszą. Wypowiedź: "Nie podoba mi się Twój...(obraz, wiersz, tekst...) nie jest oceną, lecz reakcją. Różni się ona jednocześnie i zasadniczo od stwierdzenia: "To, co stworzyłeś, jest złe". Pierwsza z wypowiedzi pozwala jednostce zachować własny locus oceny. Druga z wypowiedzi, niezależnie czy potępia czy pochwala, zdaje jednostkę na łaskę sił zewnętrznych. Zostaje w ten sposób skutecznie odwiedziona od kreatywności. W skrajnym przypadku początkujący poeta może tak się załamać, że to będzie jego ostatni wiersz w życiu. A chyba nie o to chodzi? Istnieje bezpośredni związek między jakością komunikacji a jakością życia. I uważam, że to można doskonalić przez całe życie wyciągając wnioski z potknięć, które się zdarzą. Serdecznie pozdrawiam. Zofia.

Tomek, co wg Ciebie jest "grafomanią" - powiesz mi?

Masala - nie przesadzaj!

Agnes, (i inni wcześniejści komentatorzy) przyznaję Wam rację, ale... 1. Prowokacja udana - POMIDOROWA ZUPA nie minie bez echa jak np. też debiut Waldemara Kowalika " Bezsensowne pragnienie" - autor prawdopodobnie niecierpliwie czeka na komentarze... może nawet sprawdza codziennie i nic... Ale tam trudniej, bo żeby coś napisać, trzeba jakiś wysiłek umysłowy wykonać. 2. "poezja na pewno nie wyprzedza epoki" - można mieć wątpliwości, czy utwór kwalifikuje się do poezji, ale na pewno w czasach Mickiewicza jego napisanie byłoby niemożliwe 3. To interesujące - odpowiednią manipulacją można "nakręcić" czytelnictwo ( inny przykład: 'Gdybym dał tytuł "przebudzenie" - pies z kulawą nogą by nie zajrzał, proszę więc polubić tytuł jaki jest. pzdr. b ') Pozdrawiam Zofia

hahaha - a mi się podoba. Kto wie, może nawet na pamięć się nauczę...:-)) Czuję, że w wielu sytuacjach potem da się wykorzystać - hihihihi Ta poezja wyprzedza epokę - nie może się więc podobać dzisiaj. Ale kto wie, może w niedalekiej przyszłości już tylko taka zostanie? Może właśnie pora zacząć się przyzwyczajać? Pozdrawiam Zofia

Też nie wiem, dlatego tu. To juz któraś kolejna metamorfoza tekstu i nadal mi nie 'leży' Poprzednio było tak: świtem u stóp jeziora tylko głosy natury gdzie gwar ludzki był wczoraj chmury w blasku purpury feerią barw tęczową faluje toń leniwie lasy za nią już płoną patrzę w niemym podziwie dwa łabędzie w oddali ze stadkiem swych pisklątek kołyszą się na fali kolejny dnia początek świetlisty do perfekcji w kojącym myśl drzew szumie dołożę do kolekcji niezwykłych chwil w albumie ********************** Po czasie zobaczyłam mnóstwo niedociągnięć, więc przerabiam. Ale jednocześnie nie chciałabym wizji zgubić. Widzę, że jeszcze długa droga mnie czeka - hihihihihi Dziękuję za wpis. Też pozdrawiam Zofia ********************** Zmieniłam jeszcze 2 wers - poprzednio: świtem u stóp jeziora konik polny gra w trawie gdzie gwar ludzki był wczoraj ciszę brzasku plusk łamie.

świtem u stóp jeziora jeszcze ciemno jest prawie gdzie gwar ludzki był wczoraj ciszę brzasku plusk łamie feerią barw tęczową faluje toń leniwie lasy za nią już płoną patrzę w niemym podziwie wierna para w oddali ze stadkiem swych pisklątek kołyszą się na fali kolejny dnia początek świetliste w nim przebłyski kojące myśl w drzew szumie dołożę do niezwykłych kolekcji chwil w albumie (Brenno, lipiec 2005)

Wiersz melodyjny, nastrojowy i w dodatku rymami, które bardzo w poezji lubię. Zapach lasu, zachwyt świtem i kojąca zmysły muzyka - ech, pomarzyć Z każdym kolejnym czytaniem bardziej mi się podoba. Niecierpliwie czekam na następne.

A mnie właśnie dlatego ten wiersz zatrzymał. Końcówka spowodowała, że miałam ochotę przeczytać jeszcze raz i w złożeniu słów oddkryłam nowe znaczenia, które umknęły mi przy pierwszym czytaniu. Mi sie podoba tak jak jest i niczego nie zmieniałabym. Pozdrawiam Zofia

I jak tu się nie uśmiechnąć? Bardzo podoba mi się klimat. Spotkało mnie niedawno coś podobnego, od razu myślami przeniosłam się się tam z nim. Cudowny wiersz Pozdrawiam Zofia

Kocham Twoją poezję Leszku. Znajduję w niej w genialny sposób oprawione proste nieraz myśli i takie zabawy słowem bardzo podobają mi się. Ten szczególnie, chociaż smutno mi teraz. Pozdrawiam Zofia

Lubię takie nastroje. Zachęcił mnie do zwiedzenia Ciechanowa:) Pozdrawiam Zofia

Z przyjemnością przeczytałam Pozdrawiam. Zofia.

Co jakiś czas nie zrażając się obszernością utworu powracam i serwuję go sobie na poprawę nastroju. Mimo, że juz prawie na pamięć znam następujące po sobie zdarzenia, nadal wywołują we mnie salwy szczerego śmiechu. Ajs, dziękuję za te niepohamowane wybuchy radości - Twoje "dzieło" nadal konsumuję z taka samą przyjemnością jak za pierwszym razem. Pozdrawiam serdecznie Zofia

Na dobry nastrój znakomity - znów jestem i na pewno nie ostatni. Serdecznie pozdrawiam "wierszokletę"