Grzegorz_Kulesza

mnie się bardzo podoba od razu widać, że wiersz wchodzi w dialog wysokiego lotu co wpływa pozytywnie na prawidłowe budowanie relacji w związku opierające się na dialogu tworzeniu ciepłej więzi z osobą która przecież również szuka dobroci i ciepłego słowa.

Cieszę się bardzo z tak przyjaznego przyjęcia mojego wiersza!!!Jak widać nawet teksty niejasne nie pozostają jedynie tajemnicą czytelniczą ale są również czytelne dla innych autorów. [u]stokrotki w rosole[/u] potrafisz pocieszyć strapionego a nawet zaznaczyć, że wiersz wywołuje pewnego rodzaju zainteresowanie co mnie bardzo cieszy pozdrawiam ciepło. [u]nAzGuL22[/u] jak zwykle naniosłeś swoje krytyczne uwagi z których czasami korzystam. [u]Rymianka[/u] która nawet w dość przewrotny sposób podejmuje pewnego rodzaju grę intelektualną z autorem.Już wyjaśniam Wiersz mówi o pewnej niebanalnej prawdzie mianowicie: dzięki rozmowie nasze myśli uskrzydlają się.Nadzieja na spełnienie przynajmniej niektórych pragnień staję się bardziej realna. Tylko dzięki rozmowie dwoje osób potrafi stać się osobami bliskimi które rozumieją się na wzajem. Takie przemyślenie było przyczyną powstania tego wiersza. Dlatego dziękuje za komentarze i próby dialogu z Autorem które cieszą mnie podwójnie gdyż wiersz miał wywołać dialog.

Gdyby tylko nasza rozmowa szumiała na wietrze To twarze dumne szukające puenty Oplotło by szczęśliwe jesienne powietrze Staruszek świat czułością dotknięty Uniósłby słowa ponad zmysłów aksamit A czuła nadzieja nieświadomie zbudzona Poszybowała by pod nieba jasny błękit Szukałbym piękna w wolności słowa I uczuć twarzy twojej zmysłowości Gdyby tylko moja marzeń pełna głowa Usłyszałabym choć jedno słowo Twojej pomysłowości

Myślę, że jakbyś przestudiował malarstwo polskie ( www.pinakoteka.zascianek.pl/Artists.htm )to zauważyłbyś, że ludzie którzy są przyjaciółmi twórcy mają bardzo wielki wpływ na artystę (zwróć uwagę na obrazy : Olga Boznańska ; Jacek Malczewski ; Teodor Axentowicz ; Władysław Jarocki ).Wiele polskich malarek malarzy zrodziło dzieła które są wyrazem wdzięczności, oddania lub wiary swoim przyjaciołom, rodzinie, żonie . Myślę, że jakbyś czytał Mickiewicza, Słowackiego to zauważyłbyś, że Ci ludzie poświęcili swoje życie (najczęściej kosztem własnego szczęścia osobistego) tworzeniu ale nie z własnych pobudek lecz żeby Polska jako suwereny kraj zaistniała. I tak się stało 1914r.Gdyby nie powstało tyle dzieł o pamięci narodowej (Maksymilian Gierymski; Artur Grottger; Stanisław Masłowski; Jerzy Kossak; Juliusz Kossak; Wojciech Kossak; Ludwik de Laveaux; Stanisław Masłowski; Zygmunt Vogel; Franciszek Żmurko; Julian Fałat ) złotym wieku ( Jan Matejko) o wielkich wydarzeniach historycznych, gdyby Ci wielcy twórcy nie poświęcili tyle dzieł sprawie narodowej to Polski by nie było. Taką odpowiedź dał bym ale dedykacja jest nie dla mnie.

