Almare

Nawet nie wiesz, jak bardzo ucieszyła mnie Twoja pozytwna opinia o wierszyku. Dziękuję. :)

tak pięknie spływają miłosne dźwięki Pozdrawiam pięknie dziekuję.:))

Miłość jest piękna, a ta na rykowisku szczególnie. Ile jest w niej emocji: energii, agresywnego szału i bolesnej tęsknoty, wie ten, kto widział, wyzywające się na pojedynki byki. :))) Cóż znaczą, wobec ich potęgi w walce, nasze wierszyki - nic! :))

- tylko o miłości i śmierci warto pisać wiersze. :) - dziękuję za przychylną opinię i odwiedziny.:)

Jako autor wierszyka nie oceniam, jednakże, sytuacja jest banalna: on i ona, wiosna, księżyc, mgły i łzy - jakby nie patrzeć - rykowisko! :)) Ale... ;) napisałaś: nastrojowy - dziwne słowo, powinno być nasdwojowy, przy trojgu trudno intymność. No, chyba że... lubimy zbiorowo.:))) Pozdrawiam.

miłość jest piękna sama w sobie i tylko o niej warto pisać wiersze, nawet złe. :))) Więc to jest o miłości? ;) Witam, Przemadrzałą Lalę! Ależ, to o zbawiennym deszczu. Autor napisał: kiedy deszcz spada, rozpuszcza mgłę wciskając ją w alejkę, nad którą unosiła się nieznośnie całą noc, uniemożliwiając powrót do domu na czas. To wiersz o zbłąkanych podróżnikach( tylko męskich). Jedna noc z wtorku na piątek i już problem - a mgła była i noc, i umysł wędrowca został odurzony przypadkowo, a może podstępnie: zapachem bzu. Autor napisał: zapach i dotyk - pytania dwa do Ciebie, Przemadrzała Lalu: czy kiedykolwiek wędrowałaś nocą we mgle ( po omacku - świetny zwrot)? Jakich zmysłów musi użyć i je wytężyć nasz zabłąkany podróżnik, by trafić do domu? I nagle... zbawienny deszcz - resztę znasz. :)))) Pozdrawiam.

Wiosna nie dobra dla plastyka? Coż, bywa. Pewnie chciał zabić samotność nie życie, inni pewnie też... skoczyli w powietrze. ps. link do obrazów G. Arcimboldiego www.commons.wikimedia.org/wiki/Giuseppe_Arcimboldi?uselang=pl

Ja nie powiem choć wiele w życiu widziałem i przeszedłem. Dlatego to jest dla mnie piękne. miłość jest piękna sama w sobie i tylko o niej warto pisać wiersze, nawet złe. :)))

Ładne. Zobaczyłem postać z obrazów G. Arcimboldiego( intrygujący i niezwykły malarz włoskiego manieryzmu).

choć z tobą w alei dzikiego bzu wszystko inne marzenia szepcą - chcesz, zmienimy spojrzenia w deszcz kiedy płynie ciepłą kroplą opada mgła świata nie ma świat znika tylko dotyk i zapach muzyka muzyka czas spływa nam z ramion księżyc spogląda zza firan zadziwiony tym co widział ktoś powie - kicz nie wie że jest światem w którym nigdy nie pada wiosenny deszcz

Wiosenny deszcz w alei dzikiego bzu znowu wiosna wszystko inne jest niepoliczalne marzenia szepcą chcesz - możesz mieć bierz spojrzenie zmienia w deszcz kiedy spływa ciepłą kroplą opada mgła świata nie ma świat znika tylko dotyk zapach muzyka muzyka czas spływa nam z ramion księżyc spogląda zza firan zadziwiony tym co widział ktoś powie - kicz nie wie że jest światem w którym nigdy nie pada wiosenny deszcz pozdrawiam, wiosennie. :))))

Witaj! :)) Witam z uśmiechem wszystkie Twoje wiersze, Poeto - nawet te smutne. :)) Dodawać, że wiersz bardzo się podoba, nie muszę - to takie oczywiste. Pozdrawiam.

dziękuję. pozdrawiam. :)

ja, podpinam się, ale tylko, pod opinię o wierszu. Adasia odrzucam, zdecydowanie! pozdrawiam i czekam na następną słowną zabawę. ( Adasiu?) :))) acha, i czy kobietę to w ogóle obchodzi, co my czujemy? zero, zero - jestem pewien. kobieta wszystko, co piękne zniszczy. :)))

fajno, że się podobało. :)) pozdrawiam.

Jeżeli przypomina Staffa, to jestem bardzo zadowolony! Mam nadzieję, że podróże, również tam, są możliwe. :) pozdrawiam.

dziękuję za czytanie i powroty do wiersza. jeżeli wzruszył, to autor jest szczęśliwy, może Ona przeczyta i też się wzruszy. pozdrawiam.

to ja dziękuje! masz rację, tej tęsknoty za domem, matką i światem, który mówi nam: cześć - nie można ukoić. :) pozdrawiam P. s. jutro trzymam.

Dzięki, pozdrawiam. Pozdrawiam.

proszę zgłość do moderatora, w takim przypadku winien interweniować. Toster powinien przeprość. Jeżeli nie odpowie, proszę sobie puścić muzyczkę, której link podałem pod wierszem i uśmiechnąć się. :))) pozdrawiam.

- podróż przed końcem niespieszna ciekawi nawet źdźbło trawy chęć zabrania ze sobą nikłego zapachu rosy błysku światła na niej słońce przygasa znużone cienie wysyłając po ciemność rozściela wędrowcom nadzieję gwieździstą drogę do ramion ciepłych domu mrok koniecznością by mogło toczyć się dalej może kiedyś powrócę może napiszę wiersz lub poemat i dam ci bukiet kwiatów – mamo

Ach, jak lubię, jak kobieta marzy o nim, a szczególnie, jak marzy wierszem. pozdrawiam

Brawka, wierszyk wyszedł świetny. Gratuluję.:) Bezowi kanibale kiedy to coś odejdzie trwale na próżno pachnie dziki bez pociechą - bez umiaru jeść tort z samych bezowych serc

Powiedz, Adolfie, dlaczego olewasz komenty pod swoimi wierszami ? to nonszalancja, czy roztargnienie? :)

Nie może przekonywać utwór, którego autor nie wnika w to, co napisał, jak również to, że autor nie wnika w to, co napisał czytelnik. Dodam, czytelnik życzliwy pisaniu rymem, chwytliwą frazą i lubiący proste liryczne wiersze, ale, tu zastrzegam, dobrze napisane, powiem więcej - napisane pięknie; np. o kobiecie - winny wieść na pokuszenie, o śmierci - smutne, o życiu - o życiu, to każdy może napisać, co chce i jak chce!:)) Pozdrawiam. P.s. Nie szydzę, trochę dogryzam za to, że wklejasz złe, rymowane wiersze w dziale Z, dając argumenty Białym, że takie pisanie jest feeeee, beeee.:)