Grzegorz_Kulesza

Obudził się wiatr zakochany Kolorowe liście do tańca prosiły I razem poszybowały w podniebne tany Magiczną nucąc melodie siły Wiatr szepną prawdziwie jak piękne są Mieniące się na brzozach topolach Podziwiające dziewczynę boso tańczącą Wiodącą jego melodie na łąkach po polach W mistycznym tańcu uniesień Jaśniejszy zbudził ją promyk Słońca co polską stworzyła jesień Tańczącą lekko jak mały smyk Dla Misi kochanej

Kokopustelnik18 słusznie zwrócil na to uwagę.Ja tez uważam, że zasady korzystania z serwisu zostały złamane.Dobrze, że Wiechu odszukał adekwatne ustawy w obowiązującym wszystkich regulaminie.

Czuć w tym wierszu iskrę bożą oddaje ciepło które jest naturalną reakcją na taką piękną prośbę.

Miło jest myśleć, że zawsze można zjeść Śniadanie na plaży zakrapiane rozmową i Śmiechem .

To jest chyba opis mojej okolicy podoba mi się .... Dzisiaj jechałem taką drogą....

piękne są Twoje wiersze. dziękuje Ci panie za ten dzień.

Do bramy złoconej śmiało zapukałem Tępe zgrzyty wolno odpowiadały Lecz widoku mędrca się nie rozczarowałem W te uderzyłem wiec słowa: Piotrze drogi Witaj WITAJ-odpowiedział mędrzec. I zląkłem się majestatu...aj. Tak, że niewiele potrafiłem rzec. Piotr popatrzył z politowaniem -Wracaj skąd przybywasz wędrowcze... I tak mnie odprawił jednym zdaniem Stałem więc chwilę ciekaw co zobaczę Lecz Piotr znakiem krzyża mnie porzegnał I zamykać bramę powoli począ Strudzony wędrowiec się przerzegnał A ja zobaczyłem piękno dzięki któremu nie spoczną Piękno tak subtelne i już wiem, że wszystko nam dał. Czego wszystkim strudzonym wędrowcom życzę

Kontemplować chyba.Ten wiersz jest chyba niedoceniony...

To jest pieśń błagalna jeśli można ją tak nazwać taki miałem cel a z żabojadami miałem do czynienia to bardzo mili ludzie i o dziwo nie są materialistami na potwierdzenie tej tezy mam ciekawą opowieść.Być może dlatego, że język francuski jest nazywany językiem miłości.Podobnie zresztą jak niemiecki językiem filozofów.

Rozmowy magiczną woń Przywiewia wiatr jesienny Bogatą jak oceaniczna toń I prąd łaskoczący zmienny Obudził przyjazne myśli W pamięci tajemnicze obrazy Bo co podświadomość wyśni To razem z Tobą odnajdą wyrazy I myśli Radosne jak dłonie pełne wiśni Prośbę kieruję do najsłodszej z dziewczyn Co kwiatem swoje włosy przyozdabia Pomarańczowe słońce w czułej chowa dłoni I zwinnie uśmiech mojej duszy wywabia Gdy umysł zatopiony w przyjemnie magicznej woni Tylko dusza moja błaga o rozmowę Która zbudziła by greckie muzy Podziwiające piękną Twojej duszy wymowę Dziewczyno która wszystkie w sobie skryłaś muzy....

Być przyjacielem znaczy rozumieć drugą osobę.Być przyjacielem znaczy być gotowym pewnych poświęceń, ale i potrafić wskazać błędy.Być przyjacielem w końcu to podtrzymywać na duchu i wierzyć w daną osobę nawet jeśli popełnia błędy..Wiersz jest piękny jeśli jest ułożony dla przyjaciela to przyjaciel jest wdzięczny i bardzo mu miło.Zapewniam Grzegorz

Wracam często do tego wiersza co humor mi poprawia, jest bardzo fajny, z uczuciem.