Ciężko się zgodzić ze zdaniem, że twórcy tworzą dla siebie bo tak praktycznie rzecz biorąc ile można stworzyć dzieł dla siebie? Odpowiem że niewiele.Bardziej cieszy coś gdy jest opracowane z myślą o kimś lub danym temacie. Po to właśnie pracujemy nad warsztatem czasami okupując to pracą i poświęconym czasem by uszczęśliwiać osoby na których nam zależy które kochamy lub dla osób które w jakiś sposób nas inspirują.

Bardzo piękny wiersz czyta się go z prawdziwą przyjemnością!!! Krytyka pod nim jest naprawdę mało sensowna. Jeżeli chodzi o dedykacje jest bardzo piękna wystarczy odnieść to do sławnych malarzy jeśli nie malowali by swoich przyjaciół osoby wpływające na ich twórczość to malarstwo było by bardzo ubogie a życie kulturalne w zaniku. Na przykład Jacek Malczewski nie dość że malował swoich przyjaciół często robił z tych portretów sceny mitologiczne czasami nawet portret przyjaciela był dyskusją czerpiącą z kultury antycznej nad sztuką obecną, to naprawdę piękne obrazy.Sam przyznaję się, że malowanie obrazu dla konkretnej osoby ( na prezent)uskrzydla moją muzę i dzięki temu realizuje bardzo ciekawe pomysły wzbogacając już sam zamysł biorę pod uwagą konkretny gust czy nawet wystrój wnętrza. A ten wiersz jest naprawdę bardzo piękny, pełen przeżyć i poszukiwań. Grzegorz

W myśli porywie zapisuje nowe wersy By prawdziwie kochać piękno Twoje Dbałością ułożone delikatnie włosy Jak odwieczne natury które spisały stare zwoje I w Twoją tajemniczą melodie duszy W której miłość wiedzie delikatne ruchy Słowa mądre na które zawsze otwarte są moje uszy Jakby wyszeptały je tobie mądre duchy Proszę zabierz mnie w rozmowy przyjaznym tonie Gdzie nikt nie przeszkadza parze kochanków Gdy miłość swą pieszczą jak splecione dłonie

A mi się nawet podoba.Powtórzenie potraktowane jako chwyt literacki zadane nie banalne pytanie...zważywszy, że to debiut to całkiem ciekawy.

Razem przemierzamy odległe krainy Wśród traw wiatrem uśpionych Ich sen łagodnością twą wyśniony Podpowiada czas chwil mile spędzonych Obejmij więc moją spragnioną duszę I rysuj dla mnie raju boskie wizję Bo i tak tam odnaleźć Ciebie muszę By wypić namiętności słodką ambrozję Gdy w naszej miłości zatoną dusze Razem słodkimi gestami nieistnienia Wyrazimy uczucia które czasem słyszę Ziszczonego ludzkiego marzenia Daj się porwać na sam skraj Świata I duszę w szczęściu rozkochać Słowami które budzą śmierci brata By w natchnieniu na nowo Cię kochać

ja bym napisał tak: Zbudź się aniele gdy szukają Cie czucia Przynieś ze sobą czarodziejską magię W boskości naszej empatii szukającej uczucia gdy razem odkrywamy doskonałości nagie I uczyń słowa czułe z mego istnienia Tam gdzie poznają nas nasze marzenia Wśród pamiętanych, których się nie wymienia Gdy sen czytamy czuły ułożony do cichego leżenia

Blues to taka cicha rozmowa bardziej przemilczana niż wysłowiona(dlatego jest w tępie na trzy).Ale ja bardzo lubię rozmawiać, żeby się nie myliło i było jasne choć tych parę faktów ale głównie dlatego, że do rozmowy można wrócić.

