anetzka

Ot taki sobie wierszyk...nie ujął mnie,nie wniósł ze sobą nic,ale jest...:))pozdrawiam

Nie zawiódł mnie Pan i tym razem:)) wiersz ponadczasowy: "Betonowa wioska" oznaczać może zwyłe blokowisko i wtedy wiersz nabiera nowego znaczenia(przepraszm nie mogłam sie powstrzymać:)) "żelazny czas",który nie chce sie pośpieszyć,ani zatrzymać,ciągle trzeba trwać dalej sekunda po sekundzie "zamknięty w bezsensie" czy życie ma sens?Czy cokolwiek go ma? "życia człowieka kształt"filozofia gombrowiczowska-ludzie sami chca tworzyć kształty nawet swojego życia,są niezadowoleni czasem,ze powstają już ukszatłtowani w pewien sposób.. "zimne twarze" myśle,ze niekonioecznie chodzi tu o fizyczne zimno..ludzie zobojetnieli na los innych,na twarzach nie widac uśmiechów,ani łez..bezosobowe zimne twarze... "sztywne ręce"zmarznięte brakiem ciepła otoczenia "stukotu serca brak"-boimy sie my wszyscy nadcisnieniowcy,mierzymy puls,badamy tętno,ale zpoaminamy wsłuchac cię w nasze serca... "Nic nie mówiąc żyja tak pod prąd logiki wszelkiego zaprzeczenia" Logika życia,czy śmierci?Tego fragmentu własnie nie rozumiem..taki "masło maślane"jkaby ujęła to moja babcia.. "-zastraszeni idą przed siebie w nikąd zapatrzeni" to własnie jest ten popularny wyścig szczurów... "idą bez wiary idą bez nadzieji że ciepły dotyk słońca do nich kiedys wróci" no i przydałby sie każdemu odpoczynek,własnie ścigają sie miedzy sobą...tracąc w połowie nadzieje na upragniony urlop.. pisze Pan wiersze bardzo dojrzale..nie mnie dyletantce je oceniac...powinien Pan przejść do zaawansowanych moim zdaniem

Nie umiem sie ksupić na tym wierszy,nie wiem właściwie o co w nim chodzi:))wybacz mi moje dyletanctwo..

Fajne,ja tez dzis coć naszkrobałam o milości,ale wydaje mi się nie wiem czemu ,że to wszystko co o miłości można powiedzieć już było wypowiedziane przed nami...????Prezpraszam autorke..czasami po prostu widzę rzeczy inaczej niż sama bym tego chciała..:P

Tak bez ciebie mi źle.... Lizać rosę o świcie Układać problemy z gazet Pisać historie sąsiadki muchy lampowej Tysiącem nocy znajdywać odpowiedź Dlaczego Ty? Dlaczego Ja? Burzliwą porą Widzieć Boga w całej swej okazałości Leżeć wgryzając się w Twój oddech Wierzyć w przyszłość? Tak bez ciebie mi źle, ciężko, nijako... Z dedykacją dla mojego szczęścia małego i tego wielkiego... Jako,że wiersz jest bardzo osobisty proszę o łagodny werdykt:))

TAK..od razu widać,że pisze ten wiersz kochana i kochająca osoba:))Przypadł mi do gustu,rytm poprawny,końcowka trszoek niedopracowana sie wydaje..Lubię różnorodną tematykę i wychodze poza łono pisarzy którzy ufają ,że wiersze mogą być pisane tylko o miłości..:))więc na razie pozdrawiam i z niecierpliwością czekam na inne twoje prace:))

Piękne...lubie ta poezję,która swoja głębią nie wychodzi poza mury osobistych przeżyć:))

Nie chcę wyjść na amatorkę,ale ja tu dostrzegam geniusz...świetnie oddana cała atmosfera panująca w naszym społeczeństwie..śmiech..o ironio właśnie tak zaczynamy reagować na wszystko..to nasz broń?Tylko przed czym my się właściwie bronimy-przed eresztą społeczeństwa??

Rzeczywiście ta pierwsza strofa należy do moich ulubionych,ale i tak mi się podoba..

Jeju...nie wiem co napisać,oprócz fragmentu o pryszczach może być..:/

sterowcu,przepraszam,ależ oczywiście może być o dziecku..

ojej mirko na pewno sie nie mam zamiaru obrażać,kaiu może masz racje z tą milością..ona w sumei nie ejst aż taka prosta..hmm.. dziękuję za wszystkie komentarze,interperetacja dowolna

ojej mirko na pewno sie nie mam zamiaru obrażać,kaiu może masz racje z tą milością..ona w sumei nie ejst aż taka prosta..hmm.. dziękuję za wszystkie komentarze,interperetacja dowolna

Rozogniona wstęga Deja vu Oplata moje ciało I tańczy swój chaotyczny taniec brzucha Miłość Szkrabie pocałuj Tyle wystarczy Na razie żeby trwać..

stwierdzam ,że jest taki jak wszystkie-nic orignalnego-banał..

Nawet kiepskie wiersze zasługują na krytykę?więc?

Nieobecna łza Ikara spadła Egocentrycznie Nie wierzyła Atłasowa pamięć Wokól śmierci krążąca w Istotne mało realne Światłoistnienie Ćmy ciemności

Książe milczenia wraca myślami do tamtych czasów... Jednak to nie przywróci ci życia Madonno z rosy... Puste jest oblicze Twojego ciała Splątanego Tajemniczą nicią kłamstw Na łamach polnej łąki, Wtulona w trawy -milczysz.. Łącząc się Z Nim w miłosnym uścisku l e t n i e j b u r z y... Prowadzona przez synów brzozy karcisz wszystkich niekochanych sama będąc jedynie kolejnym kaprysem swego wybranka I umierasz Tak jak przystało Na kochankę szatańskiego wybryku natury A w ramionach śmierci powtarzasz w kółko to słowo wciąż jeszcze przynoszące ci ulgę: - K O C H A M

Coraz bardziej zaczynam Pana Psnie Adamie doceniać..To już nie sa strzępkli geniuszu-stanął geniusz przed nami w całej swej okazałości:))pozdrawiam

Hmm..bardzo ciepluchny i sympatyczny jak mój pluszowy miś:))

ach dziękuje wszystkim za komentarze:))hehe...pozdrawiam..czarowniczka:))

nie odchodź:))poczekaj na mnie:))

Aha łezko-oczywiście pozdrawiam serdecznie..

Ależ łezko ty też nie skomentowałas mojego wierszyka:((hmm..czarci czar nie wystarczył,żeby cie oczarowac??szkoda..no cóż..mój dobry wierszyk wylądował w śmeitniku-tylko pytam się czemu????Przecież to nie była proza..o polsko..!!!

słodki jak cukierek:))