anetzka

Pierwsze dwie stropfy są w porządku,ale reszta jakos nie trafia do m,nie..ale i tak wielkie buziaki-:*,pozdr

Hmm..dopieor kiedy czowiek straci już wszelką nadzieję może w końcu doczekac sie czegos pozytywnego...choć w sumie liczyłam raczej na "chłostę"hnmm..jestem pozytywnie zaskoczona..dziękuje za zainteresowanie:))natalko,klaudiuszu buziaki

A więc miałam rację-KICZ-wielkimi literami:)))pozdrawiam-przepraszam,ze zajmuje miejsce:P

Brutal!!Wyrwał harpunem strzepy uczuć..biedna łezka.:)) Ale nie martw sie kobieca delikatność (patrz wiersz)zawsze zwycięża brutalność męskiego świata.W końcu "światem rządzą mężczyźni,a nimi kobiety":))

cIepluchny..:))naprawdę:)

I ojoj oczarował...oczarował...:):)

Przepraszam za mój ostatni komentarz:((już soatłąm uświadomiona..przeprasza,-to tak z przyzwyczajenia.mam nadzieje,ze wybaczycie...??Anka

Odnosząc sie do tytułu-jestem w rozterce komentując.Twoja subtelność jest wręcz niepokojąca!

Idiotka! Do granic wytrzymałości tka zdarzenia tkliwy odgłos ciszy Głaszcze znieczulony ból Wchodzę w to kanał świta!!!!

Aluzje-tylko my-kobiety ejstesmy do tego zdolne:))świetny:))hih

Przeniosłam sie na chwilke do kraju Kwitnącej Wiśni:))zgadzam sie z Nata Li:))piękny..prawie tak delikatnmy jak haiku:))BRAWO..wojownik pełną gębą-nawet romantyczny-jak Oni..pozazdrościć Natalii:))HEHE..pozdrawiam.życzę szczęścia,ja-anka

To jeździ..

Ku chwale partii!!!:P:P(przepraszam-tak wyrwało misie)

ŚLICZNY!!!WSpaniałe metafory,ożywiła Pani już nie tylko te milczące kamienie ale i moją obolałą duszę..:))

Znane mi jest to uczucie..ten ból..nie martw sie to minie..a wiersz.trudno powiedzieć-nie bede obiektywna:))pisz dalej...więcej,tak smao ciepło..:)pozdrawiam,ściskam-jakby co mejl,gg:))

Ja możliwe,że po raz pierwszy zgodze sie z oyeyem-hmm-troszke infantylny,aczkolwiek mnie urzekł:))pozdrawiam i ściskam mocno...

Filharmonia,a raczej opera płynie spod Pana pióra.Ja własnie poczułam czardasza w mojej krwi płynącego..Tańcze więc.Poprawił mi Pan humorek.Dziekuje:)

Wilku-Akelo!!Szary to wy towarzyszu na pewno nie jesteście.Wiersz ma coś w sobie..szczególnie spodobało mi się to określenie: "jestem tylko paroma bitami na procesorze pana boga " Może tylko troszkę za duzo wirtualności i prawdziwości-momentami powtórzenia bywają nurzące..ale to może oto chodzi.. konceptem trafił Pan/i w 10! Podzrawiam i całuski ogromne ja szara anetzka

Nie rozumiałam tytułu..i długo myślałam-co by on mógł oznaczać..aż tu nagle olśnienie..przecież kolana to coś co znjduje sie w połowie drogi-między czymś,a czymś..hmm..i ten wiersz też znajduje sie w połowie drogi między rewelacją,a kiczem..choć myśle,że tak jak wszystko-jka my-ludzie,jak wy artyści..jak wszystko..to smutne..przygnębiłam sie:((

ŁEZKo-jakże mi przykro..ale dziekuje za całus...ode mnie 1000 takich..dziękuje,ze komentarze towarzysze:P

Panie Witoldzie,panie Adamie dziękuje za komentarze.ZDEGRADOWANA:((ooo

Nie zgodziłabym sie tylko z tytułem.Widzisz człowiek może wątpić i stara sie zaprzeczać tylko ,jeśli wierzy.Gdyby nie wierzył nie widziałby celu w zaprzeczaniu.Wiersz dobrze się czyta.Jak dla mnie bomba!Szczerze-spodziewałam się zupełnie czegos innego-a tu mile zaskoczenie.Pozdrawiam.

I znów geniusz.Konkretny,życiowy,świadczący o dojrzałości duchowej autora!Bis!!Bis!!!

Zachłannym żądłem partii Duchem nowego świata tchnąłem!!! Ja- Lenin mediów dyktator opinii Wspólnote nową tworzę!!! Rewolucji nam trzeba rządów, moralności! Towarzysze do strajków!!! Pracują w pocie czoła-mole czasu... Indywiduum-samotny bój toczy na tle demokracji Równości chcemy r e s o c j a l i z a c j i !!!

HEHE...widac od razu,że ma Pan doświadczenie z dziećmi.Tak one potrafią wywiercić dziurę w brzuchu tymi swoimi pytaniami.:))Podoba mi sie.Pozdrawiam.