Marianna znowu bym kawę Tobie zaparzył (jakbym mógł). Najlepsza jest kawa z kardamonem.Pamiętam gościł u mnie Turek o hinduskich rysach i parzył sobie przez cały dzień gęstą aromatyczną kawę z kardamonem.Ale jak pierwszy raz chciał zaparzyć sobie ten przepyszny specyfik to zaprosił mnie to kuchni i aż całą swoją orientalną postacią promieniał opowiadając o swojej tajemnicy mi aż ślinka ciekła.W pewnym momencie powiedział że gotowe.Powoli przechylał czajniczek w którym była chyba najlepsza kawa jaką przyszło mi pić we własnej kuchni.Dlatego jak jestem w "Świecie kawy" zawsze proszę o kawę z kardamonem.Ten hindus był jak rodem z filmu Midnight Expres naprawdę, jego Towarzysz by Jugosłowianinem z dwójką dzieci chyba sławnym malarzem bo tak kulturalnych i interesujących ludzi na długo się zapamięta.

Poeta wyrazem uczuć Rodzących się szumu listowia I zachwytem z człowieka który potrafi wyczuć Serca drganie, bez pustosłowia.

Gdy powiększasz ten pokój o nowe słowa Słucham jak wibruje przed oczami powietrze Trwamy razem gdy w objęciach moja głowa A palce namiętności szukają jak czucie na wietrze Jedyna odpowiedź opadła wolno na podłogę I oddajesz wolna zrodzone uczucie Tak namiętnie jak podświadomości zrozumieć nie mogę Gdy bólu namiętności marzy się ukłucie. W Twoje dłonie.

Pieścisz mnie koroną swych zmysłów Bo wsłuchuje się w Twego umysłu uczucie Czekam chwili gdy braknie słów By objąć umysłem Twoje wyczucie

Wejrzyj podróżniku do wrót uchylonych Gdzie mrok spowija tajemne obrazy Odważniej przywołujący odnalezionych Niźli wyobrażany widok wymazujący pamięci wyrazy Zabierz ze sobą swą niepewność Która skryła pytanie w domysłach przyszłości By odpowiedź odkryła boską zręczność W ludzkich poszukiwaniach miłości Wejdź tam raz jeszcze człowieczy trudzie By odkryć tajemnice umysłu przed Tobą Która ucieka wyobraźni ułudzie I usłyszeć, że cały Świat kochasz Sobą

dach poprawie.dzięki

Piękne i tak obrazowo ujęte, jak byś odkrywała krajobrazy podwodnych Światów.

kokopustelnik możesz wyjaśnić o co ci chodzi.Jakiej smutnej prawdzie jakiej chwilowej przyjemności?

Co się stało z wiarą w ludzi? Nie zniknęła w nieporozumieniu. Wierze, że nad myślą i słowem się trudzi By nie przemilczeć w niedopowiedzeniu A ja nowe zagadki chcę wyjaśnić By wiedzą rozkochać serce żywe Wspólną myślą nadzieje rozjaśnić By chodź przez chwile zrozumieć co prawdziwe Oddajesz nadzieje kredytem zaufania I czas wspólnych spojrzeń ulotność By radość odczuć z oddania Jak marzeń zmienną żywotność

Kaju czasem się zdarza, że jesteś natchnieniem dla wiosny bo poetką zawsze już będziesz...

Obraz zawarty w śnie pamięci Kodem słów uśmiech wywołujący Odpowiedział gdzie zachowane są chęci I czar spojrzeń ujmujący Łatwiej gdy uśmiech rozjaśnia Na nieba zmiennym obliczu I urok w mgnieniu objaśnia Ujmując perłę wśród kiczu

Jak zapisać radość ze światła, Które budzi porankiem z uśpienia Proponuje wyjście z ciemnego tła I nowe radości wymienia. -Odkryj swych przeczuć magie. Szepczą chęci z przed powiek, Zmysły odżywają w świetle już nagie Jak wzruszony przeczuciem człowiek. Dla Misi.

Wkradła się w dusze Wielkanoc Pokazując piękno dziewczęcych przeczuć Odnawiając zachowaną uczuć moc Tak jak obrazy pamiętane w których czuć Słowa ciepłe zachowane przed deszczem Pokażą myśl wolną i prawdę Bo myśli szepną nie śpimy jeszcze Dlatego myślimy i czujemy na prawdę Miło jest mieć schowaną dla kogoś nadzieje I w myślach sobie powtórzyć Za sprawą miłości wszystko się dzieje A jedynie obrazy wierne czułości mogą żyć.