Lekkie pióro cechą intelektu Słowa czule przyozdobi Rym wplatając wciąż do taktu Przyjacielem Twoim zrobi Daj się porwać pod nieboskłon W darze chwile zatrzymując Bo dla Ciebie jest ten ukłon Wierszy układanie proponując Więc schwyć swe pióro aniele I zabierz w odlegle krainy Lub pokaż jak bardzo wiele Z tobą jestem uszczęśliwiony To dla ciebie te prawdy słowa Bez pogardy w chwale Pana Zapisana ludzka mowa I dusza która jest nam dana

Nie podoba mi się ten wiersz.pozdrawiam

Dziękuje za tak ciepły wiersz bo tak postawione pytanie biorę za punkt wyjścia do zastanowienia się na tworzeniem wierszy które w swym założeniu mają być odpowiedzią. Zadawanie trafnych pytań jest początkiem do myślenia racjonalnego w moim rozumieniu A tak naprawdę inspiracją i praprzyczyną działań pobudzającą pozytywne cechy charakteru i zdolności wskazujące na to kim jesteśmy oraz na określone stanowisko wobec świata i drugiej osoby.Można powiedzieć, że tak postawione pytanie powinno zajmować osoby chcące pisać wiersze tak piękne by dawały odpowiedź dla przenikliwego umysłu.

Razem w muzycznym zagubimy się tonie A myśli rozjaśni przytrafiający się szczęśliwy koniec Gdy spotkają się zagubione nasze dłonie Spojrzenie przyniesie królowej myśli biały goniec Weźmiesz w podziękowaniu moje słowo szczere I oczu jasne uczucia za dobrą wróżbę Gdy marzenia o naszej przyszłości w nową wejdą erę Stałość emocjonalna wiernego znajdzie drużbę. Dlatego przyjmij moje słowa gdy czule wołam cię Myślami o naszym szczęściu na ludzką szytą miarę Uwierz gdy wyznaje, że całą duszą kocham cię Tak bardzo jak w szczęście zbudziłaś mą wiarę

Wolno przecieram szlak pamięci Wśród smutno roziskrzonych neonów Mijają mnie ludzie milczeniem dotknięci Zapominający o księżycu co wstępuje w nów Szukam tylko ciepłego schronienia Na mojej muzycznej ścieżce Tam gdzie marzeń się nie wymienia A w pamięci przechowuje dla kogoś miejsce I gdy w dźwięku pamiętanym znowu mnie przyzwie Melodia co snu delikatnie porusza struny Wydobędę ją dla tego kto chciał lub wie Jak brzmią uliczne bluesowe głębokie łuny

Wieczór ciepło płynie kolorowymi dźwiękami Zawoalowane słowa szukają znaczeń A ja tęsknie za mym kochanie Która zakryta ciepłem chmur Odnajduje słowa istniejące między nami Zastanawiając się nad delikatną strukturą Świata Chciałbym Cię wziąć za rękę i ogrzać atmosferę.

Marta Mil tutaj coś więcej wiadomo na ten temat: www.pah.org.pl

Fajne, takie o wierszach prawdziwych przyświecających dwojgu osobom ...

Jak wiem z pewnej ręki lepsza myśl raniejsza.

Na pewno się bardzo starałeś przy tworzeniu reszta to już mój głupi subiektywizm...

Zapytałem bo odpowiedź na takie pytanie mnie nurtuję z różnych powodów.Cieszę się natomiast, że otrzymałem odpowiedź.Zawsze warto zapytać niż się później gryźć z powodu jakiś niedopowiedzeń.Jeżeli cokolwiek mnie ubodło to nie z Twojej winy dlatego nie zagłębiajmy się w coś co wyjaśnień nie wymaga.Jakby powiedział mądry człowiek prawda jest jedna kwestią jest natomiast czas i dobra lub zła wola.Nie ze złej woli je Tobie zadano.

Dlaczego tylko humanista brzmi dumnie.Proszę o odpowiedź Grzegorz

Dziś w darze złożyłem Moje rękodzieło Dałem je tak jak żyłem Radości przydając niemało Ale pomodlę się za zagubionych By dojrzeć zdołali Że jest dla tych Co milczeniem rodowym wołali

Przepraszam za poprawki ale dopiero z wami wiedziałem jak powinien brzmieć.